Stjarnan - 01.09.1952, Qupperneq 1

STJARNAN
SEPTEMBER, 1952 LUNDAR, MANITOBA
Það er ekki synd að vera ríkur—en!
Peningaseðlarnir eru orðnir tákn
valdsins. Menn reikna allt út eftir þeim.
Húsum, landeignum og öðrum eignum er
úægt að skipta í peninga. Hafir þú
næga peninga, getur þú keypt allt, sem
finnst í þessum heimi — eða næstum allt.
Og við megum heldur ekki vanmeta verð-
mæti peninganna. Næstum takmarkalaust
gott engu síður en illt, er hægt að gera
^eð peningunum — allt eftir því, hvort
þeir eru notaðir skynsamlega eða óskyn-
samlega.
Sá sem á hús, bifreið, búgarð, eða bara
hest eða eina kú, hefir ástæðu til að vera
þakklátur fyrir það.
Við lesum: „Peningarnir hafa mikið
verðmæti, því að þeir geta gert mikið gott.
í höndum Guðs barnsins eru þeir matur
handa hinum hungraða, drykkur handa
hinum þyrsta og klæði handa hinum
Oakta. Þeir eru vernd hinna undirokuðu
9§ geta verið hjálp hinna sjúku.“ E. G. W.
í ljósi þessara orða er ekki lengur til rúm
í hugarheimi okkar til að lítilvirða ríki-
úæmi eða þá skort á fé. Peningarnir eru
ekki undirrótin að öllu illu, því að: „Mitt
er silfrið, mitt er gullið, segir Drottinn
hersveitanna.“ Hagg. 2. Eins er því varið
oaeð annáð á þessari jörð: „Því að mín
eru öll skógardýrin og skepnurnar á fjöll-
um þúsundanna.“ Sálm. 50:10. Hann hefir
öll auðæfi þessa heims í hendi sinni, og
vill gjarnan að börn hans fái hlutdeild í
þessum auðæfum. í sannleika sagt: „Hann
er sá, sem veitir þér kraft til að afla auð-
3efanna.“ 5. Mós. 8:18.
Það er einnig ein af góðum gjöfum
Guðs að hafa góða viðskiptagáfu. Að stýra
búgarði, verzlun, söfnuði, húshaldi, að
ftieðhöndla laun eða höfuðstól annars af
frúmennsku og gætni, er einn þáttur í
góðri siðfræði, og hafið yfir alla gagnrýni.
Peningar, sem aflað er á heiðarlegan og
réttlátan hátt, er blessun Guðs, og að reka
verzlun og þéna velfengið fé er litið á með
velþóknun af honum, sem var nógu gæt-
inn á jarðnesk verðmæti til þess að „taka
saman brauðbrotin, sem afgangs voru, til
þess að ekkert færi til spillis.“ Jóh. 6:12.
Hinn kristni maður getur notað pen-
ingana til þess að afla sér vina. Sá, sem
deilir eignum sínum meðal þeirra, sem
Kristur dó fyrir, lifir á þessari jörð í sam-
ræmi við vilja himinsins, og þekkir gleð-
ina, sem fæst með því að vera þjónandi
engill (sendiboði). Hann hefir lært að skilja
hið sanna verðmæti peninganna.
Ríki maðuíinn í dæmisögu Krists, sem
átti lancjið, er bar mikinn ávöxt og hlöð-
urnar, sem urðu of litlar, sagði: „Sál mín,
þú hefir mikil auðæfi, geymd til margra
ára; hvíl þig nú, et og drekk og ver glöð.“
En Guð sagði: „Heimskingi, á þessari nóttu
verður sál þín af þér heimtuð, og hver
fær þá það, sem þú hefir aflað?“ Og Drott-
inn bætti við: „Svo fer þeim, er safnar
sér fé, og er ekki ríkur hjá Guði.“ Lúlc.
12:19.-21.
Hjá þessum manni voru engir erfið-
leikar með uppskeruna, hún varð ríkuleg,
en erfiðleikar hans voru allir í því fólgnir,
hvernig hann gæti varðveitt hana handa
sjálfum sér. Hann lét hjá líða að gefa — og
brátt hætti hann sjálfur að lifa. „Saman-
söfnuð auðæfi eru ekki aðeins gagnslaus,
heldur eru þau bölvun. I þessu lífi eru
þau snara sálarinnar og draga hugsunina
burt frá himneskum fjársjóðum.“ E. G. W.
Peningar og eignir eru því aðeins verð-
mætar, að þær séu notaðar fyrir Guð og
náungann. Hversu mikils virði eru pen-
ingarnir þínir? Algerlega einskis virði ef