Stjarnan - 01.10.1953, Qupperneq 1

STJARNAN
OKTÓBER, 1953 LUNDAR, MANITOBA
Hinn síðasti aðvörunarboðskapur
Eftirsókn eftir rósemi og öruggleik
hefir aldrei orsakað mönnum jafnmikil
vonbrigði og nú. Á þessum myrku óviss-
unnar tímum er sem menn heyri þrumu-
rödd yfirvofandi dóms, en þeir þekkja
ekkert skýli til varnar. Menn eru eins og
þeir gangi í myrkri og vita ekki hvert
stefnir.
En vér höfum þó eina vonarstjörnu
er skín sem skærast þegar „myrkur grúfir
yfir jörðinni og sorti yfir þjóðunum.“ Það
er Guðs loforð um sigur og sæluríka fram-
tíð fyrir alla þá, sem í einlægni og alvöru
leita hans.
Guð hefir á öllum öldum talað til
mannanna og hvatt þá til að snúa frá
villu síns vegar og leita hans auglitis. En
menn hafa oft gefið lítinn gaum að hinni
guðdómlegu köllun; en nú, þegar alt er í
óreiðu í heiminum, þá sér maðurinn enga
aðra frelsisvon. Mannkynið hugsar alvar-
lega þegar það stendur á klettasnös eyði-
leggingarinnar. Eini vegurinn til bjargar
er að snúa sér til Guðs og velja hans veg.
Guðs orð eru sönn og áreiðanleg. Hann
talar áminnandi og aðvarandi til núver-
andi kynslóðar. Ef menn gefa gaum að
orðum hans og áminningum, þá ábyrgist
hann framtíð þeirra. Þegar vér athugum
alla þá skelfing og þjáningar, sem menn
hafa leitt yfir meðbræður sína, þá spyrjum
vér: Verða þeir kallaðir til reiknings-
skapar? Hefir Guð lækningu við meini
haannkynsins? '
í síðustu bók Biblíunnar er skráður
boðskapur, sem átti að verða fluttur „öllum
þjóðum, kynkvíslum, tungumáli og lýð“ á
síðustu tímum heimsins. Jóhannes sá í sýn
engil fljúga um miðhimininn og heyrði
hann boða þessi orð: „Óttist Guð og gefið
honum dýrð, því komin er stund dóms
hans, og tilbiðjið þann sem gjört hefir
himininn, jörðina, hafið og uppsprettur
vatnanna.“ Þessi boðskapur bendir sjálfur
á tímabilið þegar hann er fluttur. „Komin
er stund dóms hans.“ Nákvæm rannsókn
Biblíunnar bendir á, að dómstími Guðs
hefir þegar staðið yfir í meir en hundrað
ár. Það finst ekki alvarlegri boðskapur í
Biblíunni heldur en þessi. William Vogt
hefir sagt, að rit handarinnar á fimm
meginlönd heimsins bendi oss á, að dóms-
dagur er rétt framundan. Páll postuli
segir: „Allir hljótum vér að birtast fyrir
Krists dómstóli.“ Líferni vort verður rann-
sakað, orð vor, verk og tilgangur vor, alt
verður leitt í ljós, því Jesús segir: „Fyrir
hvert ónytjuorð er menn tala munu þeir á
dómsdegi reikningsskap ljúka, því af orð-
um þínum muntu réttlættur og af orðum
þínum muntu verða sakfeldur.“ Matt.
12:36.-37.
Hvað verður lagt til grundvallar í dóm-
inum í réttarsal himinsins? Páll svarar
því er hann segir: „Allir sem syndgað
hafa undir lögmáli munu dæmast af lög-
máli . ... á þeim degi er Guð dæmir hið
hulda hjá mönnunum fyrir Jesúm Krist.“
Róm. 2:12.—16. Jakob postuli er á sama
máli, er hann segir: „Talið því og breytið
eins og þeir er dæmast eiga eftir lögmáli
frelsisins.“ Jak. 2:12.
Jafnvel þó lögmál Guðs sé lagt til
grundvallar í dóminum, þá heldur enginn
kristinn maður lögmálið til þess að frelsast.
Vér frelsumst aðeins af Guðs náð fyrir
trúna á Krist. Og frelsaðir af Guðs náð
fáum vér löngun til að gjöra vilja hans
og hlýða honum, sem elskaði oss og þvoði
oss af vorum syndum með sínu blóði.
Lögmálið bendir á hvað er synd, en Jesús
einn getur frelsað oss frá henni.