Stjarnan - 01.05.1955, Síða 6

38
STJARNAN
þá verður það í fyrsta skifti að hann gjörir
það.“
„Hann mun ekki bregðast þér, Miss
Clansy.“
„Ég veit það. Vertu sæll. Þökk fyrir.“
Næstu viku afhenti Miss Clansy mér 60
cent í tíund. Aldrei hefir mér fundist eins
mikið til að taka við peningum, en ég
hugsaði ég skyldi gefa Guði tækifæri til
að sýna hann brygðist ekki trausti hennar.
Viku eftir viku kom hún og afhenti mér
60 centin. Einu sinni eða tvisvar hvíslaði
ég að henni og spurði: „Hvernig gengur
það, Miss Clansy?“
Guði sé lof. Það gengur alt vel,“ sagði
hún glaðlega.
Þriðja skifti sem ég spurði hana, svaraði
hún: „Prestur minn, það er einkennilegt,
ég vissi aldrei fyrri að nágrannarnir væru
svo vingjarnlegir og hugsunarsamir. Þeir
gjörðu þetta aldrei áður.“
„Hvað gjöra þeir?“
„Þeir færa mér gjafir, stundum brauð,
pund af smjöri, dálítið af mjöli, pott af
mjólk, ávexti og jafnvel kökur. Ég hef
það jafnvel betra síðan ég hef haft aðeins
90 cent, heldur en meðan ég hafði dollar
og hálfan.“
„Heldur þú, aðeinhver hafi komið ná-
grönnunum til að gjöra þetta?“
„Já, vissulega.“
„Hver getur hafa gjört það?“
„Þarft þú að spyrja um það? Guð hefir
ekki gleymt mér. Hann man eftir loforði
sínu. Ef þú hefðir ekki ráðlagt mér eins
og þú gjörðir, þá hefðir þú rænt mig
blessun Guðs.“
„Miss Clansy, ég held þú stjórnir betur
fjármálum heldur en nokkur annar í New
York. Mig hefir lengi langað til að spyrja
þig, hvernig þú gætir komist af með 90
cent á viku.“
„Ég hef sagt þér hvernig nágrannarnir
líta til mín, en auk þess eru þarfir mínar
litlar. Ég hef lært að hafa mestmegnis
hafragraut til fæðis og haframél er ódýrt.
Ég hef það betra heldur en meðan ég
hafði dollar og hálfan á viku.“
Þremur eða fjórum mánuðum seinna
kom Miss Clansy og barði að dyrum. Þegar
ég bað hana að koma inn, brosti hún og
stóð augnablik þegjandi fyrir framan skrif-
borðið mitt, svo sagði hún glettnislega:
„Prestur minn, auðug kona stendur nú
frammi fyrir þér. Þú verður að sýna henni
tilhlýðilega virðingu.“
„Fáðu þér sæti, Miss Clansy, og segðu
mér hvað við hefir borið.“
„Vissulega. Ég segi þér satt. Ég hef
meiri peninga en ég hef þörf íyrir. Ég veit
ekki hvað ég á að gjöra við þá, éj| hef
svo mikið.“
Meðan hún sagði þetta gekk hún um
gólf og gletnin skein úr augum hennar.
Nú sagði ég við hana:
„Miss .Clansy, viltu gjöra svo vel að
setjast niður og segja mér fréttirnar.“
„Eins og þú segir, prestur minn. Þú
manst ég sagði þér frá manni systurdóttur
minnar í Connecticut. Ég fékk bréf frá
honum þessa viku, þar sem hann segir:
„Ég hef verið að hugsa um, frænka, að
það hlyti að vera erfitt fyrir þig að kom-
ast af með 6 dollara á viku. Ég hefði
gjarnan viljað senda þér meira, og nú get
ég það. Kaupið mitt hefir verið hækkað,
svo ég legg 10 dollara hér innan 1, það
verða tíu dollarar vikulega héðan af.“
„Ó, Miss Clansy, þetta gleður mig inni-
lega.“
„Ég vissi það, en skilur þú hvað þetta
þýðir, sér þú hvað Guð hefir gjört? Nú
verður tíundin mín dollar á viku. Húsa-
leigan er 4.50 og þá hef ég 4.50 eftir
sér þú.“
„Ég skil það.“
„Ert þú góður í reikningi, prestur minn?“
„Nokkurn veginn.“
„Hvað mikið meira er 4.50 heldur en
90 cent?“
„Það er fimmfalt meira.“
„Sér þú, ég hef svo margfalt meira en
áður. Fimmfalt, hugsaðu þér. Hvað get ég
gjört við alla þá peninga? Mér datt 1 hug,
að ég gæti gefið til trúboðs meir en áður.
Ó, prestur minn, bókin segir, áð gluggar
himinsins verði opnaðir til að úthella
blessun. Þetta er það, sem Guð hefir gjört
fyrir mig, hann hefir opnað glugga himins-
ins yfir mér. Ég sagði þér, að hann mundi
aldrei bregðast mér. Ég er svo hamingju-
söm í dag.“
Nú hafið þér heyrt sögu Miss Clansy.
Þetta bar við rétt eins og ég hef sagt frá.
Ég hef hvorki bætt við né dregið úr. Ég
minnist glaðlega andlitsins hennar hve-