Stjarnan - 01.09.1943, Blaðsíða 1

STJARNAN
SEPTEMBER 1943
LUNDAR, MAN.
Hinn lifandi sanni Guð
^yrsta setning Biblíunnar er um Guð
°| hvað hann hafi gjört. “í upphafi skap-
a i Guð himin og jörð”.
Hér er gefin grundvallar atriði sannrar
rUar, sem öll önnur kristindómskenning
yggist á. Án þessarar kenningar eru
rnenn viltir í þoku vantrúar og örvænting-
ar- Með öruggri trú á tilveru Guðs og orð
lans er framtíðin björt og rík af glaðri
v°n- Án slíkrar trúar er “lífið eins og mjór
Calur milli eyðitinda tveggja eilífða.”
í Amos 4:13 elsum vér: “Því sjáið hann
er sá sem myndar fjöllin og skapar vind-
jhn. Hann kunngjörir manninum hver sín
lngsun sé. Hann gjörir dagsljósið að
^uyrkri og gengur á hæðum jarðarirnar,
Jrottinn Guð alsherjar er hans nafn.”
^ilvera Guðs er sönnuð með tilveru
v°rri og als þess er vér sjáum umhverfis
0ss- Alt skapað hlýtur að hafa einhvern
, aPara. öll afleiðing einhverja orsök. Alt
1 heiminum fylgir ákveðnum lögum og
þ°glum. Einhver hlýtur að hafa sett þær.
rlhettirnir í alheimsgeymnum fylgja
1 eikningslega nákvæmum reglum á braut
Slnhi. Einhver hlýtur að hafa sett þeirn
takmörk sín. Alt sýnilegt átti byrjun til-
Veru sinnar. Annaðhvort hefir það skapað
S1g sjálft, orðið til af hendingu, eða ein-
hver vera hefir skapað það. Að nokkur
eða nokkuð geti skapað sig sjálft er fjar-
stæða, því ekkert og enginn getur fram-
leitt nokkuð áður en hann er til. Að nokk-
nð hafi skapast af hendingu er jafn ómögu
jegt, það væri eins og afleiðing gæti kom-
rð án nokkurrar orsakar.
Alt sem til er hlýtur því að vera skapað
af einhverri veru, og þessi vera er Guð.
1 Post. 17:24—27 lesum vér: “Sá Guð sem
gjörði heiminn og alt sem í honum er,
hann sem er herra himins og jarðar ....
Hann lét af einum ættstofni allra manna
kynþætti úthvíslast um gjörvalla jarðar-
kringluna .... svo þeir skyldu leita Guðs,
ef verða mætti þeir þreyfuðu á honum
og fyndu hann, jafnvel þó hann sé ekki
fjarlægur neinum af oss.”
Orsakir liggja til als. Lifandi verur eru
til í heiminum. Vér erum sjálfir persónur,
lifandi verur. Mannlegar verur eða per-
sónur gætu ekki átt sér stað í heiminum
án persónulegs skapara sem hefði fram-
leitt þær.
Tilvera Guðs er ennfremur sönnuð með
uppfyllingu spádóma Biblíunnar. Margir
spádómar Gamla Testamentisins voru upp
fyltir í lífi Krists, eins og greint er frá
í Nýja Testamentinu. Og hundruð spá-
dóma úr bæði Gamla og Nýja Testament-
inu hafa verið uppfyltir í mannkynssög-
unni, og eru að uppfyllast nú á vorum
dögum.
Enginn maður hefir að sjálfsdáðum get-
að framleitt spádóma sem kæmu fram,
eins og Biblían hefir gjört. Uppfylling
slíkra spádóma sem Matt. 24. kap. og
Daníel 9. kap. gat ómögulega komið af
hendingu. Þeir sýna yfirnáttúrlega þekk-
ing og visku. Þeir sanna tilveru og hugvit
sem gat séð fram í ókomna tímann. Þessi
tilvera er Guð.
I Jes. 46:9.10. stendur: “Hugsið eftir því
sem áður hefir gjörst á fyrri tíðum, því
er er Guð og enginn annar; eg em Guð og
enginn er minn líki. Eg kunngjöri hið
ókomna frá öndverðu, og segi fyrir fram
það sem eigi er enn fram komið. Eg segi:
mín ráðstöfun stendur stöðug og eg fram-
kvæmi alt er mér líkar.”
Biblían opinberar Guð sem persónulega