Ófeigur - 15.12.1954, Blaðsíða 11
ÖFEIGUR
11
guðfræðihreyfinga. Önnur er kennd við gamla en hin
nýju guðfræði. Annar prestur Hallgrímskirkju er ein-
hver eindregnasti stuðningsmaður eldri kirkjustefnunn-
ar og auk þess með andlegum og persónulegum bönd-
um nátengdur mörgum af mestu áhrifamönnum i borg-
inni. Hinn presturinn, fylgismaður nýju guðfræðinnar,
er aftur á móti í nákominni frændsemi við fjármála-
ráðherra landsins, en hann er áhrifamaður í þeim flokki
svokallaðra utanbæjarmanna, sem studdi fyrr á árum
eindregið byggingu Háskólans og Þjóðleikhússins. Þessi
aðstaða sóknarprestanna í Hallgrímssöfnuði tryggir
jafnvægið í málinu og gefur þessum starfsmönnum
kirkjunnar tækifæri til að hreyfa hjól þjóðfélagsins
til réttlátra og framsýnna aðgerða í þessu þýðingar-
mikla menningarmáli. Núverandi húsameistari ríkisins,
Hörður Bjarnason, er eindreginn fylgismaður Hall-
grímskirkju og tekur á sig með ánægju þá ábyrgð og
vanda að halda áfram því starfi sem fyrirrennari hans
hóf með mikilli giftu. Einn af reyndustu og kunnustu
starfsmönnum á skrifstofu húsameistara er Bárður
Isleifsson. Hann er náfrændi Guðjóns Samúelssonar
og vann með honum að húsameistarastörfum árum sam-
an, meðal annars að undirbúningi Hallgrimskirkju.
Bárður ísleifsson stýrði ennfremur, undir yfirstjórn
Einars Erlendssonar, húsameistara ríkisins, öllu verki
við grunn Hallgrímskirkju, þegar söfnuðurinn fékk
eitt sumar að nota fé sitt til byggingarframkvæmda.
Hörður Bjarnason ætlar að fela Bárði Isleifssyni að
stýra byggingu Hallgrímskirkju, þegar leyfi fæst til
að halda verkinu áfram, og er það fyrirheit gert bæði
af mikilli framsýni og velvild til málsins. Guðjón Sam-
úelsson hafði falið Sigurði Thoroddsen verkfræðingi
að annast verkfræðistörf við Hallgrímskirkju. Hefur
hann gert það frá byrjun og er fús til að halda því
verki áfram, þegar með þarf. Hallgrímskirkja hefur
árum saman átt nokkuð erfiða sambúð við hina vold-
ugu gjaldeyris- og innflutningsnefnd. Eitt sinn voru
í nefndinni fimm fulltrúar, sem ár eftir ár beittu vél-
rænu neitunarvaldi gagnvart þessari kirkjubyggingu, og
var það því líkast sem þar væru að verki menn, er
aldrei hefðu heyrt nefnda kirkju eða kristindóm. Eitt
sinn hrærðist þó hjarta þriggja af fimm fulltrúum í
nefndinni, svo sem fyrr segir, til að veita leyfi fyrir