Freyr - 01.12.1924, Síða 7

F R E Y R
7. SÍÐA
Að gæta hófs í öllum hlutum
er að vera bindindismaður í
fylsta skilningi.
Hófið er nauðsynlegt bæði í
orðum og athöfnum.
Þarna stendur kussa og bíður
eftir að vera mjólkuð. Júgur-
pokinn hennar er troðfullur af
mjólk. Þegar búið er að mjólka
hana legst hún til náða og fer
að jórtra.
Sjáðu kisu. Hún situr þarna
í djúpum hugleiðingum. Eg
gæti hugsað mér að hún væri
að reikna út, hvar hún gæti
fundiö fallega og feita mús til
að borða.
----0-----
DRAUMUR SAKLAUSS BARNS
Eg lúin var að leika
og lagðist niður þreytt;
eg sá í draumi að sjálf eg vat
í sólargeisla breytt.
Og mamma mín var sólin;
hún mælti við mig hljótt:
“Eg biö þig, góði geisli minn,
að gera nokkuð fljótt.”
Eg svaraði henni og sagði:
“Já, sjálfsagt, manna mín;
eg lofaði því af heilum hug
að halda boðin þín.”
Hún benti mér á blómrunn
með blöðin hvft og rauð
og sagði: “Líttu á lítil blóm,
sem liggja nærri dauð.
Því frostið fór um runninn
með feigðar kalda hönd,
og snerti alt, sem veikast var
og vafði í dauðans bönd.
|.í
'Og þú skalt fara þangað
— eg þig til ferða bý —
og vita hvort að visin blóm
ei vaknað geta’ á ný.”
Eg leit á litla runninn,
þar lágu visin blóm:
“Ó, vertu blessuð, mamma mín!”
eg mælti í klökkum róm.
Hún kvaddi mig og kysti
og kynti Ijósið glatt.
Eg fór af stað og flýtti mér,
eg fór sem elding hratt.'
Eg stefndi rétt á runninn,
já, rétta leið eg fann;
með fögnuð eftir stutta stund
eg staðnæmdist við hann.
Eg fór með hlýjum fingri
um fölnuð rósablöð,
sem virtust eins og liðin lík
og lágu þar í röð.
Hve sælt var það, er sá eg!
eg sá þau lifna strax;
þau risu’ upp eins og broshýr
börn
af blundi að morgni dags.
Eg dvaldi h'tið lengur,
eg leit svo út í geim
því mamma mín var sólin sjálf,
mig sárlangaði heim.
Þá leit hún gegnum loftið
með ljúfa brosið sitt,
og sagði: “Meiri þörf á þér
er þarna, bamið mitt.”
Eg vaknaði upp við eitthvað,
við einhvern nið og glaum. —
Hve ljúft það væri að lifa þenna
litla sólskinsdraum.
-----0------
KONA í DÓMNEFND.
Leikur með þessari fyrirsögn
var leikinn hér á Winnipeg-
leikhúsinu fyrr skömmu. Aðal-
efni leiksins er þetta:
Stúlka lendir í höndum flag-
ara. Svo giftist hún síðar öðr-
um manni. En tveim árum
seinna er þessi maður, sem fór
illa með hana, myrtur af stúlku.
Hún var dregin fyrir dómstól,
sökuð um morð. Dómnefnd
var sett í málið, ellefu menn og
ein kona, — þessi áðurnefnda
kona, sem Betty hét.
Betty hafði ekki sagt manni
sínum frá því, sem hún varð
fyrir; það leyndamiál hafði hún
verndað sem sitt eigið. En
stúlkan, sem nú var f höndum
laganna, hún hafði sagt Betty
sitt leyndarmál, en vissi ekfki
um hennar. Og Betty, sem
hafði lent í sömu kringumstæð-
um og glæpst á sama mannin-
um, ásetti sér að reyna að
bjarga lífi stúlkunnar, þó að það
kostaði hana mikið, — æfilanga
vanvirðu, og átti ennfremur á
hættu, hvernig maður hennar
snerist við í slíku máli.
Samt stóð hún upp í réttar-
salnum og opinberaði þing-
heimi leyndarmál sitt, og gaf
einnig upplýsingar um viðskifti
sakfeldu stúlkunnar og þessa
vonda manns, sem nú var mjög
virtur af samtíð sinni, bæði
fyrir hans félagslegu áfstöðu,
auð hans og upphefð í mann-
félaginu.
Henni tókst að fá dómnefnd-
ina á sitt mál og dómarann og
alla viðstadda, svo stúlkan var
sýknuð, og Betty fékk vægan
dóm hjá almenningi. Maður
hennar sættist við hana, en á-
feldi hana fyrir að hafa ekki
sagt sér alt í byrjun.
Átti hún að segja alt?
Svör upp á þetta spursmál
verða meðtekin í “Frey”, og
einn árgangur af blaðinu gef-
inn fyrir beztu ritgerðina um
þetta efni. — Ritstj.