Stjarnan - 01.09.1938, Qupperneq 2

STJARNAN
74
að vea viðbúnir. Þeir, sem hafa algjörlega
gefið Guði líf sitt munu öðlast þann kraft, sem
þeir þurfa til að geta staðist hvað sem að hönd-
um ber. Alt þeirra líf og framferði er Guði
helgað. Þeir hafa falið líf sitt og sál í höndur
hans, sem einn getur leitt þá inn í hið fyrir-
heitna dýrðlega ríki.
“Háfið því lendar hugskots yðar umgirtar,
verið varhygðarsamir og setjið algjörlega von
yða til þeirrar náðar, sem yður mun veitast við
tilkomu Jesú Krists. Sem hlýðin börn lagið
eigi breytni yðar eftir þeimi girndum er þér
áður þjónuðuð í vanvzku yðar, heldur verðið
heilagir í öllu dagfari eins og sá er heilagur,
sem yður hefir kallað; því skrifað er: “Verið
heilagir því eg er heilagur.” I. Pét. I :i3-ió.
Þetta er sannarlega áminning Guðs til vor,
sem nú lifum. Endurkoma Krists er rétt fyrir
höndum. Vér þurfum að sýna Guði fúsa
hlýðni, eins og sagt er um Jesúm: “Mig lang-
ar til að gjöra þinn vilja, minn Guð, og þitt
lögmál er inst í mínu hjarta.”
Helgandi áhrif sannleikans. Þegar sann-
leikur Guðs fær rúm í hjörtum vorum, þá
breytist vort innra líf, óskir vorar og áform,
syndsamlegar girndir og ástríður sem áður
Handleiðsla Guðs
Það var í ágúst 1914. Stríðið milli Austur-
ríkis og Serbíu var byrjað. Eg var ungur að
aldri og einkabarn foreldra minna, sem elsk-
uðu mig innilega eins og eg þau. Þau urðu
mjög áhyggjufull er þau heyrðu að ungir menn
á mínum aldri væru kallaðir í stríðið. Vort
hérað taldist þá með Austurríki og Ungverja-
landi, þó það nú tilheyri Rúmeníu.
Eoreldrar mínir voru guðhrædd og voru
meðlimir grísk-katólsku kirkjunnar og tveir
bræður föður míns voru prestar. Afi minn
var líka mjög trúrækinn maður, hann átti
margar kristilegar bækur, þar á meðal stóra
Biblíu, það var bók, sem ekki var víða til á
þeim dögum. Hann las oft í Biblíunni og
kendi mér úr henni og réð imér til að falla á
kné þegar eg læsi Davíðs sálma. Vér höfðum
aldrei Iheyrt Sjöunda dags Aðventista nefnda,
og vissum í rauninni lítið um önnur trúar-
brögð heldur en grísk-katólsku kirkjunnar;
Eftir að stríðið byrjaði var mikið umtal um
það milli ættingja hvort þeir ættu að sleppa
imér í stríðið, og varð niðurstaðan sú að eg var
sendur yfir landamærin yfir í Rúmeníu; það
höfðu yfirhönd vegna fávizku vorrar verða nú
sigraðar, og til þess að líkjast honum, sem oss
hefir kallað, keppumst vér eftir heilagleikan-
um, án hvers enginn getur séð Guð. Algjör
helgun er það, sem Guð heimtar af sínu bíð-
andi fólki og hann verkar bæði að vilja og
framkvæma það í lífi sinna hlýðnu barna.
“Heilagleiki er ekki innifalinn í háfleygum
og hrífandi tilfinningumi, heldur í fullkominni
undirgefni undir Guðs vilja og hlýðni við öll
hans boðorð.”
“Snertð ekki. það sem vanheilagt er, þá
skal eg taka yður að mér, og eg mun verða
yðar faðir, og þér skúluð vera mínir synir og
dætur, segir Drottinn almáttugur.” 2. Kor.
6:18.
Það er ekkert minna en þétta, sem Guð
hefir fyrirhugað oss, að vér megum verða syn-
ir og dætur hans og erfingjar hans dýrlega
ríkis.
“Elskanlegir, þar eð vér höfum þvílíkt
fyrirheiti, þá hreinsum oss frá allri saurgun
holdsins og andans, og fullkomnum helgun
vora í Guðs ótta.”
Z.
á álríðstímunum
var ekki mjög langt frá mínu bygðarlagi. Eg
var vel kunnugur brautunura yfir Transylvaníu
fjöllin, því eg hafði lagt fyrir mig trjáfræði
og verið mikið upp um fjöllin. *'Allir héldu að
stríðið mundi vara aðeins tvo eða þrjá mánuði,
og svo gæti eg komið heim aftur. Eg tók skjöl
mín og peninga sem foreldrar minir gáfu mér
og fór yfir til Rúmeníu.
Eg ferðaðist yfir fjöllin og gegnum fagran
skóg, en eg eins og hafði fyrirboða um það að
eg yrði ekki lengur undir vernd og umsjá for-
eldra minna. Eg sneri því huganum til Guðs
feðra minna, féll á kné og hrópaði til hans;
bað hann að vernda mig og vera faðir minn
framvegis. Eg bað hann að leiðbeina mér og
vernda mig frá allri ólukku gegnum stríðið,
en um fram alt varðveita mig frá að gjöra
nokkuð rangt.
Eftir sex klukkutíma göngu gegnum fjöll
og fagra skóga, komi eg um kvöldið þangað
sem konungur Rúmeníu hafði sumarbústað
sinn. Carol konungur fyrsti var þá lifandi, og
bjó í sumarhöll sinni, sem kölluð var Siania.
Eg hafði nóga peniuga til að kaupa nauðsynj-