Stjarnan - 01.11.1956, Síða 3

STJARNAN
83
Löbbrjótamir
John M. Murtagh, yfirmaður New York
borgar, skýrði frá því í byrjun þessa árs,
að þar í borginni væru að minsta kosti
20,000 manns, sem hefðu verið kallaðir til
að mæta fyrir rétti fyrir brot á umferða-
lögum borgarinnar, sem ekki hefðu komið
til að borga sekt sína.
Það hefði orðið bæði seinlegt og kostn-
aðarsamt að taka fast alt þetta fólk, svo
það var auglýst að þeim yrði gefinn borg-
unarfrestur til síðasta febrúar. Þetta hafði
undraverð áhrif. Fólkið kom hópum saman
til að borga sekt sína. Sumir höfðu upp að
tuttugu sinnum verið sektaðir, en ekki
hirt um að borga.
Síðasta daginn, sem fresturinn var gef-
inn, var slík aðsókn að réttarsalnum, þar
sem sektin átti að borgast, að öll herbergi'
og gangrúm voru full af fólki, þar sem
yfir 6,000 manns reyndu að komast inn
áður en lokað yrði. Nærri 750,000 dollarar
voru borgaðir inn sem sektarfé frá þeim,
sem áður höfðu vanrækt að borga.
Löghlýðnir borgarar, sem borga sekt
sína strax, þó ekki sé með ánægju, þeir
skilja ekki hvernig slíkt getur átt sér stað.
Það er óskiljanlegt hversu margir hliðra
sér hjá að rækja skyldur sínar um lengri
tíma. Manni verður ósjálfrátt fyrir að
spyrja: Skyldu margir vera svo kærulausir
gagnvart lögunum? Ef það eru 20,000 lög-
brjótar í einni borg, þá má búast við, að
þar séu hundruð þúsunda út á meðal
þjóðarinnar.
Vér óttumst fyrir að lögbrjótarnir séu
fjölda margir, ekki aðeins í borgunum,
heldur meðal allra stétta mannfélagsins,
sumir þeirra er trúað fólk, og meðal þeirra,
þó sorglegt sé, jafnvel prestar.
Vér höfum talað við suma þeirra. Þeir
bera litla virðingu fyrir lögum.
Um 10 boðorðin segja þeir: „Vér þurfum
ekki að halda þessi gömlu lög. Þau voru
úr gildi numin á krossinum. Vér erum
lausir við lögmálið. Vér gjörum það sem
oss sýnist eftir því sem andinn leiðir oss.“
Þetta er hinn almenni hugsunarháttur
lögbrjótanna. Þeir setja sig upp sem dóm-
ara til þess sjálfir að ákveða hvað sé rétt
eða rangt, og auðvitað hugsa ekkert um
afleiðingarnar.
„Dómsdagur," segir þetta fólk, „er gam-
aldags hugmynd. Eins og Guð sé að halda
skýrslu yfir alt sem menn aðhafast. Það
er barnalegt að ímynda sér. Ef hann er
kærleiksríkur-, mun hann þá ekki fyrirgefa
syndir vorar eða ganga fram hjá þeim?“
Svo ganga þeir rólegir sína leið, gjöra
aðeins það sem þeim sjálfum þóknast, án
nokkurs tillits til þess sem Guð hefir sagt.
Þeir brjóta móti samvizku sinni, þagga
hana niður og afsaka alskonar framferði,
sem Guð hefir bent á að er syndsamlegt.
Mikill hluti ábyrgðarinnar fyrir flóð-
öldu glæpa og siðleysis hvílir á lögbrjótum
prédikunarstólanna, sem svo lengi hafa
haldið því fram, að menn þurfi ekki lengur
að hlýða Guðs lögmáli.
Fyr eða seinna verða þeir að mæta fyrir
réttinum. Reikningsskapardagurinn er ó-
hjákvæmilegur „því Guð mun leiða alla
hluti fyrir dóminn yfir öllu sem er hulið,
hvort sem það er gott eða ilt.“ Préd. 12:14.
Jesús sagði: „Fyrir hvert það illyrði
<ónytjuorð) er menn mæla skulu þeir á
dómsins degi reikningsskap lúka.“ Matt.
12:36.
Páll postuli segir: „Allir hljótum vér að
birtast fyrir Krists dómstóli, svo sérhver
úr býtum ber það, sem hann hefir aðhafst
í líkamans lífi, hvort sem það er gott eða
ilt.“ 2. Kor. 5:10.
Sem betur fer er oss gefinn frestur, svo
vér getum snúið oss til Guðs, lagað líf
vort í samræmi við hans heilaga vilja, ef
vér óskum þess, áður en dómsdagurinn
rennur upp.
„Rannsaka þig sjálfan, prófa þig sjálf-
an . . . . áður en dómurinn verður fram-
kvæmdur .... áður en reiðidagur Drottins
kemur yfir yður. Leitið Drottins allir þér
lítillátu í landinu, sem breytið eftir hans
lögmáli ástundið réttlæti, ástundið lítil-
læti ef svo mætti verða að yður yrði borgið
á reiðidegi Drottins.“ Seffanía 2:2.—3.
Þetta eru gömul spádómsorð, en það er
góð áminning til vor sem nú lifum. Hún
minnir oss á, að Guð lætur ekki að sér
hæða. Lögmál hans er jafn eilíft og óum-
breytanlegt eins og hann sjálfur. Menn
geta fyrirlitið það og gjört gys að því, en
að lokum verða þeir að mæta því og taka