Fjelagsrit - 01.02.1928, Page 1

1. tbl.
Gagnfræðadeild fiel. Fjölnir i Mentaskóla peykjavíkur
Febrúar 1928
1.
árg.
|
I
FORMÁLS-ORÐ .
Um langaii tima mun ekki hafa verið eins
mikið fjör í fjelagsskap Gagnfræðadei1dar-
nemenda og nú síðustu árin. Nemendur hennar
eru að sumu leyti fremri í Þvi efni en skóla-
bræður Þeirra i efri bekkjunum, og má Þakka
Það ýmsum góðum fyrirliðum Þeirra. En Þó er
Það ýmsum erfiðleikum bundið að skapa fje-
lagstilfinningu með nemendum Gagnfræðadeild-
arinnar sakir misjafns aldurs og Þroska., sum-
ir bekkir hafa lika sin bekkjarfjelög, sem
taka alla starfskrafta Þeirra.- Til Þess að
sameina nem. i einum fjelagsanda hefir
"Fjölnir" nú ráðist i að gefa út Þetta blað,
til Þess að Það yrði Það band, sem tengdi Þá
saman. í Þessu blaði geta fjelagsmenn Fjöln-
is rætt áhugamál sin og æft sig i skýrri
hugsun og skipulegri framsetningu, og getur
Það Þvi orðið nem. til mikils Þroskaauka og
mentunar.
Roskið fólk talar nú á timuim oft um, að
æskulýðurinn bæði i skólum og annarsstaðar
hafi ekki vit eða áhuga á öðrú en skemtunum
og allskonar óreglu. Ef eitthvað er hæft i
Þessu, er Þar enguim öðrum um að kenna en
fullorðna fólkinu, foreldrum og kennurum,Þvi
að "svo mæla bömin sem fyrir Þeim er haftl'
En Þá er gleðilegt að sjá að til eru æsku-
menn, og Það sjerstaklega í Þessum skóla,sem
hafa löngun til annars, hafa háar hugsjónir
og áhuga fyrir Þeim málum sem mannkynið varð-
a . - "Öll vandamál mannkynsins eru vandamál
einstáklinga", hefir vitur maður sagt. Yæri
vel, ef Þetta blað gæti brýnt Þann ssnnleika
fyrir útgefendum Þess og lesendum, svo að
Þeir huguðu snemma að Þvi með alvöru,hvemig
Þeir ætla sjer,. hver og einn, að leysa Þau
vandamál eftir bestu skynsemi og samvizku.
Æskan á að frelsa heiminn, Þvi að samvizka
hennar er næmust fyrir rjettlætinu og óháð-
ust öllu Þvi, sem fullorðinsárin verða að
taka tillit til af áhyggjum fyrir daglegu
brauði.
Megi Þetta blað Þvi styrkja hugsjónir og
vit æskunnar i skólanum og eiga sjer langa
lifdaga.
Einar Magnusson.
NOHÐURLJÖS.
Kveldið foldu möttli sveipar svörtum
svalan blæ um vanga mjer jeg finn.
Norðurljósin geislabogum björtian
bregða yfir næt-urhimininn.
Einn jeg stend og horfi' á ljósahafið
hugfanginn af Þeirri undrasýn.
Himinhvolfið er sem geislum grafið,
guðJ.eg dýrð frá hverri stjörnu skín.
Hvild jeg finn á fögru vetrarkveldi
friður slikur heillar sjerhvem mann.
Himininn er vafinn undraeldi
aldri fyrri logi slíkur brann.
Ótal sýnii- hugann böndum binda
bjartir heimar opnast mannsins sál.
Geislar fagrir bjartar brautir mynda
boða stjömur loftsins rósamál.
Hvilik sjón.' Jeg sá ei aðra fegri.
Sjá, hve logar kveldsins "Disarhöll"
Stjömur, Ijósum öllum yndislegri,
•undra ljóma vefja sæ og f jöll.
Stjömusalir, glæstu huliðsheimar,
hrifnir inn i norðurljósaskraut.
Norðurlanda fögru guðageimar,
- gylta rós - á kaldri vetrarbraut.
Hvað mun frekar huga mannsins hrifa?
Hvað mun betur lyfta Þreyttri sál,
en að sjá slik logaleiftur svifa
lofts um brautir inn i himinbál.
Hvild og ró jeg finn i faðmi nætur,
falla i gleymsku dægurÞras og kif.
Mjer i eyrum sifelt hljómur sætur
syngur dátt um æðra - betra lif.
6 Þú bjarti logalýsti geimur.'
iifið sýnir Þú i fullri mynd.
p>ú ert okkar jörðu æðri heimur,
yfir hafinn mannsins böl og synd.
Þegar einhver hindrun vill mjer vama
vegar Þess, er sýnir markið hátt,
pá jeg bið Þig bjarta, prúða stjarna:
Bend Þú mjer í hina rjettu átt.
Guðlaugur Lárusson.