Breiðfirðingur - 01.04.1948, Page 84

82
BRKIÐFIRÐINGUR
sem ýmist gerir bílstjórana eða bílana vitlausa. Að
þessu sinni varð billinn fyrir þvi.
Nú fór ég að þora að láta meira bera á mér og skip-
aði nú fyrir af miklum myndugleik, en þó þá aðeins,
þegar ég var öruggur um, að lieldri maðurinn, sem
liafði spurt mig um fararstjórann, var ekki í skotfæri,
cða a. m. k. ekki svo nálægt mér, að hann næði utan
um hálsinn á mér með lúkunum. Hitt sá ég, að liann
fór að pískra eittlivað við næsta mann og sá, að hann
benti á mig. Svo sá ég að hann gapti af undrun, svo
að ég sá alla lcið niður í kok. En það sem eftir var
kvöldsins virtist mér liann ennþá hræddari við mig, en
ég við liann. Og svo rniikið er víst, að í hálsliðnum er
ég ennþá.
Það sem var fyrir mestu var það, að bíllinn hreyfð-
ist — og við lögðum af stað.
Ég lield naumast að ég eigi að lýsa landslaginu á
leiðinni vestur. Það er ár og síð liið sama, eða þvi sem
næst. Það eru aðeins mennirnir sem ferðast um það, sem
breytast og skoða það kannske í eitthvað mismunandi
Ijósi.
í aðaldráttum er landslagið a. m. k. til að byrja með,
eintómt mýrlendi. Þegat einni mýrinni sleppir, tekur
önnur við og þannig koll af kolli kílómeter eftir kiló-
meter, cnda heitir þetta arnna land: Mýrar.
Einliversstaðar er getið um svokallaða Rauðamels-
ölkeldu. Sem betur fer er ölið í henni óáfengt, því að
annars væri hún þornuð upp fyrir löngu. Einu sinni
átti að gæða Friðrik kóngi sjöunda á þessum öldrykk,
og var safnað miklu á flöskur, sem reiddar voru suður
á hinn lielga stað, Þingvöll. En tapparnir hölfðu flestir
skroppið upp úr hálsunum á leiðinni og flöskurnar komu
tómar á áfangastað. Síðan hefur Egils-ölkelda hér í
Reykjavík verið látin sjá fyrir drykkjaröli handa kóng-
um og öðru stórmenni, sem hingað til landsins liefur
komið.