Gægir - 01.08.1930, Blaðsíða 5

GÆGIR
3
fiarmagrátur á Hótel Borg.
Fréttaritari vor í Rvík. hringditil »Gægis«
fyrir skömmu og sagði hann farir sínar ekki
sléttar.
Hann gekk sína vanalegu kvöldgöngu og
kom við á Hótel Borg — eins og hann er
vanur.
Þar var þá allt annað en skcmtilegt. Var
*þar grátur mikill út af burrför ýmsra yndísleg-
ustu piltanna er höfðu skroppið til Vestmanna-
eyja — til hvers? Jú ætli maður fari ekki
nærri um það ! Það var heldur en ekki huggu-
legt að vita af þeim í margra mílna fjarlægð
með þessar helstu Gunnur, Laugur, Júllur og
Fjólur í fanginu. »0! Bonni, Konni, Tonni,
Iiversvegna yfirgáfuð þið okkur*. Slíkt var
hljóðið í ungu stúlkunum þar.
Fréttaritari vor, sem er talinn skolli snið-
ugur, ætlaði nú að slá sér upp, en það fór nú
því miður alt á annan veg. Það var ekki einu
sinni hægt að fá þær til þe3S að drekka einn
pilla. — „Nei, herra minn“, sögðu þær, „ef
þér viljið nokkuð fyrir okkur gera, þá sendið
hlaði yðar hraðske.yti og skipið Vestm.eyja stúlk-
unum að sleppa okkar Bonnum o. s. frv., eða
við sækjum þá sjálfar*.
Vér brosum að þessu öllu, en gaman væri
að sjá ástandið á Hótel Berg eftir að fuglarnir
eru flognir.----
Með hluttekningu.
Ritstj.
Maðurinn á Gullkálf-
Inum kemur í næsta
blaði.
Kerlinga-slúður.
Vér vorum á gægjum nýlega. Heyrðum
vér þá eftirfarandi samtal — af því að oss vant-
baðmull til þess að troða í eyrun.----
„Sæl og blessuð S’gga mtn“
„Komdu altaf blessuð Gudda mín“, þú sést
ekki oft“. —
— „Ónei, ég kann ekki við að koma nema
geta sagt þér eitthvað í fréttum — en nú hefi
ég nokkuð glænýtt"
„það er gott að heyra, Gudda mín, það er
ekki svo oft að hnífur manns kemst í feitt, nú
orðið“ —
„Jæja, það er nú fyrst af þessari frægu há»
tíð (Alþingishátiðinni). — Hún þótti víst ekkert
móderne sú græna — þú skilur". „Ja hvort
ég skil! “
„Og svo notuðu þeir samkomutjaldið fyrir
»jarðhús“ (sbr. jarðhúsið hjá Stjórnarráðinu). —
„Já, og svo þetta nýjasta frá hreinsunar-
staðnum, það ku’ ganga vel að hreinsa og mála
skúturnar núna. Ég meina þessar, sem urðu
verst úti eftir veturinn *
Ó, þessir sjómenn, þeir sigla þeim heldur
hastarlega. —
það er þó fögur sjón að sjá þær aftur sjó»
færar fyrir vertíðina.
En — þó — veit
Vér gátum ekki heyrt meyra, því Carlson
var að urra þarna skamt frá. —
Hlerari Gœgis.
Varið ykkur á
sjónauka Gægis,