Stjarnan - 01.06.1955, Síða 1

STJARNAN
JÚNÍ, 1955 LUNDAR, MANITOBA
Leyndardómur kraftarins
Drukkin kona kom inn á kristinboðs-
samkomu í einni af stórborgum vorum.
Hún var niðurbrotin af sorg og iðrun yfir
sínu liðna lífi og bað prestinn að hjálpa
sér til að finna Guð. Prédikarinn sýndi
henni kærleika Guðs til mannanna og
hversu fús hann er til að fyrirgefa syndir
þeirra fyrir verðskuldun Krists og trú á
hann. Konan meðtók Krist og það var
sjáanlegt kraftaverk Guðs náðar; hvílík
breyting varð á lífi hennar.
Nokkrum vikum seinna bað hún pré-
dikarann að heimsækja mann sinn. Hann
var vélameistari og mótstæður öllum
kristindómi. Hann hafði enga trú á stefnu-
breyting konu sinnar og sagði slíkt mundi
ekki vara lengi.
Sex mánuðir liðu, svo eitt kvöld kom
þessi maður á samkomurnar og bað pré-
dikarann að vísa sér á veg sáluhjálparinn-
ar. Hann sagði: „Ég hef lesið margar
kristilegar bækur og staðið af mér áhrif
þeirra. En nú í sex mánuði höfum við
haft opna bók heima hjá mér, líferni konu
minnar, sem ég get ekki móti mælt. Ég
er kominn að þeirri niðurstöðu, að ég hef
haft rangt fyrir mér. Það hlýtur að vera
eitthvað í kristindóminum, sem gat breytt
annari eins manneskju og konunni minni,
svo hún yrði eins elskuverð, þolinmóð og
bænrækin eins og hún er nú. Ég óska eftir
að eignast það, sem hún hefir fengið.
Viltu sýna mér veginn til Guðs hennar?“
Það sem menn og konur í heiminum
þurfa í dag, er að þekkja Guð sem sinn
elskandi himneska föður og sameinast
hans kærleiksríka hjarta. Vera má þú
spyrjir: Hvernig get ég sannfærst um að
Guð sé til? Ég vil eiga hann fyrir vin, en
hvernig á ég að fara að því?
Einu sinni var Mrs. S. M. I. Henry,
áhrifamakil bindindiskona, að halda fyrir-
lestra í borg einni. Nafnkunnur dómari,
sem var vantrúarmaður, hlustaði á sumar
af ræðum hennar. Hann var vinur Mrs.
Henry, svo eitt kvöld beið hann eftir að
samkoman var úti til að tala við hana.
„Veistu hvað, Mrs. Henry“, sagði hann.
„Mig langar til að vita leyndardóminn við
það, hvernig þú getur haft svo mikið vald
og áhrif á þennan mikla mannfjölda“.
„Guð er leyndardómurinn“, svaraði
hún.
„En ég trúi ekki á Guð, þú verður að
gefa mér skynsamlegri skýringu en þetta
á leyndardóminum“.
„En dómari, ég get aðeins endurtekið
það, sem ég sagði; engin önnur skýring er
til. Án Guðs hefði ég ekki getað gjört það,
sem ég hef gjört í kvöld“.
Dómarinn varð dálítið vandræðalegur
og sagði: „Ég vildi ég gæti trúað á Guð, en
ég get það ekki af því ég hef aldrei séð
hann eða talað við hann, og veit ekki
hvernig ég get komist í samband við
hann“.
Nú sagði Mrs. Henry: „Dómari, ég á
vin að nafni Fairchild; hann býr í Los
Angeles, California. Þú hefir aldrei séð
hann né heyrt af honum. Trúir þú að hann
sé til og búi í Los Angeles?“
„Vissulega, Mrs. Henry. Ég trúi því að
Mr. Fairchild er til og býr í Los Angeles
af því að þú hefir sagt mér það“.
„Jæja, dómari, viltu taka vitnisburð
minn eins og þú mundir gjöra í réttar-
salnum. Ég skal reisa upp hendina og
sverja að ég segi sannleikann“.
Það var ekki laust við að dómarinn færi
hjá sér; hann sagði: „'Nei, nei. Ég þarf
engan eið. Ég trúi því sem þú segir, ég
veit það er satt“.