Fréttablaðið - 12.04.2019, Síða 26

Ég er ekki mikið
fyrir að gefast upp
eða finna afsakanir
þegar maður er búinn að
taka að sér verkefni.
Ástæðan fyrir því að ég fór að taka þátt í ýmsum keppnum var sú að ég var einn af þeim
sem voru að vinna mjög mikið og
fann að öll hreyfing gerði það að
verkum að ég var miklu ferskari í
vinnu og þeim verkefnum sem fyrir
lágu. Því má segja að vinnuálag hafi
gert það að verkum að ég fór að leita
að einhverju til að hlaða batteríin.
Upphafið má rekja til þess að félagi
minn Jóhann kom til mín og sagði
mér að við værum að fara að hlaupa
10 kílómetra í Reykjavíkurmara-
þoninu. Ég hafði aldrei hlaupið
neitt, var um 10 kílóum of þungur
og ekki í neinu formi. En verkefnið
kláraði ég. Þetta var árið 2004 og
þá hljóp ég 10 km á 53 mínútum.
Ég sá að þetta gerði mér gott. Þá var
ákveðið að halda áfram og taka 21
km. Það var gert árin 2007 og 2008
tíminn um tvær klukkustundir og
það verkefni búið. Þegar maður
finnur sér áskoranir og nær að klára
þær, þá er alltaf gaman að setja
markið aðeins hærra.
Alltaf nýjar áskoranir
Mitt markmið var að halda áfram
og finna eitt verkefni á ári til að
halda mér í formi. New York City
Maraþon var sett á dagskrá og tekið
2008, sem var mikil áskorun. Ég er
ekki mikið fyrir að gefast upp eða
finna afsakanir þegar maður er
búinn að taka að sér verkefni. Þegar
því verkefni var lokið fórum við
nokkur að ræða Ironman-áskoranir
sem okkur þótti við hæfi.
Við skráðum okkur á námskeið
hjá þáverandi Íslandsmeistara í
greininni, Karenu Axelsdóttur,
sem tók okkur á næsta þrep. Karen
barði okkur áfram og lét okkur læra
sund sem var mikið mál fyrir mig.
Við byrjuðum rólega í ólympískri
þríþraut sem var í Barcelona og
það var mjög skemmtileg keppni
og góð byrjun á þessu næsta skrefi.
Ég vildi ekki hætta þegar formið
var orðið betra og maður áttaði
sig á að hugurinn ber mann ansi
langt. Ég tók þátt í hálfum Ironman
á Íslandi til að undirbúa mig fyrir
heilan Ironman sem kominn var
á dagskrá árið 2011. Það verkefni
kláraðist í skemmtilegum hópi, en
það tók mikið á og þar áttaði ég mig
á að með réttum undirbúningi með
þjálfurum þá er næstum ekkert
ómögulegt.
Hjólreiðar fara svo miklu
betur með líkamann
Ég sá líka að fyrir mig þá var hlaup
eitthvað sem ég var ekki að ná
nægjanlega vel utan um. Ég var
frekar lengi að jafna mig og fann
að líkaminn, hné og annað, myndu
helst ekki vilja gera þetta enn og
aftur. Árið 2012 erum við Guð-
mundur félagi minn að leita að
Áskoranir eru til að sigrast á
Ingi Már Helgason hefur tekið mörgum keppnisáskorunum og í seinni tíð aðallega á fjallahjóli.
Hann á meðal annars að baki keppni í einni erfiðustu fjallahjólakeppni heims, Cape Epic.
Epic Ísrael var
góður kostur en
einhvern veginn
of lítil áskorun.
Þegar maður er
búinn með stór
verkefni þá er
það þannig að
maður vill meira
– ég veit ekki af
hverju.
GlæsileGt
fjallahjól
Smiðjuvegi 30 - rauð gata / Kópavogi / sími: 577 6400
Aðeins...
77.583 kr.
 Diskabremsur
 Álstell
 Demparar 100 mm
 21 gír Shimano
NÝ HEIMASíÐA
TILBOÐ Á ELDRI ÁRGERÐUM!
nýrri áskorun og finnum þá lista
yfir helstu fjallahjólakeppnir í
heimi. Við ákváðum að skrá okkur
í Transalp sem er 8 daga fjallahjóla-
keppni frá Mittenvald í Þýskalandi
yfir til Gardavatnsins á Ítalíu. Ég var
settur í lið með Karenu Axels sem
var þá ein besta fjallahjólakona á
landinu! Hún sagði í viðtali að hún
væri að fara í þessa keppni með
einhverjum búðingum og hennar
árangur myndi fara eftir því hvernig
búðingurinn ÉG myndi ná að halda
í hana.
Þetta var gott veganesti fyrir
mig til að æfa betur og reyna að láta
hana ekki stinga mig af. Transalp
fór vel af stað en síðan lentum við í
hrikalega erfiðu slysi þar sem Karen
datt og lenti illa. Það var flogið með
hana burt í þyrlu og það síðasta sem
hún sagði við mig áður en þyrlan
fór á loft var: Þú gefst ekki upp og
klárar þetta fyrir okkur sem lið. Ég
var gjörsamlega niðurbrotinn en
náði að klára þetta og ánægjunni
yfir að hafa lokið þessari keppni
fylgdi auðmýkt. Við allar áskor-
anir og svona erfiðar aðstæður sem
myndast þá fær maður auka óút-
skýrðan kraft sem maður vissi ekki
að maður býr yfir. Það var þá ekkert
annað í stöðunni en að halda áfram.
Vinna á listanum góða.
Móðir allra fjallahjólakeppna
Næst á listanum var móðir allra
fjallahjólakeppna, Cape Epic í S-Afr-
íku. Þetta er klárlega ein erfiðasta
keppni sem hægt er að taka þátt
í, átta dagar í óbyggðum Afríku
með 17.000 metra hækkun alls. Við
smöluðum saman góðum hópi. Það
er svo merkilegt, að þegar maður
á góða vini þá er frekar auðvelt að
virkja góðan hóp í svona vitleysu!
Ég hjólaði með Emil í Kríu og hann
passaði að ég færi ekki fram úr mér.
Þarna voru líka frábærir félagar
sem studdu hver annan á allan hátt,
bæði í keppninni og utan hennar.
Það eru alger forréttindi að geta
tekið þátt í svona keppni og hef ég
verið heppinn þar sem fjölskyldan
hefur stutt við bakið á mér allan
tímann. Thelma konan mín, sem
oft hefur ranghvolft augunum yfir
þessari vitleysu, hefur staðið við
bakið á mér og stutt mig óendan-
lega. Annars væri ekkert af þessu
hægt. Í framhaldi komu keppnir
eins og La Ruta á Kosta Ríka sem
við Guðmundur fórum í. Þess má
geta að það er ein fyrsta fjalla-
hjólakeppnin þar sem er álag og
aðstæður eru eins erfiðar og hægt
er. Transanders, sem haldin er í
Chile, var næst á dagskrá og til
staðar góður hópur til að taka þátt í
áframhaldandi vitleysu!
Aftur í Cape Epic
Árið 2017 var síðan komið að því að
fara aftur í Cape Epic þar sem einn
félagi okkar veiktist í keppninni
2015 og vildi klára áskorunina. Þá
voru aðstæður þannig að hitinn var
yfir 46 gráður og það tók mikinn
toll af öllum. Það voru yfir 200
hjólarar sem komust ekki í gegnum
fyrsta daginn, þar á meðal ég
sem lenti á spítala með næringu í
æð. Sem betur fer þá náðu 6 af 10
Íslendingunum að klára þá keppni.
Ég var aldrei sáttur við að klára
ekki árið 2017. Ætlaði samt ekki að
fara aftur þar sem líkamleg heilsa
er mikilvægari en nokkur keppni.
Við félagarnir ákváðum þá að skala
þetta aðeins niður og fara í nettari
keppni. Epic Ísrael var góður kostur
en einhvern veginn of lítil áskorun.
Þegar maður er búinn með stór
verkefni þá er það þannig að maður
vill meira – ég veit ekki af hverju.
Ekki sáttur við að klára ekki
Síðan kom símtal í haust frá Stefáni
félaga mínum, en hann bað mig um
að fara með sér enn og aftur í Cape
Epic, þar sem hann hafði hvorki
náð að klára 2015 né 2017 vegna
aðstæðna. Sama hvað menn æfa
mikið og telja sig vera tilbúna þá er
alltaf þetta óvænta. Eitthvað sem
enginn ræður við. Að leggja af stað
í svona vegferð og halda að þetta
sé bara að hjóla er mikill misskiln-
ingur. Það getur allt klikkað. Ég tók
þessari áskorun að fara með Stefáni
í keppnina þar sem það sat enn í mér
að hafa ekki klárað 2017 og hann
bað mig að vera hjólafélaga sinn.
Ég tel að stærsti hlutinn af svona
keppnum sé félagsskapurinn og vin-
átta sem kemur mönnum í gegnum
allt í lífinu. Við voru því mjög sælir
og glaðir yfir að klára þessa eina
af erfiðustu fjallahjólakeppnum í
heimi án teljandi vandræða. Síðan
eru enn nokkrar áskoranir eftir á
listanum. Það verður að koma í ljós
hvenær þær verða teknar, en eitt er
víst, að með frábærum félagsskap
og allri þessari reynslu sem komin
er í hópinn verður haldið áfram.
Eitt skef í einu, vonandi þangað til
listinn er tæmdur.
6 KYNNINGARBLAÐ 1 2 . A P R Í L 2 0 1 9 F Ö S T U DAG U RÚT AÐ HJÓLA
1
2
-0
4
-2
0
1
9
0
7
:2
8
F
B
0
4
8
s
_
P
0
3
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
8
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
8
s
_
P
0
1
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
8
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 2
2
C
D
-A
5
7
C
2
2
C
D
-A
4
4
0
2
2
C
D
-A
3
0
4
2
2
C
D
-A
1
C
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
2
B

F
B
0
4
8
s
_
1
1
_
4
_
2
0
1
9
C
M
Y
K