Stjarnan - 01.02.1948, Qupperneq 4

12
STJARNAN
Treystið Guð
Eddie fór á samkomur í nágrenninu..
Hann átti heima skamt frá Curacao trú-
boðstöðinni á vestur Indversku eyjunum.
Foreldrar hans kærðu sig ekki um kenning-
ar Aðventista því þau voru strang-katólsk.
Einu sinni kom frændkona f jöldskyldunnar
í heimsókn til foreldra Eddies, meðan hún
var þar veiktist barnið hennar, sem hún
hafði með sér, ákaflega hastarlega. Læknir-
inn var sóttur og fann að barnið var að
dauða komið, en til hughægðar fjölskyld-
unni lét hann senda eftir sjúkrvagni og
flytja það á sjúkrahúsið.
Þegar sjúkravagninn kom sagði Eddie:
“Við skulum biðja Guð að spara líf barn
sins.” Sjúkravagninn beið fáeinar mínútur
og Eddie, aðeins 12 ára gamall, bað Guð
innilega og alvarlega að hann vildi láta
barninu batna.” Svo var barnið flutt á
sjúkrahúsið, þetta var seint um kvöld.
Læknirinn sagði fyrir hvað gjöra skyldi,
sprautaði inn í barnið og sagðist mundi
koma næsta morgun til að fylla út dánar-
skjalið því það væri engin von um bata
fyrir barnið.
Móðir barnsins sneri heim til frændfólk-
sins sama kvöldið og grét beisklega. Þegar
þangað kom bað hún Eddie að biðja fyrir
barninu aftur. Hann gjörði það. Og á hver-
ra tveggjaklukkustunda fresti, það sem eft-
ir var næturinnar kallaði hún á Eddie og
bað hann biðja aftur eins og ASveniistar
biðja.Hann bað aftur og aftur, en loksins
sagði hann: “Aðventistar biðja bara einu-
sinni og treysta Guði til að svara bæn
sinni, svo það er ekki þörf á að biðja oftar.”
Snemma næsta morgun fór móðirin ofan
á sjúkrahúsið, henni var þungt fyrir brjósti
því hún bjóst við að barnið væri dáið. Þegar
hún nálgaðist sjúkrahúsið kallaði ein hjú-
krunarkonan til hennar: “Kom þú fljótt.”
Nú hélt móðirin að barnið væri rétt að
deyja og hjúkrunarkonan fylgdi henni
þangað sem barnið var, og móðurinni til
gleði og undrunar sá hún að barnið sat
uppi og var leika sér að einhverju barna-
glingri.
Litlu seinna kom læknirinn og bað um
eyðublað til að fylla út dánarvottorð barn-
sins, en hjúkrunarkonan svaraði, líttu á það
fyrst. Hann situr uppi í rúminu og er að
leika sér. Læknirinn var alveg forviða og
sagði: “Vissulega hafa bænir Eddies frelsað
líf barnsins. ”
Árangurinn var sá að bæði móðir Eddies
og móðir barnsins koma stöðugt á hvíldar-
dagaskólann og hafa lært að biðja “eins og
Aðventistar.”
J. C. CULPEPPER
“Þeir hættu ekki”
Trúboði einn segir svo frá starfsaðferð
hinna kristnu í Korea: “Skömmu eftir að
eg var kominn til Korea var eg beðinn að
heimsækja nokkur heimili, og mér var
fengin lítil bók með nöfnum trúsytkina. Á
hverri blaðsíðu var annað nafn, eg spurði
hvað það þýddi, og mér var sagt það væri
nafn heiðinnar konu, sem trúaða konan
hefið lofað að biðja fyrir þangað til hún
yrði kristin. Þegar hún var orðin kristin þá
var nafn hennar futt og hin fyrsta kristna
kona valdi aðra sem hún ætlaði að biðja
fyrir og vinna fyrir.”
Þetta er nokkur ákveðið starf Það virð-
ist eins ákveðið og reglubundið eins og hjá
hinum fyrstu kristnu. “Þeir hættu ekki að
kenna hvern dag í musterinu og boða i
hverju húsi fagnaðarlærdóminn að Jesús
væri Kristur.” Post. 5:42. Þannig fjölguðu
hinir trúuðu og fagnaðar boðskapurinn
barst á stuttum tíma út um allan heim.
Hinn síðasti náðarboðskapur verður flutt-
ur á sama hátt, þegar vér einhuga gefum
oss að starfinu eins og Páll postuli sagði:
“Eins er eg fús á að flytja fagnaðarboð-
skapinn einnig yður.”
Erum vér reiðubúnir að gjöra það sem
vér getum fyrir frelsara vorn? Vér höfum
ekki hæfilegleika Páls postula, en vér get-
um vissulega útbýtt blöðum og smáritum,
sem flytja fagnaðarboðskapinn fyrir yfir-
standandi tíma. Sumir geta starfað meira.
En vér getum vissulega verði trú í að út-
breiða sannleikann í blöðum og bókum, og
þannig flutt lífsins brauð til þeirra sem
umhverfis oss eru. Þetta veitir oss gleði
fyrir yfirstandandi tíma og vist endur-
gjald seinna meir. Minnist þess í dag að
því meir af Guðs orði sem þér útbreiðið,
því fleiri öðlast frelsun frá synd og dauða
fyrir fagnaðar erindi Krists. E. Lloyd