Skessuhorn - 14.02.2007, Qupperneq 22

22
MIÐVIKUDAGUR 14. FEBRUAR 2007
a&taaunuK.
Eva Margrét verður fulltrúi Vesturlands í Samfés keppninni

Kata, Eva Margrét og Kristrún.
hvatningarspjöld og margir með
kveikt á kveikjurum meðan ég
söng lagið,“ segir Eva Margrét, og
það má heyra ánægjuna í röddinni
með sitt fólk þegar hún rifjar upp
keppnina. „Þetta er fjórða keppnin
sem ég tek þátt í núna í ár, en fyrst
var undankeppni og úrslitakeppni í
skólanum mínum þar sem ég hlaut
þriðja sætið. Síðan var keppni í fé-
lagsmiðstöðinni Óðali í Borgarnesi
og með því að sigra hana hlaut ég
keppnisrétt í úrslitakeppninni hér
á Vesturlandi."
Býst við að
fara í söngnám
Eva Margrét segir að hún hafi
verið raulandi frá því að hún man
eftir sér og aðspurð um hvort mik-
ið sé af söngpípum innan fjölskyld-
unnar, segir hún svo ekki vera, en
hinsvegar þónokkuð af tónlistar-
fólki. Hún kannast heldur ekki við
að vera stressuð á sviði þar til í
Stykkishólmi, en sem betur fer hafi
það ekki fipað hana. „Eg hef hing-
að til ekki lært mikinn söng. Fór á
eitt tveggja vikna söngnámskeið á
Akranesi fyrir allnokkru. Eg hef
ekki stundað neitt kórastarf, en
býst við að fara í nám í framtíðinni,
tengt söng.“
I lok samtalsins spyrjum við um
Samféskeppnina og hvernig hún
leggist í Evu Margréti. Hún segist
hlakka svakalega tdl, en viti lítið um
keppnina sjálfa og hvemig hún fari
ffam. „Eg þarf að stytta lagið og
síðan er ég sjálf búin að íslenska
það, en er ekki ennþá búin að
ákveða hvort ég ffyt það þannig.
Það verði einfaldlega að koma í
ljós. Við ætlum líka að breyta dans-
inum eitthvað en annars verður
þetta á svipuðum nóturn," segir
hún sposk um leið og við kveðjum.
MM/KH
Síðastliðinn miðvikudag var úr
því skorið hvaða keppandi fer sem
fulltrúi Vesturlands í söngvakeppni
Samfés, samtaka félagsmiðstöðva á
Islandi. Keppnin sem ffam fór í
Stykkishólmi var æsispennandi og
mörg góð atriði í boði. Alls kepptu
12 lið eða einstaklingar til úrslita
frá 6 félagsmiðstöðvum á Vestur-
landi. Sigurvegari varð Eva Mar-
grét Eiríksdóttir frá Víðigerði í
Borgarfirði, nemandi í Grunnskóla
Borgarfjarðar á Kleppjárnsreykj-
um. Hún söng lagið Angel. Dans-
arar í atriði hennar voru þær
Katrín Sigurðardóttir og Kristrún
Sveinbjörnsdóttir, einnig nemend-
ur á Kleppjárnsreykjum. I öðra
sæti í keppninni varð hljómsveitin
Spandex frá X-inu í Stykkishólmi
en hún flutti lagið Bitch. Dóm-
nefnd var skipuð þeim Jóhönnu,
Martin, Sigurði og Sonju fulltrú-
um félagsmiðstöðvanna auk Gísla
Einarssonar, fréttamanns sem var
fulltrúi Dalamanna í dómnefnd.
Fékk góðan stuðning
Eva Margrét Eiríksdóttir er ung
og hæfileikarík stúlka. Skessuhorn
átti spjall við Evu Margréti og
spurði hana nokkurra spurninga
um sönginn og hvernig komandi
keppni legðist í hana.
„Keppnin í Stykkishólmi var
rosalega spennandi og æðisleg
stemning skapaðist. Eg hafði mik-
inn stuðning á bak við mig, en ég
held að nánast öll unglingadeildin
úr Kleppjárnsreykjaskóla hafi
mætt. Þau voru búin að búa til
Sexþúsundasti íbúi Akraness erþessi myndarlega stúlka, dóttir þeirra Evu Lind Matthí-
asdóttur og Gunnars Þórs Gunnarssonar.
Tímamót í mann-
fjölda á Akranesi
Á þriðjudag í síðustu viku, þann
6. febrúar kom sexþúsundasti Ak-
umesingurinn í heiminn. Það var
falleg og hárprúð stúlka sem fædd-
ist á Sjúkrahúsinu á Akranesi sem
telst vera sex þúsundasti íbúi stað-
arins. Þessi tímamóta Skagamær
vóg 15 merkur og var 52 cm við
fæðingu. Foreldrar stúlkunnar eru
þau Eva Lind Matthíasdóttir og
Gunnar Þór Gunnarsson. Heilsast
þeim öllum vel. Gísli S. Einarsson,
bæjarstjóri á Akranesi heimsótti
þessa hamingjusömu fjölskyldu á
sjúkrahúsið strax fyrsta morguninn.
Stúlkan var hin rólegasta og fór vel
á með henni og bæjarstjóranum.
Ef horft er aftur í tímann sést að
íbúafjöldinn hefur margfaldast á
síðustu áratugum á Akranesi. Sam-
kvæmt upplýsingum frá Hagstofu
voru íbúar á Akranesi 492 að tölu
árið 1889. Árið 1900 voru þeir 767
og fyrir 100 árum, árið 1907 voru
þeir 783. Árið 1923 verða þeir
fleiri en 1.000 í fyrsta skipti. Tutt-
ugu ár tekur að fylla næsta þúsund
því árið 1943 fer íbúafjöldinn yfir
2.000. Næsta þúsundið fyllist hins
vegar á aðeins 11 árum eða árið
1954 verða þeir 3.000 og enn betur
gengur á næstu átta árum því árið
1962 verða íbúar Akraness í fyrsta
skipti fleiri en 4.000. Þá hægir aft-
ur á fjölgun og sum árin fækkar
eins og gengur og því líða 17 ár þar
til íbúafjöldinn fer í 5.000 eða árið
1979 og 28 ár líða þar til íbúamir
urðu 6.000 talsins, eða þann 6.
febrúar eins og áður segir. HJ
Margrét Jóhannsdóttir frá Háhóli.
Ljósm. GVE.
Safiiar munnmælasögum
úr Borgarfj arðarhéraði
Mikil vitundarvakning hefur orð-
ið á síðustu árum fyrir verðmæti
munnlegra sagna. Margrét Jóhanns-
dóttir á Háhóh og kennari í Grunn-
skólanum í Borgamesi hefur um
nokkurt skeið safnað munnmæla-
sögum úr héraðinu. Sögumar em
margs konar; um álfa og huldufólk,
æsku- og lífsreynslusögur, ffásagnir
á bak við örnefni og fleira. Skessu-
hom hafði samband við Margréti og
forvitnaðist um hver hvatinn hefði
verið hjá henni fyrir því að taka sam-
an sögur úr héraðinu og hvað hún
ætli sér með efnið.
Sögumar hafa
kennslufræðilegt gildi
„Eg byrjaði á þessu fyrir u.þ.b. 15
áram síðan þegar ég var í fjamámi
við Kennaraháskóla Islands en var
jafhframt að kenna og var með frek-
ar erfiðan árgang. Ein leiðin sem
virtist hafa góð áhrif á börnin og
fangaði athygli þeirra var að segja
þeim sögur, en það vora yfirleitt lífs-
reynslusögur af sjálfri mér. Síðar tók
ég þetta sem verkefni í skólanum og
bætti við sögum úr umhverfinu; af
tröllum, álfum og huldufólki ásamt
örnefnasögum og urðu það hátt í 90
sögur,“ segir Margrét, spurð út i
söfnunarhneigð hennar. „Verkefnið
hefur kennslufræðilegt gildi og ég
útbjó síðan hugmyndabanka þar
sem sögumar eru verkefni hjá nem-
endum mínum í íslensku, landa- og
náttúrafræði og einnig í sögu.“
Safiiar minningum fólks
„Ég er sífellt að reka mig á það
aftur og aftur, í því hraða samfélagi
sem við lifum í nú til dags, að jafnvel
það sem tíðkaðist hér fyrr á öldinni
er orðið algerlega framandi fyrir
bömunum okkar í dag. Búskapa-
hættir og tilveran er skyndilega orð-
in mjög fjarlæg og því tel ég nauð-
synlegt að safha saman frásögnum tdl
þess meðal annars að miðla til kom-
andi kynslóða." Margrét segir sög-
umar misgamlar og margar hverjar í
þjóðsagnastíl og anda Jóns Amason-
ar. „Lífsreynslusögur fólks eru mjög
merkilegar og ekki síst þegar fjar-
lægð er komin á atburðinn sem ff á-
sögnin hverfist um. Ég safna saman
minningum fólks, úr æsku þess,
samskiptum manna, skemmtilegum
tilsvöram og fleira þess háttar.
Einnig frásögnum af samskiptum
manna og dýra, hegðun þeirra og
hvers kyns fyrirboðum þeim
tengd.“
En hvað ætlar
Margrét sér með efhið?
„Mig langar að fá sagnamennina,
fólkið sem segir mér sögumar, til
þess að tala inn á band og setja
efnið á geisladisk. Ég fékk styrk frá
Menningarsjóði Borgarbyggðar og
Sparisjóðsins og hann notaði ég til
þess kaupa upptökutæki. Þegar ég
verð búin að læra almennilega á
það verður hægur vandi að setja
efnið inn á tölvu, færa yfir á geisla-
diska og vonandi einhvern tímann
gefa þetta út. Ég get hinsvegar
ekki sagt til um hvenær það verður
enda af nógu að taka.“
Tilkoma Landnámsset-
ursins fagnaðarefiii
Margrét heldur áfram: „Þegar
börnin mín voru yngri var það oft
sem þau báðu okkur foreldrana um
að segja sér sögur með munninum,
enda börn yfirleitt mjög þakklátir
hlustendur. Sagnahefðin er merki-
legt form sem ber að varðveita og
miklir möguleikar felast í að sinna
því almennilega. Mér finnst til
dæmis tilkoma Landnámssetursins
hér í Borgarnesi spennandi og sú
áhersla þeirra Kjartans og Sirrýjar,
að fólk geti komið og hlýtt á sögur
í mismunandi formi, mjög þakkar-
vert og greinilegt að fólk kann að
meta slíkt,“ segir hún að lokum.
KH