Stjarnan - 01.11.1935, Síða 7

STJARNAN
95
Draumur drengsins
Vér lifum á þeim tíma, þegar GuÖ úthellir
anda sínum yfir alt hold. Áminningar og aÖ-
vörunar boðskapurinn er boÖaður af sérhverju
verkfæri, sem Guð útvelur. Starfsmenn vorir
í Mið-Ameríku deildinni segja frá merkilegri
reynslu í sambandi viÖ Indíána dreng, sem þeir
fundu á Panama-skaganum. Formaðurinn á
þessu kristniboðssvæði segir það sem hér fer á
eftir um þennan dreng:
Vér fréttum að drengur væri að prédika
ekki langt frá kristniboðsstöð vorri, og fregn-
irnar um þetta voru þannig, að oss þótti ráð-
legast að ganga sjálfir úr skugga um hvernig
I í þessu lægi. Vér lögðum af stað til þess að
finna drenginn, og með oss voru tveir af starfs-
* mönnum vorum ásamt formanni vorum fyrir
Indíánasöfnuðinum þar og túlki. Eftir 15—xó
klukkustunda reið komum vér að þorpinu og
fundum loksins drenginn. Hann var 9 ára að
aldri, hafði alls enga mentun fengið, og var
algjörlega heiðinn. Hann hafði aldrei séð
kristniboða fyr en vér heimsóttum hann, og af
mannavörum hafði hann aldrei heyrt neitt um
Guð. Með því að tala við drenginn gátum vér
smátt og smátt fengið hann til að segja oss frá
hinum merkilega atburði í lífi hans, atburði eða
reynslu, sem hann sjálfur skildi ekkert í, en
sem vér gátum séð að var handleiðsla Guðs,
til þess að aðvara heiðingjana um að búa sig
undir það, sem brátt mun koma yfir jörðina.
Drengurinn sagði oss að sig hefði dreymt
draum, og sér hefði verið sýnt að Guð ætlaðí
bráðlega að eyðileggja jörðina. Svo bætti hann
við:
“Vér verðum að búa oss undir þetta með
, því að fara ekki á danssamkomur hinna inn-
fæddu, drykkjuveizlurnar eða djöflaveizlurn-
ar. Vér megum ekki berjast né drepa menn,
heldur elska hver annan. Vér verðum að
hlýða Guði og hans orði. Margvíslegir sjúk-
dómar og miklir jarðskjálftar munu koma yfir
jörðina. Plágur munu koma, og það munú
hvorki verða til hrísgrjón, korn, né ávextir. Ef
vér hlýðum Guði mun hann gefa oss kórónú
úr gulli. Það virðist svo sem Guð komi til
jarðarinnar, en hann mun ekki stíga fæti á
jörðina. Á þeim degi munu elcki verða nein
fjöll eða hæðir. Alt mun verða jafnað við
jörðu, árnar munu þorna upp. Mér hefir verið
* skipað að kunngjöra þetta, og ekkert megnar
að aftra mér frá því. Eg sá að djöfullinn var
reiður af því endir heimsins er nálægur.”
Fólkið í þorpinu var mjög órólegt af því
sem drengurinn sagði, og langaði til að vita
hvað það þýddi. Vér vissum að þessi heiðni
drengur hafði enga þekkingu, er gæti gjört
hann færan um að búa til svona sögu. Vér
gátum ekki annað en viðurkent, að það væri
verk Heilags Anda, sem opinberaðist gegn um
þennan heiðna dreng, sem lifði langt inni í
skógarþykninu, þar, sem kristniboðarnir enn
höfðu aldrei stigið fæti sínum.
(Tekið upp úr bræðrabandinu).
Heilt brauð
“Við höfðum átt erfitt,” sagði fátæka
konan, “maðurinn rninn hafði verið atvinnu-
laus í langan tíma. Einn morgun átum við
seinasta brautbitann sem til var í húsinu. Hvað
við gætum haft í næstu máltíðina var meira en
við vissum, og við höfðum fjögur börn að
fæða.
“Sárasta reynslan þennan dag, var þegar
yngsta barnið, ljóshærð, lítil stúlka aðeins
þriggja ára gömul sagði: “Mamma, Anna er
svöng,” og eg varð að svara: “Elsku barnið
mitt, mamma hefir ekkert að gefa þér.” Barn_
ið leit á mig undrandi og sagði aftur: “Anna
er ósköp svöng.”
“Þegar eg átti bágt, var eg vön að biðja,
og eg hafði kent börnum mínum að beygja kné
í Jesú nafni. En verulega sigrandi trú á bæn-
heyrslu hafði eg enn þá ekki öðlast. Eg báð
þó og grét en eg hafði ekki örugga trú á bæn-
heyrslu.
“Öðru máli var að gegna með Önnu. Eg
gleymi aldrei örugga gleðibrosinu, sem lék um
varir hennar þegar við stóðum upp frá bæn-
inni. Hún leit upp á mig og sagði: “Guð er
nú líklega að skera brauðsneið handa okkur.”
“Maðurinn minn var úti að leitast fyrir um
vinnu, en árangurslaust. Á heimleiðinni mætti
hann trúuðum manni, sem sagði: Þú hefir
lengi verið atvinnulaus og hefir svo marga í
heimili, hvernig líður heima hjá þér, hafið þið
nokkuð að borða?”
Nú fór maðurinn að gráta og sagði að við
hefðum hvorki mat né peninga til að kaupa
fyrir. Þannig atvikaðist það að maðurinn
minn kom heim einni klukkustund eftir að við
höfðum beðið til Guðs. Hann kom með fulla
körfu af matvælum. Efst í henni var stórt
brauð. Þegar Anna sá þetta klappaði hún