Farandsalinn - 01.02.1923, Síða 2

2
FARANDSALINN
an hann var á ferðalagi að heim-
sækja Mendelszohn og Schumann
í örvæntingu sinni og vonbrigð
um kyntist hann hinni andríku
Auroru Dudevant (þekt sem
skáldkona undir nafninu Georg
Sand), það samband varð ekki
hamingjusamt, og leiddi það að
miklu leyti til að hann fékk fljótt
þann sjúkdóm, er leiddi hann til
bana.
Chopin á sér sérstöðu í list
sinni. Bæði í tónsmíði og piano-
spili skapaði hann nýjan stíl.
Hann var „Lyrikeren“ meðal
tónsnillinganna, og hinn drama-
tiski máttur söngleik hans óm-
ar sem eggjandi undirhreimur,
þar sem yfir þekur hinn skín-
andi yfirflötur með sínurn hugs-
anlegu útskornu arabeskum. Og
þó að pólska innrætið sé jarð-
vegurinn, þar sem list hans fékk
næringu, þá eru áhrifin mikil
frá Þýskalandi og Frakklandi.
Án þess að mynda skóla, hef-
ir Chopin haft mjög mikil áhrif
á hina þýðingarmestu tónsmiði,
svo sem Schumann, Berlioz,
Grieg („Chopin Norðurlanda“).
Verk hans tilheyra (að undan-
teknu einu hefti af pólskum
söngvum) eiginlega eingöngu
fyrir pianó.
Erfðaskráin
þýtt hefir E. J.
Morgunn einn i desember rann
upp nístingskaldur og skugga-
legur; dimm þoka grúfði yfir
götum og strætum og gerði um-
ferðina næstum hættulega.
Utgefandi tímaritsins „Hala-
stjarnan“ Cecil Laursen, kom
inn á skrifstofuna í óvanalega
illu skapi og settist niður í stól
við skrifstofuborðið.
Við gluggann stóð ritari hans,
Karl Frandsen að nafni, og reykti
vindil meðan hann horfði út á
götuna.
„Voðalegt er veðrið úti“, sagði
hann, þegar Laursen kom inn.
„Já“, svaraði ritstjórinn ön-
ugur. „Þú hefir ekki mikið að
gera í dag“, bætti hann við.
Frandsen leit við og virtist
undrandi yfir þessu ávarpi.
„Þú ert fýlulegur, kæri vinur;
þú lítur út eins og þú eigir að
giftast“, sagði ritarinn.
„Hvað áttu við með því?“
sagði ritstjórinn, um leið og hann
fylti pípu sína og sökk hugsjúk-
ur íengra niður í stólinn. „Þú
munt ef til vill vita ástæðuna
fyrir því, hvers vegna eg ætti
að geta gifst“.
„Langt frá því. En þú ert þó
ekki-------“