Morgunblaðið - 14.05.2019, Side 4

E
inhvern veginn hef ég alltaf
heillast af lögunum sem
fylgja ekki straumnum og
helst ekki þessum sem eru
flutt á ensku. Ég vil heyra
móðurmálin. Mitt uppáhalds, uppáhalds
Eurovision-lag frá upphafi er „C’est Le
Dernier Qui A Parlé Qui A Raison“ með
Aminu Anabi sem keppti fyrir hönd
Frakklands árið 1991 en það var einmitt
árið sem við sendum Nínu með Eyva og
Stebba. Svo er Lapponia frá Finnlandi
lag sem kemur mér alltaf í stuð. Lagið
er jolly, búningurinn sjúkur og bak-
raddaguttarnir náttúrlega eins kyn-
þokkafullir og hægt er að vera í vel
gyrtum 70’s buxum.“
Um leið og Díana sá Hatarana stíga á
stokk var enginn vafi í hennar huga á að
hópurinn myndi sigra og keppa svo fyr-
ir Íslands hönd í Ísrael.
„Sumir eru samt eitthvað að fárast
yfir boðskapnum og búningunum en ég
er persónulega mjög hrifin af þessu
lúkki. Mér finnst frábært að sjá eitthvað
sem er, því miður, talið ósiðlegt og óvið-
eigandi fá að skína í dagsbirtunni.“
Það hefur alltaf loðað við keppnina að
vera einhverskonar heimsárshátíð
homma. Veistu hver ástæðan fyrir
þessu getur verið?
„Já, það er kannski ekkert flókið. Í
Eurovision er yfirleitt öllum tekið fagn-
andi, ekkert nema gleði og glimmer, öll-
um regnbogans litum tjaldað til og allir
glaðir saman. Hinsegin fólk elskar jú
fjölbreytileikann.“
Hvað um Eurovision-partí? Eru þau
hefð hjá þér og þínum?
„Já, heldur betur! Ég og nokkrar vin-
konur mínar höfum haldið júró-partí á
hverju einasta ári í nokkur ár. Hefðin
okkar er meðal annars þannig að við
eldum alltaf eitthvað öðruvísi frá all
skonar Evrópulöndum og auðvitað
verður alltaf að vera gott freyðivín. Við
erum reyndar bara fjórar og höfum
ekki leyft mörgum að trufla okkur við
þessa merkilegu athöfn enda þurfum
við að hlusta á hvert lag af mikilli and-
takt og leyfum ekkert ónæði.“
Hefur þú einhvern tíma haldið út í
pílagrímsferð á sjálfa keppnina?
„Já! Ég fór út þegar Hera keppti fyr-
ir okkur í Noregi en þar sem allt var svo
dýrt þarna þá myndi ég frekar fara til
ódýrara lands í næsta skipti og gera þá
meira úr ferðinni. Þegar við vorum í
Noregi kynntumst við búningahönn-
uðunum sem voru með hópnum frá
Hvíta-Rússlandi, sátum með þeim á ein-
verjum hótelbar og horfðum á for-
keppni en þetta góða fólk átti heiðurinn
að fiðrildavængjunum sem flestir muna
eftir.“
Hvað ef þú sjálf yrðir valin sem
fulltrúi Íslands í Eurovision? Hvernig
yrði atriðið þitt?
„Ef ég gæti nú sungið skammlaust
myndi ég alveg elska að keppa fyrir
hönd Íslands. Ég myndi líklega mæta í
einhverskonar blikkandi regnboga,
glimmer samfestingi með plíseruðum
vængjum og syngja hádramatíska ball-
öðu á íslensku. Að sjálfsögðu myndi ég
þurfa öfluga vindvél og Regínu Ósk,
Friðrik Ómar, Heru Björk, Siggu Bein-
teins, Helgu Möller og Eirík Hauks sem
bakraddir. Þau eru öll sjóaðir Eurovisi-
nfarar og kunna þetta upp á tíu. Svo eru
þau líka bara svo skemmtileg!“
Myndi syngja hádramatíska
ballöðu og nota öfluga vindvél
Þúsundþjalasmiðurinn og fjöllistakonan Díana Omel er rosalegur Eurovision-aðdáandi. Hún elskar búningana,
menningarheimana og að eigin sögn, þetta snarruglaða „show“ sem er í kring um þessa margrómuðu (og ekki) keppni.
Margrét Hugrún Gústavsdóttir | margret.hugrun@gmail.com
Morgunblaðið/Hari
Díana Omel er forfallinn
Eurovision-aðdáandi.
4 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2019