Breiðfirðingur - 01.04.1948, Page 87
breiðfirðingur
85
Það var komið að miðnætti þegar við loks gátum
skilið okkur við Hólminn og óuppfylltu óskirnar allar,
sem tengdar eru við Helgafell. Við tókum með okkur
tvo farþega í Grundarfjörð, og var annar þeirra Páll
bóndi að Hömrum. Þegar þangað kom bauð hann okk-
Ur gistingu í hlöðu, sem við og þáðum þrátt fyrir að
við höfðum ætlað að gista i skólahúsi í Grundarfirði,
og vorum þegar húin að fá leyfi fyrir því.
En hey i hlöðu freistar manns alltaf. Það er eittlivað
seiðandi og lokkandi rómantískt við það — sennilega
frá þeim tímum sem maður lenti í fyrstu ástarævintýr-
unum. Þau gerast ævinlega í glóðvolgu heyi á húmuð-
um ágústkvöldum i fjóshlöðum.
Það var koldimmt af nóttu þegar við komum að fjós-
hlöðunni á Hömrum. Vitaskuld máttum við ekki kveikja
og það olli allskonar árekstrum, sumum illa — öðrum
vel þegnum. Það fór alveg eftir því hverjir rákust á,
og hvort þeir vildu rekast á eða ekki. En um það leyti
sem flestir voru búnir að rekast á þá sem þeir ætluðu
sér, brá eitthvert einmana fúlmenni upp vasaljósi í allra
óþökk og eyðilagði þar með hina rómantísku stemn-
ingu fjóshlöðunnar.
Einstöku kvenmenn lýstu fullkominni andúð sinni
á flóm og pöddum, sem þær sögðu að héldu sig unn-
vörpum í lieyinu — sögðust þær hvergi sofa nema í
uppbúnum rúmum og varð það svo að vera. Var þeim
komið fyrir inni í bæ, en flestir sváfu i hlöðunni.
Tók það drykklanga stund að koma sér fyrir i heyinu,
og varð ég og hílstjórinn einna síðastir fyrir með að
búa um okkur, og til þess að trampa ekki ofan á sak-
lausu fólki, bjuggum Við um okkur framini við dyr og
hugðumst að sofna vært og fljótt.
Hvað bílstjórann snerti, gekk sú ákvörðun helzt til
fljótt fyrir sig — því miður. Ég segi því miður af inni-
legustu sannfæringu, því að klukkustundum saman kom
okkur hinum ekki dúr á auga vegna lirotanna og há-