Jólablaðið - 24.12.1928, Qupperneq 3

JÓLABLAÐIÐ
3
GLÐILEG JÓL!
óskar
HERTER VIGS-BAKARÍ.
GLEÐILEG JÓL!
HEILLARÍKT KOMANDI ÁR!
PÖKK FYRIR VIÐSKIFTIN!
VERSL, SV. HJARTARSONAR
V. J. HJARTARSON.
Gleöileg jól

'iU
i
ar
með þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu-
Hreggviður Porsteinsson.

árin undan átökum hans. Og það versta var, að
það var engin varaár í byttunni.
„Almáttugur!“ hrópaði Puríður. — Gunnar
lagði heilu árina upp og leit í brotið á hinni. —
Svo settist hann þögull og þungbrýnn á þóftuna.
Byttuna rak beint til hafs, og nú, þegar hún lá flöt
við golunni, hríð-gaf á hana. En byttan var besta far.
Pura leit til Gunnars tárvotum augum. — „Er
ekkert hægt að gera?“ sagði hún,
„Nei“, sagði Gunnar, og það var eins og rödd-
in kæmi neðan úr maga.
Glettin bára hoppaði innyfir borðstokkinn og
rennbleytti Puru. Byttan var orðin hálf af sjó.
„O, Gunnar! Heldurðu að við förumst?“ sagði
hún grátklökk.
„Jeg er alveg viss um það“, svaraði Gunnar,
„og mjer finst við ættum að búa okkur undir það,
og fyrirgefa hvort öðru það sem við kunnum að
hafa gert hínu á móti. — Satt að segja þá þykir
mjer nú gott að deyja með þjer Pura, því þá er jeg
viss um að enginn tekur þig frá mjer“.
Pura fór að gráta. „Ó, Gunnar! Að hugsa sjer
að við eigum að deyja núna, — svona ung og á
sjálfum jólunum.
Afbrýðin blossaði í Gunnari. — „Jú þú hefir
auðvitað ætlað þjer og verið farin að hlakka til að
verða Jóa samferða heim“, hreyttí hann út úr sjer.
„Elsku besti Gunnar, íyrirgefðu mjer“, sagði
Pura. „Jeg meinti ekkert með því sem jeg sagði
áðan ; fjörunni, Ó, Gunnar! að þú skuilr geta fengið
af þjer að trúa svona slæmu um mig núna þegar
við erum að deyja“. Og Pura færði sig til hans og
hallaði sjer upp að honum.
Gunnar tók þjett, eins og karlmanni sæmdi ut-
anum hana. „Heyrðu Pura, ef við kæmumst nú
lifandi til lands, heldurðu að — að þú dansir þá
við Jóa núna á annarsdagsballinu?“
Pura hjúfraði sig undir vanga hans. „Elsku
Gunnar! að þú skulir spyrja svona. Mjer hefir aldrei
þótt vænt um Jóa; — aldrei þótt vænt um neinn
nema þig, — þig, og jeg vil heldur deyja með þjer
en dansa með Jóa“, og hún vafði handleggjunum
nm háls Gunnari.
Gunnar kysti Puríði beint á munninn og hún
hann aftur á móti, og þannig gekk það á víxl
nokkrum sinnum. „Jeg vil heldur lifa með þjer en
deyja með þjer“, sagði Gunnar að lokum.
Gunnar losaði sig blíðlega úr armlögum Purlðíar.
Byttan var orðin hálffull af sjó, Hann greip austur-
trogið og tæmdi hana á svipstundu. Svo tók hann
treyjuna sína, batt hana við árarbrotið og festi það
sem segl. Ljet svo Puru styðja við það, en stvrði
sjálfur með heilu árinni.
Stormkastið var nú farið að lægja. Alt gekk vel
og eftir litla stund lentu þau í Mjóanesvörinni.
Pau leiddust heim tií bæjar. Jón bóndi mætti
þeim í bæjardyrunum. Hann var á leið í fjósið.
Jón rak upp stór augu. Hann hafði alls ekki búist
við þeim svona snemma. — „O, það brotnaði hjá
okkur önnur árin svo við urðum að snúa aftur“,
sagði Gunnar.
„Vesalingarnir! Pað var naumast þið fenguð
jólaskemtunina. — Fá enga messuna og verða renn-
vot“, sagði Jón.
„Pað er nú saraa, skemtilegrí jól en þessi hefi
jeg ekki lifað“, sagði Gunnar og gleðin sem ljómaði
af andliti hans vitnaði um að hann sagði þetta satt.
„Jeg segi sama“, sagði Pura, og sendi Gunnari
tindrandi augnaráð, fult af ást og aðdáun.
J. J.