Framtíðin - 24.02.1931, Blaðsíða 1

Burt með sundrung, ílokkadrátt
og stétta hatur.
BLAÐ ÓHAÐRA MANNA
Innleið samhug, samvinnu og sant-
eining allra stétta.
Upphitun húsa
með miðstöðvar-
tækjum.
Eftir Loft Bjarnason, járnsmið.
Þaó er oróið alment hér á landi
aó hita upp hús, sem upphitun
hurfa, með miðstöðvartækjum svo
kölluðum. En jbar sem ekkert hef-
ir sést á prenti til leióbeiningar
beim, sem þessi tæki þurfa að nota,
þá langar mig til að gera tilrann
til aó rita nokkur orð um þetta
efni, ef vera mætti að þaó gæti
komið aó einhverju liði. En af því
aó eg get ekki talið mig með rit-
snillingum nútímans, þá verð eg
að biója fólk, sem les þetta, að taka
viljann fyrir verkið.
Eg vil þá fyrst minnast á fyrir-
komulag slíkra tækja. Það tíðkast
töluvert hér í Reykjavík að hafa,
tvær eða íleiri miðstöóvar í sama
húsi eða einn mióstöóvarketil fyr-
ir hverja hæó. Sá kostur fylgir
pessu fyrirkomulagi að íbúandi
hverrar hæðar hefir algerlega ráð
á upphitun íbúðar sinnar, og er
þá®enginn ágreiningur um hitun,
sern oft vill verða.. þar sem ein
miðstöð er fyrir alt húsió. Það
vill oft vera svo, aó einum finst
óþarft að kynda þegar annar vill
hafa hita, en kolakostnaðurinn
kemur samt jafnt á alla og veldur
það óánægju. En þetta fyrirkomu-
lag er aýrara og að engu leyti
betra að öðru leyti en því, sem eg
hefi greint.
Þá vil eg fara nokkrum oróum
um uppsetningu nefndra tækja.
Það hefir hingaó til verió álitinn
lítill vandi að koma fyrir miðstöðv-
artækjum til upphitunar. Menn af
ýmsu tæi hafa tekió sér rörtong
í hönd og gert sér þaó að atvinnu,
án þess að hafa nokkra kunnáttu
eöa þekkingu í því efni, enda hef-
ir það ekki ósjaldan komið fyrir.
að það hefir sýnt sig, að þessir
menn hafa alls ekki verið starfinu
vaxnir, og kaupmenn, sem hafa
haft sölu slíkra tækja á hendi,
hafa jafnvel verið svo óvandaöir
að virðingu sinni að þeir hafa ekk-
ert skift sér af því, hvort tæki
þau, sem þeir hafa selt, kæmu að
fullum notum eða ekki, að eins ef
salan gat komist í framkvæmd. Og’
þá er nauðsyn fyrir seljendur
slíkra tsékja að athuga þetta mál,
sérstaklega þegar seld eru slík
tæki út um landið. Kaupmenn
þurfa að hafa vissu fyrir því, aó
tæki þau sem þeir selja geti reynst
svo vel sem unt er. Það ætti að
vera þeim hvatning til frekari
sölu á tækjunum, því tækin eru
oft dæmd slæm, þó að það sé að
eins uppsetningunni að kenna, og
skal eg setja her eitt dæmi því til
sönnunar.
Maður, sem keypt hafói mið-
stöðvartæki af kaupmanni, kemur
til hans og segir þá sögu, að einn
ofninn, sem hann hafi keypt,
hljóti að vera gallaður. En þegar
athugað var, hvernig leiðslan áð
honum var lögð, þá kom það í ljós,
hvers vegna ofninn ekki kom að
notum. Þekkingin hjá þeim, sem
uppsetninguna framkvæmdi, var
ekki meiri en það, að hann hélt
að á sama stæði, hvernig leióslan
væri lögð.
Svona dæmi mætti mörg tilfæra
og vegna þess hefir mörg mið-
stöðin reynst ver en við mátti bú-
ast, og hefir bakað kaupendum
margfaldan kostnað.
Við uppsetningu miðstöðvartækj-
anna er margs að gæta, sem
óreyndir og óvanir menn gera sér
ekki grein fyrir áður en þeir taka
að sér slíkt verk og mun eg víkja
að því síðar.
1 sambandi við uppsetningu
nefndra tækja vil eg fara nokkr-
um orðum um útboð þau, sem nú
eru svo mjög farin að tíðkast í
sambandi við miðstöðvauppsetn-
ingu, það er að segja þau útboð,
sem ekki fylgir teikning eða ná-
kvæm lýsing af uppsetning tækj-
anna. Um þau útboð er öðru máli
að gegna, því að þá er venjulega
eftirlit með uppsetningunni.
Frh.
Fjölbreytni.
öll blöð landsins eiga sammerkt
í því að vera einhæf og einlúiða.
Fjölbreytni er þar ekki til að
dreifa. Það er hlutverk Framtíð-
arinnar að vera hið gagnstæóa. Aó
bæta úr brýnni þörf. Að geta boð-
ið alþjóð lesmál við flestra hæfi.
fjölbreytt, rökfast, mentandi og
göfgandi.
Blaðið á jafnt erindi til manna
af öllum stéttum og úr öllum
stjórnmálaflokkum. Nokkrir lærð-
ustu, frjálslyndustu og áhugasöm-
ustu borgarar ríkisins hafa hei't-
ið liðveislu sinni í þessu efni. Er
hér að ræða um sérfræðinga. Rit-
gerðir þeirra grundvallast því á
þekkingu. Eg vil að eins hafa rök
og staðreyndir að bjóða lesendum
blaðs mins.
1 næstu blöóum birtast ritgerð-
ir um barnauppeldi, íþróttir, bind-
indisstarfsemi, kvenréttindi,
fræðslumál ýmis konar, listir, vís-
indi, iónað, verslun og sjávarútveg
eftir sérfróða menn.
Kaupið, borgið og lesið Fram-
tíðina.
r—o-c
Af Alþingi
er lítið annað í frásögur færandi
en það, að vinnubrógð eru léleg að
vanda. Veikindaalda sú (nefnd
influensa), sem nú veltur yfir höf-
uðborg vora og ýmsa aðra lands-
hluta, á sinn þátt í þvi að valda-
braskarar landsins hafa lítið að-
hafst og svo að segja engu komið
í framkvæmd enn sem komið er.
Úlfar valdapólitikinnar eru þó
teknir að ýlfra eða gjamma, eins
og að vanda. 1 Alþingishúsinu —
sem valda- eða flokkapólitíkin hef-
ir gert að ræningjabæli, eru öll
hrossakaupin enn óútkljáð, að því
er séð veróur. Rifrildi því og
stórskömmum, sem einkennir
starfsemi undanfarinna þinga, en
sem þingmenn strika að miklu
leyti út úr ræðum sínurn áður en
þær eru prentaðar, ber ekki
mikið á fyr en síóar. En það ber
þá eitthvað nýrra við, ef einstöku
óróaseggir ekki haga' sér eins og
götustrákar þegar t. d. verður
farið að ræóa um fjárlögin, bein
eóa bitlinga og því um líkt. Þeim,
sem ekki sitja að krásunum nú
(kjötpotti landsins) þykja þeir,
sem þar bera mikið úr býtum (og
þeir eru margir) þegar orðnir alt
of svínfeitir.
Skuldasúpa ríkisins og fjár-
þröng yfirleitt gerir það að verk-
um að dregiö mun úr ýmsum
nauðsynlegum verklegum fram-
kvæmdum. Og er það síst glæsi-
legt.
Ræðu fjármálaráðherrans var
útvarpað. Deildu andstæðingar á
hann eins og gengur og gerist. Rík-
isbókhaldið, eins og það er, þótti
þeim flókið og varhugavert, og
fjárausturinn kváðu þeir afskap-
legan vera. Ráðherra upplýsti að
ríkisskuldirnar væru raunveru-
lega hærri en áður hafði verið
haldió fram, eóa yfir 40.000.00
króna. — Hlutdrægni virtist út-
varpsstjórinn hafa beitt gagnvart
andstæóingum stjórnarinnar, þar
sem athugasemdum þeirra við
ræðu fjármálaráðh. var ekki út-
varpað, eins og þeir þó hugðu að
væri, og þótti slíkt vítavert.
Meðal frumvarpa, er flutt hafa
verið af einstökum þingmönnum,
eru þessar hinar helstu: Einkasala
á tóbaki og eldspýtum, vaxtalækk-
un, hafnargerð í Dalvík, Akranesi
og Sauðárkróki. Margar fjárbeiðn-
ir hafa Alþing’i borist e'ns og að
vanda o. s. frv.
Meðal margs annars í ræðu
fjármálaráðh.,- en þar kendi
margra grasa, gat hann þess, að
töp beggja aðalbanka landsins
hefðu á síðasta áratug numið
33.000.000 króna. Hann kvað tekj-
urnar hafa numið 17.250.000 krón-
um. Þeir tekjuliðir er mest fóru
fram úr áætlun voru: víneinkasal-
an 800.000 kr., tekju- og eigna-
skattur 551.000 kr., símatekjur
443.000 kr., áfengistollur 400.000
kr., tóbakstollur 337.000 kr., kaffi
og sykurtollur 197.000 kr., sæt-
inda- og konfektgerð 110.000 kr.,
vitagjöld 150 kr. og bifreiðatoll-
ur 51.000 kr. O; s. frv.

íslendingar!
Kaupið og borgið Framtíðina.
Framtíðin er eina blaðið á land-
inu, sem á tilverurétt sinn ein-
göngu vegna göfugra hugsjóna.
Mínum kringumstæðum er þann-
ig háttað, að eg get ekki lifað
fyrir sjálfan mig. Mitt hlutverk er
því aó reyna aó verða alþjóð til
einhvers gagns. Þeir, sem kaupa
blaóið og greiða andvirði þess skil-
víslega, styója mig í því að lifa lífi
mínu fyrir aðra menn — fyrir
þjóðfélagið.
Það er orðin hefð hér á landi, ef
svo mætti að orði komast, aó and-
virói blaða er greitt seint eða
aldrei.
Framtíðin er vísir aó menning-
arblaói. Styójið að þróun þessa
vísis. Ef blaðið er greitt skilvís-
lega, verður mér kleift að gera
það betur úr garði, stækkað það
og geta jafnframt fært þjóðinni
meiri og fullkomnari fræðslu í
ýmsum greinum.
Látið ekki undir höfuð leggjast
að greiða andviröi blaðsins, svo
fremi ykkur sé unt. Hin almenna
fjárkreppa gerir þetta öróugra,
eins og alt annað. En góður vilji
er sigursæll. Sýnið það í verki.
Eg á enga peninga til — á ekk-
ert annað til en baráttuþrá fyrir
fögrum hugsjónum. Eg hefi því
ekkert annað handbært fé en það,
sem reitist saman af áskriftar-
gjöldum, með mjög mikilli fyrir-
höfn, að eg ekki nefni sérstaklega
hve mikið píslarvættishlutskifti
lífsins það er að sarga út úr sum-
um mönnum nokkurn skapaðan
hlut fyrir andleg verðmæti, svo