Stjarnan - 01.10.1953, Blaðsíða 3

STJARNAN
75
fyr en í upprisunni, því þegar maðurinn
deyr hvílir hann meðvitundarlaus þangað
til Jesús reisir hann upp þegar hann kemur
í dýrð sinni. „Þeir sem í Kristi eru dánir
munu fyrst upprísa.“
Þetta eru aðalatriði kristinnar trúar.
Mörg þeirra hafa gleymst eða verið sett
til hliðar fyrir hjátrú og kenningar manna.
Guð kallar sitt fólk að koma út úr Babýlon,
burt frá falskenningum manna, sem gagn-
stæðar eru Guðs orði og eyðileggja lífs-
kraft og trúaráhuga safnaðanna. Hann
hvetur menn og konur til að standa stöðug
í trúnni.
Guði sé lof að til eru þeir, sem halda
fast við kenningar Biblíunnar. Þeir gefa
gaum að fagnaðarerindi Krists og fara út
um allan heim samkvæmt skipun hans til
að prédika gleðiboðskapinn.
Jóhannes postuli sá í sýn sinni sigri-
hrósandi fólk, sem elskaði Guð og varð-
veitti boðorð hans. Þeir eru fáir í saman-
burði við fjöldann, sem þó ber kristið
nafn. Vald hins illa mun berjast móti sann-
leika Guðs og þeim sem fylgja honum og
flytja hann, því að oss er sagt að „Drekinn
reiddist við konuna og fór burt að heyja
stríð við hina afkomendur hennar, þá er
varðveita boð Guðs og hafa vitnisburð
Jesú.“ Op. 12:17.
Önnur aðvörun er gefin í Op. 18:1.—6.
Þar er sagt frá voldugum engli, sem kemur
niður frá himni og segir: „Fallin er, fallin
er Babýlon hin mikla og orðin að djöfla
heimkynni og fangelsi alls konar óhreinna
anda, fangelsi alls konar óhreinna og við-
bjóðslegra fugla.“ Önnur raust frá himni
Sagði: „Gangið út mitþ fólk út úr henni, svo
þér eigið engan hlut í syndum hennar, og
svo að þér hreppið ekki plágur hennar.“
Þetta er síðastf aðvörunarboðskapur
Guðs til hins glataða heims. Rannsakaðu
sjálfur Ritningarnar. Berum líf vort sam-
an við Guðs opinbera vilja og lögum líf
vort eftir honum. Ó, að menn vildu hlýða.
raust Guðs er hann segir: „Gangið út mitt
fólk út úr henni.“ Sannleikur Guðs heilaga
orðs er vor dýrmætasta arfleifð. Höldum
fast við hann, svo vér megum „Öðlast hlut-
deild í arfleifð heilagra í ljósinu,“ reiðu-
búnir að mæta vorum Guði.
—MERLIN L. NEFF
Kaupið sannleikann
Einu sinni var ég staddur á tjaldbúðar-
samkomu í borg einni í norðurhluta Maine
ríkisins. Tjöldin voru á sléttu rétt við ráð-
hús borgarinnar. Á turni ráðhússins var
veðurviti sem snerist og sýndi þannig úr
hvaða átt vindurinn blés. Undir veðurvit-
anum var vegamerki sem sýndi áttirnar,
N., S., A., V. Norður, suður austur, vestur.
Á einhvern hátt hafði vegvísirinn orðið
fastur við áttavitann og snerist í kring
með honum, svo þetta leit út í hvert skifti
sem vindstaðan breyttist að áttirnar
breyttust líka. Svo vegvísirinn kom eng-
um að gagni. Ég heyrði einhvern undrast
yfir, hvort ákvæðin í réttarsalnum mundu
vera jafn óáreiðanleg eins .og vegvísirinn.
Nálin í áttavitanum er eins staðföst og
reglubundin eins og hreyfing hnattarins
eða flóð og fjara hafsins. Þetta er vissum
reglum bundið. Reikningslistin er vísindi,
sem breytist ekki. Tveir og tveir eru ætíð
hvorki meira né minna en fjórir.
Sannleikurinn sem Salómon ræður oss
til að kaupa er ekki einungis staðhæfing
um veruleika andlegra og náttúrlegra
laga skaparans, heldur einnig nær hann
yfir gjörðir manna, viðskifti þeirra og
félagsskap hvers við annan. „Hið æðsta
samband, sem vér getum haft við sam-
tíðarmenn vora er: Látum sannleikann
vera sameiningarband vort æfinlega.“ Ráð-
vendni og sannleikur er grundvöllur inni-
legrar, staðfastrar vináttu.
Hinn alkunni Dr. William Osler sagði
einu sinni: „Ef vér leitum fullkomins sann-
leika, þá keppum vér eftir því ómögulega.
Vér verðum að sætta oss við að finna
sannleiksbrot.“ Hann gefur í skyn, að það
sé skylda vor að leita fullkomins sann-
leika, jafnvel þó vér getum aðeins fundið
brot af honum. Guðs orð er lærdómsbókin,
í því er sannleikurinn opinberaður sem vér
þurfum með og getum skilið. Sérhver
reynsla, sem vér göngum í gegn um, veitir
oss nýja opinberun, ef vér af alhuga leitum
sannleikans.
Sannleikprinn opinberaður í Ritning-
unni fullnægir þörfum þess, sem veitir
honum viðtökur og fyllir sálu hans frjáls-
ræði og gleði. „Þér munuð þekkja sann-