Stjarnan - 01.12.1941, Qupperneq 5

STJ ARN AN
101
Láttu þér ant um foreldra þína
Mr. Gibbons var ríkur verzlunarmaður
og vel þektur í borginni. Einu sinni fór
hann inn á skrifstofu háskólans og óskaði
eftir að tala við skólastjórann.
“Mr. Reynolds,” sagði hann, “við þurf-
um að fá mann til að hjálpa okkur við
verzlunina. Við viljum fá efnilegan ungan
mann, sem er fullkomlega áreiðanlegur og
vandaður, sem getur unnið sig áfram.
Hann má ekki hafa neinn vondan vana. Er
nokkur hér á skólanum sem bráðlega ósk-
ar að fá atvinnu og sem getur mætt þess-
um skilyrðum ”
“Eg' held vissulega vér höfum slíkan
mann, en það væri bezt að spyrja Miss
Adams um það. Hún kennir í hærri
bekkjunum og þekkir nemendur sína bet-
ur en eg.”
Miss Adams var spurð að þessu óg
svaraði hún strax að hún hefði tvo efnilega
nemendur, sem mundu geta mætt þessum
skilyrðum. “Eg veit hreint ekki hverjum
eg gæti fremur mælt með. Þeir eru báðir
duglegir og áhugasamir, báðir útskrifast i
vor, báðir ætla að fá sér vinnu, því hvorug-
ir forldranna eru tefnaðir. Þessir tveir,
sem eg hefi í huga eru John Miller og
Howard Jackson.”
“Mér höfðu einmitt dottið í hug þess-
ir tveir,” sagði skólastjórinn, “en eg vissi
ekki hverjum þeirra eg skyldi gefa með-
mæli.”
“Hvernig er hegðun þeirra á skólan-
um ” spurði Mr. Gibbons.
“Báðir hegða sér ágætlega og eru
skemtilegir í viðkynningu. Eg veit hreint
ekki í hverju annar þeirra tekur hinum
fram,” svaraði Miss Adams.
“En gætir þú ekki, Mr. Gibbons, talað
við þá sjálfur,” spurði skólastjórinn. “Ef
til vill gætir þú fundið eitthvað sem hefir
farið framhjá okkur.”
Nú voru þessir ungu menn hvor eftir
annan kallaðir inn á skrifstofuna til að
tala við Mr. Gibbons. Þegar samtalinu var
lokið, sagði Mr. Gibbons skólastjóranum
og kenslukonunni til mestu undrunar: “Eg
tek John Miller langt fram yfir Howard.”
“Mér þætti gaman að vita hv.ernig þú
hefir komist að þeirri niðurstöðu,” sagði
skólastjórinn.
“Eg spurði þá hvað þeir ætluðu fyrir
sér þegar skólinn væri úti. Howard var
ekki laus við eigingirni. Hann óskaði að
fá vinnu, en það er mest til þess hann geti
keypt sér það, s.em foreldrar hans hafa
ekki getað veitt honum. Hann virðist vera
ráðvandur, góður drengur, og finst hann
vera ívominn á þann aldur, að hann ætti
sjálfur að vinna fyrir nauðsynjum sínum,
í stað þess að láta foreldrana sjá sér fyrir
þeim. En hann virðist alls ekki skilja
að foreldrarnir þurfi neina hjálp frá hon-
um. Eg mintist þó á hve mikið þau hefðu
lagt á sig, en hann áleit það aðeins eðli-
legt og sjálfsagt, en hélt svo áfram að tala
um hvað hann ætlaði að útvega sjálfum
sér. Hann fór jafnvel svo langt að tala
um hvaða tegund af reiðhjóli hann ætlaði
að fá þegar hann hefði peninga til þess.
En eg veit að móðir hans hefir oft neitað
sér um ný föt, sem hún þó þarfnaðist, til
þess hún gæti látið Howard hafa góð
föt og sent hann á skóla.
“John aftur á móti óskar að fá vinnu
til þess að geta létt sem mest á foreldrum
sínum, sem hann segir hafi frá því fyrsta
lagt svo mikið á sig hans vegna. Hann
talaði sérstaklega um móður sína og áleit
að hún ætti ekki að þurfa að leggja á sig
mikla vinnu lengur, hún ætti að geta
notið meiri þæginda í lífinu en hún hefir
haft. Mér geðjast að þeim manni, sem
metur það, sem móðir hans hefir gjört
fyrir hann. Vér viljum heldur hafa mann
með því innræti. Vér gjörum það bezta,
sem vér getum fyrir verkamenn vora, og
auðvitað viljum vér gjarnan að þeir kunni
að meta það.” S. J. S.
Kjörkaup
“Deilan mikla,” saga kristninnar og
siðabótarinnar síðan eyðitegging Jerú-
salemsborgar og niður til vorra tíma, 376
blaðsiður í ágætu bandi fæst nú í skraut-
legu léreftsbandi $1.50, með leður á kjöl
og hornum, $'2.00. Bók þessi ætti að vera
lesin af öllum, sem kunna íslenzku. Hún
er sérstaklega nauðsynleg og lærdómsrík
íyrir oss sem nú lifum á þessum siðustu
vondu tímum. Ágæt fvrir jólagjöf.
i