Hlynur - 15.09.1960, Síða 15

Búðarstörf
Framhald af bls. 9.
rétt hitastig og „baða” grænmetið.
Baðtíminn er mismunandi eftir
tegundum, allt frá 5 mín. upp í 30
mín.
Radísur ca. 5 mín.
Persilja ... 10 mín.
Salat .. .......... 5 mín.
Blómkál .......... 30 mín.
Gæta verður þess að vatnið renni
vel af grænmetinu eftir böðunina því
annars getur það hitnað í græn-
metinu og valdið rotnun. Ýmsar teg-
undir grænmetis þurfa ekki böðun
t. d. gúrkur, tómatar, rófur o. fl.
Þegar þið fáið nýtt grænmeti í
verzlunina og eigið eldra grænmeti
fyrir, er það rangt að láta það
nýja fram á lager meðan þið eruð að
reyna að koma því gamla út. Það
rétta er að lækka verðið á því gamla
sem er orðið óútgengilegt og gefa
þar með fólki kost á að kaupa lak-
ara grænmeti á vægu verði. Annars
yrði það í flestum tilfellum ónýtt á
sama tíma, sem þið hefðuð nýja
grænmetið. Umfram allt geymið ekki
nýja grænmetið frammi á lager þang-
að til það er orðið léleg vara.
Þegar verzluninni er lokað á kvöld-
in ber að taka grænmetið úr búð-
inni og koma því á svalari stað yfir
nóttina til þess að draga úr uppguf-
uninni.
Ekki er vandalaust að taka á móti
ávöxtum og grænmeti og koma því
sómasamlega fyrir á lager. Það fyrsta
er að muna að grænmeti og ávextir
eru viðkvæmar vörur og þola ekki
hnjask.
Annað, það á ekki að setja kassana
á bert gólfið. Nauðsynlegt er að láta
kassana standa á flekum til þess að
loft geti leikið um þá. Ekki er sama
hvernig kössunum er staflað, varast
ber að stafla þeim þannig að inni-
haldið skaðist.
Munið:
1. Að grænmeti geymist bezt 1 kulda.
2. Að grænmeti þarf mikið vatn.
3. Að grænmeti og ávextir þurfa
mikla umhirðu jafnt á lager, sem í
búð.
4. Að velhirt grænmetis- og ávaxta-
borð er prýði hverrar búðar.
NB.
Gott er að bera matarolíu á gúrkur,
þær halda sér þá lengur og útgufunin
minnkar. Geymist á svölum stað —
ekki í kæli. Þegar þið fáið tómat-
sendingu skuluð þið athuga á hvaða
þroskastigi þeir eru. Óþroskaðir
tómatar þroskast bezt á björtum stað.
Tómatar eiga ekki að vera 1 kæli,
nema þegar á að aftra þeim frá að
þroskast.
Ódáinsveigin
Konungur nokkur hafði þegið að gjöf
flösku, er innihélt vín, sem sagt var
að gerði þann ódauðlegan, er drykki.
Er því vel hægt að gera sér í hugar-
lund reiði konungs, er hann uppgötvaði
að einn ráðgjafa hans hafði slokað í
síg hvern dropa úr flöskunni. Eins
hátt og raddbönd hans þoldu öskraði
hann til liermanna sinna að handsama
afbrotamanninn og kreista lir lionum
lífið með öllum hugsanlegum pínslum.
„En herra,“ sagði hinn skynugi ráð-
gjafi og brosti ánægður, „úr því að
ég drakk úr flöskunni get ég ekki dáið.
En sé ég samt sem áður dauðlegur,
þá er augljóst að vínið er engin ódáins-
veig og þá fremjið þér hið mesta rang-
læti, ef þér látið taka mig af lífi.“
Konungurinn varð að gefa honum
grið.
(Kínverskt ævintýri).
HLYNUR 15