Stjarnan - 01.09.1943, Síða 4

76
STJARNAN
yfir eignirnar á einhvern hátt, þó það sé
með sigurvinningum og ofbeldi.
Guð er höfundur kristnu hugmyndar-
innar um eignarétt. Hann segir: “Öll jörð-
in er mín”. “Landið er mitt.” 2Mós. 19:5
og 3Mós. 25:23. Davíð sagði: “Alt sem er
á himni og jörð er þitt.” Þegar ísraels-
menn gáfu til musterisbyggingarinnar
sagði Davíð enn fremur: “Frá þér kemur
alt og frá þinni hendi er það sem vér
höfum þér gefið.” lKron. 29:11.14.
“Jörðin er Drottins og hennar fylling.”
Sálm. 24:1. Guð segir: “Öll dýrin á mörk-
inni heyra mér til, og dýrin á fjöllunum
þúsundum saman.” Mitt er silfrið, mitt er
gullið.” Sálm. 50:10 og Haggaí 2:8. Þetta
er Guðs skoðun á eignarétti og hann bauð
sínu fólki að laga líf sitt í samræmi við
það.
ísrael í fornöld viðurkendi að þeir væru
ekki eigendurnir. Landið, og alt sem þeir
framleiddu var Guðs. Svo á hverju ári sem
viðurkenning um þetta fluttu þeir tíunda
hluta afurða sinna til prestanna og Levít-
anna isem voru Guðs fulltrúar meðal
þeirra. Þetta var ævarandi viðurkenning
og sönnun þess að þeir voru leiguliðar en
ekki eigendur.
Lögmál þeirra heimtaði aðra tíund til
að halda upp þjóðhátíðum þeirra. Auk
þessa voru tólf tegundir fórna.
ísraelsmenn litu eftir fátæklingum sín-
um. Það mátti ekki tína tvisvar sama árið
ávöxtinn af olíutrjánum, og ekki mátti
gjöra eftirleit í víngörðunum. Bindi sem
féll niður hjá uppskerumönnunum mátti
ekki tína upp. Alt þetta átti að vera handa
hinum fátæku. Svo þriðja hvert ár var
þriðja tíundin handa hinum fátæku. Á
þennan hátt gekk einn fjórði til einn þriðji
af öllum tekjum Israelsmanna til þess sem
Guð beinlínis fyrirskipaði.
Þeir höfðu þannig íengið nákvæma
kenslu um eignarétt og meðferð fjár síns,
svo Jesús þurfti ekki að kenna þeim þær
grundvallarreglur þegar hann kom heldur
aðeins skýra þær fyrir þeim, og það er
undravert ef maður veitir því eftirtekt
hve oft Jesús talar um peninga eða eignir
Sjötta hvert vers að tiltölu hjá Matteus,
Markús og Lúkasi viðkemur peningum,
og 16 af hinum 36 dæmisögum Jesú hljóð-
ar upp á rétta eða ranga notkun fjár og
eigna.
Það er algengt að heyra fólk kvarta um
að prestarnir tali of mikið um peninga,
það vill fá “gleðiboðskapinn”. Ef peningar
hafa ekkert samband við gleðiboðskapinn,
þá hefir Jesús tekið mikinn tíma til að
prédika um annað en gleðiboðskapinn, og
þá er líka mikið af Nýja Testamentinu
um annað efni heldur en gleðiboðskap-
inn.
Heiðna hugmyndin um eignarétt ræður
í heiminum í dag. Að fara út og leggj'a
undir sig, taka alt sem hönd getur á fest
og telja það sitt. Þessi meginregla er
bölvun mannkynsins á vorurn tíma. Það
er heiðni.
Trú hins kristna viðvíkjandi eignarrétti
er gagnólík. Alt sem vér höfum er frá
Guði. Jafnvel líkamskraftarnir til að afla
sér brauðs, og alt sem vér vinnum oss inn
tilheyrir Guði. Yér viðurkennum þennan
eignarrétt Guðs, þegar vér borgum honum
það sem hann hefir sérstaklega áskilið
sér, það er tíundina.
Afstaða vor gagnvart tíundinni er hin
sama og Adams var gagnvart skilnings-
tréinu góðs og ils. Yér eigum ekki að
snerta hana. Þegar vér notum tiundina
til eigin þarfa, þá drýgjum vér sömu synd-
ina og vorir fyrstu foreldrar, vér tökum
það sem vér eigum ekki, og vér getum
ekki búist við öðru en að sama bölvunin
hitti oss.
Guð vill að öll börn sín borgi tíund.
Þessi regla var gefin Guðs fólki, ísraels-
börnum, Jesús og postular hans viður-
kenna hana í Nýja'Testamentinu, og hún
helst við hjá Guðs fólki enn í dag. Tíund-
in er kend í 3Mós. 27:30—32. Einn tíundi
af tekjum vorum tilheyrir Guði. Svo full-
komlega er það hans að það er heilagt.
Það var aldrei vort, það er hans og er
heilagt fyrir drottni.
Ef vér notum sjálfir tíundina þá ræn-
um vér því sem heilagt er. Þetta ætti
enginn að gjöra, sá sem það gjörir snýr
því í bölvun sem átti að vera honum til
blessunar. Hjá ísraelsmönnum var tíundin
notuð þeim til lífsuppeldis sem unnu við
musterið. 4Mós. 18:20—24. 1 Nýja Testa-
mentinu er því skýrt tekið fram að tíund-
in á að vera til lífsuppeldis fyrir þá sem
flytja fagnaðar erindið. lKor. 9:13.14. Jes-