Stjarnan - 01.10.1953, Síða 4

76
STJARNAN
leikann og sannleikurinn mun gjöra yður
frjálsa,“ sagði Jesú.
Patrick Henry sagði: „Gef mér frelsi
eða gef mér dauða.“ Þessi orð hans hafa
hljómað gegn um árin síðan á nýbyggja
tímabilinu. Menn, sem elska það frelsi, er
sannleikurinn veitir, vilja heldur deyja
heldur en missa það. Sannleikurinn er
eilífur.
Ráðvandir menn gefa sannleikanum
fyrsta pláss bæði 1 orði og verki. Sann-
leikurinn er eilífur og óumbreytanlegur,
jafnvel þó óverðugir menn meti hann ekki
að verðleikum. Hugmyndir vorar eiga að
lagast eftir sannleikanum, en vér ekki
reyna að laga sannleikann eftir þeim.
„Kaupið sannleikann,“ segir hinn vitri.
Ég held Solómon sé að' tala um andleg
efni. Alt sem er nokkurs virði kostar eitt-
hvað. Sannleikurinn er oft dýrkeyptur.
Móses var erfingi að hásæti Egyptalands,
sem þá var voldugasta ríki heimsins. Sem
skynsamur maður bar hann saman heið-
ur þess ríkis við þann heiður að verða erf-
ingi Guðs ríkis. Þann heiður gat hann ekki
metið eftir mannlegum jarðneskum mæli-
kvarða. í trú kaus hann framtíðarham-
ingju eilífðarinnar.
í þessum heimi kaupa menn það sem
álitið er mikils vert í von um að græða
á því. Allur ávinningur í þessum heimi er
lítilsvirði í samanburði við það, sem hefir
eilífðargildi. Öll Guðs loforð eru sann-
leikur og veruleiki, og þau kosta nokkuð.
Ég heimsótti einu sinni brezka forn-
gripasafnið. Leiðsögumaðurinn fór með
mér þangað sem voru geymdar hinar jarð-
nesku leyfar Egyptalands konunga. Hann
benti mér á það sem hann sagði að „menn
ætluðu væri lík þess konungs, sem tók ríki
í Egyptalandi, þegar Móses hafnaði því.“
Móses hafnaði hásæti hins voldugasta ríkis
heimsins til að eiga hlut með þrælum
ríkisins. Hann trúði því, að þeir væru
Guðs útvalda þjóð. Hann áleit vanvirðu
Krists meiri auð heldur en Egyptalands
fjársjóðu. Það voru kjörkaup sem hann
gjörði, því nú hefir hann um 40 aldir lifað
í veruleika hins eilífa ríkis. Já, það kostar
nokkuð að kaupa sannleika Guðs orðs og
fylgja honum, en það veitir manninum
ómetanleg, eilíf og óforgengileg auðæfi.
„Kaupið sannleikann og seljið hann
ekki.“ Hann bannar okkur ekki að gefa
hann. Vissulega ekki. Það sem Guð hefir
gefið oss eigum vér að miðla öðrum, fús-
lega og með gleði, ekki á morgun, heldur
í dag.
Útbreiðið sannleikann, veitið öðrum
þekking á honum, það auðgar þann sem
hjálpar öðrum. Bóndinn tekur marga mæla
sæðis og sáir í akur sinn, en hann fser
margfalt meira aftur. „Komið“ „Farið“,
segir frelsari vor. „Komið til mín.“ Lærið
sannleikann. „Farið út um allan heim,“
flytjið fagnaðarboðskap sannleikans til
allra manna. „Sjá, ég er með yður alla
daga, alt til veraldarinnar enda.“ Kaupið
sannleikann. Gefið hann öðrum.
—X. X.
--------■☆■-------
Brugðin loforð
„Á síðustu dögum munu koma örðugar
tíðir, því að mennirnir munu verða.......
óhaldinorðir.“
„Ég hef mist alt traust á öðrum mönn-
um,“ sagði vinur minn við mig nýlega.
„Hvernig stendur á því?“ spurði ég.
„Blátt áfram vegna þess, að enginn
stendur við orð sín lengur. Þú getur alls
ekki reitt þig á að fólk gjöri það, sem það
lofar að gjöra,“ svaraði hann. Svo sagði
hann frá ýmsum atvikum í óorðheldni og
erfiðleikum, sem af því leiddi.
Því miður er þessi maður ekki sá eini,
sem getur sagt slíka sögu. Þúsundir, já,
miljónir manna nú í heiminum líða fyrir
brugðin loforð eða eru orsök í að aðrir
líða fyrir óorðÚeldni. Páll postuli bendir
á að eitt af því, sem einkennir síðustu daga
sé óorðheldni.
í pistlinum til Rómverja bendir postul-
inn á, að þegar menn hafna frelsandi
krafti fagnaðarerindisins þá rifti þeir
samningum, það er hið sama og að brjóta
loforð sín.
í viðskiftum manna, í félagslífinu og í
stjórnmálum sjáum vér uppfyllingu þessa
spádóms. Menn hafa því nær mist sjónar á
hvílík nauðsyn það er að standa við orð
sín og samninga.
Þetta á sér stað hjá einstaklingum. Lof-
orð þeirra virðast stundum vera ásetnings
lýgi, auðvitað nefnd öðru nafni, en fyrir