Breiðfirðingur - 01.04.1948, Side 66

64
BREIÐFIRDINGUR
Kristinn bónda frá verki. Hann var með fólki sínu a'ö
hirða i hlöðu skrúðgræna og ilmandi töðuna af túninn
— og gekk verkið vel fram.
Unglingspiltur fór á milli og ruddi heyinu af heysleð-
anum inn i lilöðuna. Hann sogaði ofan í sig reyk úr
logandi sígarettu sem liann hafði í munnvikinu. Ekki
liatast ég neitt við tóbak eða aðra munaðarvöru, en illa
þótti mér hún fara sígarettan sú arna, milli vara pilts-
ins við þetta verk.
Kirkja er á Skarði, og hefur líklega svo verið síðan
land var alkristið. Að ytra útliti er hún ekki í neinu
frábrugðin venjulegum kirkjum á landi liér. Endur-
byggð siðast 1914 af Boga tengdaföður Ki’istins. — En
hún á marga góða gripi, og ber altaristaflan þó af öll-
um öðrum. Vængjatafla, útskorin í tré, með upphleypt-
um lituðum myndum; einstakt listaverk, og lief ég ekki
séð jafn góðan grip af því taginu — enda ekki viða
farið. Talið er að taflan sé frá tíð Ólafar ríku. En ein-
hverntima var hún fengin að láni úr kirkjunni og send
á sýningu erlendis, en á þvi ferðalagi skemmdist liún
nokkuð og hefur ekki borið þess bætur siðan. — Til þess
eru vitin að varast þau. — Prédikunarstóllinn er líka
gamall og merkilegur, með hurðum eða vængjatöflum,
sem á eru myndir af Daða Bjarnasyni og Arnfriði Bene-
diktsdóttur konu hans, búendum á Skarði á fyrri hluta
17. aldar. Allmikið lesmál er undir myndunum, en mjög
er það máð og lítt læsilegt. — Messuldæði á kirkjan, frá
tíð Skúla Magnússonar sýslumanns Ivetilssonar. Ljósa-
hjálmur mikill og fagur er þar, sjálfsagt allgamall. Og
ýmsa fleiri góða gripi á kirkjan, sem ekki verða hér
taldir og ég kann engin skil á.
í kirkjugarðinum hvíla margir þjóðkunnir merkis-
menn innan um allan fjöldann sem glevmdur er. Þar
eru því allmörg minnismerki frá ýmsum timum, mis-
fögur að vísu. En á því grjóti öllu mun tímans tönn
vinna. Og þegar þeir eru allir gleymdir, sem nú eiga