Breiðfirðingur - 01.04.1948, Qupperneq 51

eruiðfirðingur
49
Og njr voru kotin, og það var margt þreytusamt spor,
og það var margt stríðið og níðið hvert harðindavor,
og þess voru dæmin, menn drápu úr kláða og hor
og dysjuðu hræin einn morgun í þúfnaskor,
en álengdar krunkaði kolsvart lirafnager,
því krummamóðir þarf einnig að bjarga sér.
Og það var lítið býsnast um bókvit og list,
þvi baráttan stendur tíðast um annað fyrst:
fatalepp, skinnpjötlu, höggvinn hríslukvist,
einn hnefa mjöls, — um fólksins brýnustu vist,
hins vegar ortu menn kerskni um kaupmann og prest
og kváðu meinslungnar vísur um náungans brest.
En hversu sem björg manns var lítil hungurlús
og löngum naumskorinn fengur að draga til bús:
fólkið áitti eitt upphátt, kristilegt hús
og eilíft líf, og drakk af náðarkrús,
og margur í hryssingi horblár til staðar gekk
og húkti andaktarfullur á kirkjubekk.
Og fólkið slcit sínum kröftum, sigghent og kýtt,
án kveins og æðru, og leið þess var torfær og grýtt,
og skýr er mér önn þess, hef átt með því blítt og strítt,
og örlög mín voru snemma lífsvon þess knýtt,
og líklega skildi ég einatt að öllu bezt
hinn óbrotna mann, er sveittist og skorti flest.
G e stur Guðfinnsson.
4