Stjarnan - 01.09.1952, Blaðsíða 7

STJARNAN
71
svo vikum skifti. Til allrar lukku var
það vinstri handleggurinn, og með þinni
hjálp og nágrannanna gekk alt vel. Svo
skar ég mig á hægri hendinni og brendi
niig líka, þegar flaskan brotnaði.“
„Ég veit það, góða mín,“ greip Glen
fram í, „en við getum verið þakklát að
það var ekki verra.“
„Ég sé þú hefir enga samhygð með
mér, og nú bætist ofan á alt annað að
frændi minn, sem ég er lítið kunnug, er
kominn með þriggja ára gamla dóttur sína
til að vera hjá okkur 1 hálfan mánuð, til
að vera nálægt konu sinni.“
,jÞú getur nú ekki láð honum það.
Konan hans hafði svo stóran uppskurð.
Ég held hann sé ágætis maður, og svo
hugsunarsamur við þig líka, Marían. Hann
gjörir þér enga aukafyrirhöfn. Hann hirðir
herbergið sitt og lítur eftir litlu stúlkunni
sinni, og Beverley er svo elskulegt barn.
Ég hef ánægju af að hafa þau hér.“
„Ég hefði það líka ef ég væri ekki hölt.
Ég veit þú álítur ég mögli of mikið, Glen.
En ég sé ekki hvers vegna þetta þurfti að
henda mig. Hafði ég ekki nóg áður?“
Rétt í þessu kom Georg frændi inn
með Beverley litlu. Þau höfðu verið í
heimsókn á sjúkrahúsinu, augu Georgs
ljómuðu af vonargleði. Þau spurðu hvernig
konu hans liði. Hann sagði hún væri miklu
betri en þeir hefðu vonað eftir. En Beverly
hafði sáran háls og var ekki laus við hita.
Svo sneri hann sér að litlu stúlkunni og
sagði: „Við skulum strax fá það læknað,
Beverly.“
Georg og litla stúlkan fóru upp á loftið,
en Glen fór ofan í kjallarann til að líta
eftir eldinum og lagfæra eitthvað smá-
vegis þar niðri.
Marían sat ein eftir í stofunni með
hugsanir sínar. Alt í einu heyrði hún
barnsrödd væla: „Ég vil það ekki, pabbi,
ég vil það ekki.“
„En litla stúlkan hans pabba verður að
taka það.“
„Ég vil það ekki, það er slæmt.“
„Ég veit það er ekki gott á bragðið, en
það hjálpar þér til að verða frísk. Góð
stúlka, nú hefir þú tekið helminginn af
því. Taktu nú það sem eftir er.“
„Það er slæmt, ég vil það ekki.“
„Ég veit það er beiskt á bragðið, en
pabbi heldur á bollanum, og ég gef þér
ekki meir en þú þarft.“
„Alt búið, pabbi,“ sagði barnið.
„Hér er teskeið af hunangi til að taka
burt slæma bragðið.“
„Það var hreint ekki svo slæmt,“ hló
litla stúlkan. „En það var ekki gott.“
Marían sat nú og hugsaði um það sem
fram fór upp á loftinu. Litla stúlkan tók
beiskt meðal sem elskandi faðir gaf henni,
en ekkert meira en nauðsynlegt var.
Marían heimfærði til sín þessa lexíu og
sagði með sjálfri sér: „Minn ástríki him-
neski faðir heldur á bikarnum. Ég hef
þrjóskast móti því að taka meðalið. Hann
veit hvað bezt er fyrir mig.“ Hún tók
hækjuna, gekk að talsímanum og sagði
formanni hvíldardagaskólans: „Ég ætla að
halda áfram að kenna í mínum bekk.“
—S. S. W.
-------☆---------
Guðs gjöf
Þennan tíma árs eru þúsundir feðra og
mæðra að líta gegn um búðargluggana til
að reyna að sjá eitthvað sem hentugt væri
í jólagjafir handa börnunum. Jesús sa'gði:
„Ef þér sem vondir eruð hafið vit á að
gefa börnum yðar góðar gjafir, hversu
miklu fremur mun þá faðir yðar sem er í
himnunum, gefa þeim góðar gjafir sem
biðja hann.“ Matt. 7:11.
Hefir þú beðið þinn himneska föður um
gjafir sem þú þarfnast með sama barns-
legu trausti, sem börnin biðja foreldra
sína um gjafir? Og hvers vegna ekki? Yðar
himneski faðir elskar yður miklu meir en
vér getum elskað börn vor. „Og öll góð og
fullkomin gjöf kemur ofan að.“ Jak. 1:17.
Guðs gjöf til vor var ungbarnið í Betle-
hem, sem dó á Golgata oss til fyrirgefn-
ingar og frelsunar. Með honum og fyrir
hann gefur hann oss alla góða hluti.
Jesús sagði við samversku konuna sem
hann mætti við brunninn: „Ef þú þektir
Guðs gjöf.“ Jóh. 4:10. Þekkir þú þessa
gjöf? Hefir þú tekið á móti henni, gjöf-
inni sem er eilífur kærleikur. „Hann, sem
ekki þyrmdi sínum eigin syni, heldur
framseldi hann fyrir oss alla.“ Róm. 8:32.
„Náðargjöf Guðs er eilíft líf í Jesú Kristi
Drotni vorum.“ Róm. 6:23. Allar gjafir
Guðs eru innifaldar í þeirri gjöf, hans
eigin syni.