Alþýðublaðið - 07.05.1925, Blaðsíða 3

í verði Lí.t<d<verz'un8rinn*r í
s'Kýrslu P. A Ó. er talinn með
flutaingskostosður út um land,
3 — 4 kr. á tunnu, en ekki tal-
iqn mað í verðiuu á hinni >rú«8
nesku*. Það er næstum ótrú-
E@gt, að nokkur gkuli fmynda
sér, að aimenningur takl slikar
skýrsiur fyrir góða og gilda
vöru. Flytur >rússn«»ka< oKan
sii? má ske *jálr? Hitt or kunn-
ugt að mest at olíu þelrri, sem
ifiink-saian selur, er flutt beint á
höfn tll notenda þeím að kostn-
aðarlau8u (msð VUIemoes). Á
fáar, mjög afskektar hafnir, sem
olíuskiplð ekki getur komið á,
verður aftur á móti að grelða
flutningskostnað og það jafnt,
hvort olían er brezk eða >rúss-
neak<. >Vísir< segir, að P. A. Ó.
>tíni tll< alían nauðsynlegan
kostnað við að koma olíunnl
hingað frá Khöfn. Þelr gieyma
þó báðlr bankagjaldi, sem er a.
m. k. * 1/a°/o, en þó er ekki stór
íiður. Annar Ilður er mlklu
stærri, sam ekki er um getið.
Full ástasða er tll að ætla, að
verð P. A. Ó. sé miðað við, að
olian sé aihent frá >tank<. og
kemur þá koatnaður við að fylia
á tunnur o. fl. í>ar munar og
nokkru. Enn er það næsta
merkliegt, að P. Á, Ó reiknar
innniimar undir hlna >rússnesku<
á 12 kr., en 14 kr. tunnuoa hjá
Landsverzlun, sem er rétt út-
söiuvarð hannar. Nú er það öll-
um vitaniegt, að útsö uverð
Landsverzlunar á tómum tunnum
®r ot iágt. Góðar, tómar tré
tunnnr kosta erlendis 16—18
kr. stk í Khöfn kostuðu tré-
tunnur 12— 18 kr. stk. í maiz
byrjun, og það er vist, að vel
nothæfar tunnur myndu ekki
hafa fenglst undir hina >rúss-
nesku< fyrir minna en útsölu
verð Landsverziuuar, nema þá
að hún 8é svo þykk, að hún
lekl ekki í gegnum smágöt.
Þarna er verðsamanburðurion
þvf rangur um a. m. k. 2 — 4
kr. á tunnu.
Þá er rífcissjóðiigjaldlð, kr.
4,27 á tunnu, ekki nefnt. Hvers
vegna ekki?
Þá má geta eins atriðis, sem
reynt er að blekkja með i verð-
samanburðl >Storma< Miðað er
við 160 kg. tunnur. En það á
einungis við um gasolfuna. Bæði
>Standárd White< og >Water
White< munu nær ætfð vera á
150 kg. tunnum, þegar um tré-
tunnur er að ræða. Þar skakkar
því um 7 % á flutnlngsgjaldinu.
Þá er genglumunurlnn. xoo
danskar krónur noun alment
ekki varlegt að reikna nú öllu
minna en á 104—5 ísl. kr. Þá
verður gengisiiðurinn I útreikn-
ingi P. A. Ó, um 1 kr. hærri en
hann teiur.
Þó tekur út yfir allan þjófá
báik. þegar P. A. Ó. virðist ætl-
ast til, að ekfeert kosti að koma
Veggmyndlr, faliegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
ssma stað.
oifunni hér á land flytja hana á
geymsiustað. plássleiga, afgreiðsla
og skrltstoiukostnsður, heim-
flutningur og útskipun, rýrnun,
vörugjald o. s frv. Þessl kostn-
aður ailur og tap við rýrnun
getur vária orðið mlnni en ait
að 10 kr, á tuunu. sé geit ráð
fyrir ódýrum trétunnum, eins og
P. A. Ó. vill.
Þetta þart nú ekki að rekjá
lengur. Verðsamanburðurinn f
>Stormi< er aliur ein samanhang-
andi blekking frá upphafi til
enda, svo sem nú hefir verið
sýnt. Lesendum til skýringar
skal hér gerður samanburður é
núverandi verði Landsverziunar
við verðútreikning P. A Ó.,
ieiðréttan. Hér er ekki rúm fyrir
□ema eina tegundina (>Sunnu<),
eo á hinum tegundunum kemur
hiutfallslegá sama út.
Verð samkv. útreifcningf P.
A. Óiafssonar, telðréttnm:
Water White,
1 tn. 160 kfló á 0,25 fcr. 4000
Flutningsgjald ..... — 8,00
Sjóvátrygging..........— 0,35
Gengismunnr. D. kr.
54 á 10400............ — 2,16
Baokagjald V2 % - - - — 0,23
Kr. 50 74
Edgar Ric* Burroughs: Vilti Tarian.
i þorpinu. Menn höfðu tekið á sig náðir eftir sumblið,
er lokið var vistunum.
Tarzan gsegðist inn i kofann, er hann hafði stanzað
við; hann hlustaði. Ekkert heyrðist, ekki einu sinni
andardráttur vakandi manns; hann var þó vis um, að
stúlkan heföi verið þarna 0g væri þar ef til vildi enn!
hann laumaðist inn. Innan dyra staðnæmdist hann og
hlustaði. Nei; hér var enginn. Betra var þó að skoða
kofann. Þegar augun vöndust myrkrinu, sýndist honum
maður liggja endiiangur á kofagólfinu.
Tarzan laut niður; — þetta var likið af svörtum her-
manni; stutt spjót stóð i brjósti þess; hann skoðaði
vandlega kofagólfiö i kringum likið og þefaði af spjót-
skaftinu; hann glotti; — hann skildi saiphengið.
Hann sannfærðist um, að stúlkan var sloppin; honum
létti; hann leit svo á, að hún væri óhult i skóginum.
Hann var kominn út yfir skiðgarðinn aftur, er kunnur
hljómur barst til eyrna hans; hann stóð á grein og
hlustaði; hann stóð þannig um stund og rak svo upp
lágt óp apa, er kallar á félaga sina Innan skamms
var hann á hraðri ferð frá þorpinu; hanu rann á hljóðin
frá dansandi öpum.
* *
*
Bertha Kirchor skundaði eftir dýragötu og hugsaði
um það eitt aö lengja sem mest fjarlægðina milli sin
og þorpsins; hún vissi ekki, hvert hún fór, erida skifti
það minstu, því að fyrr eða siðar hlaut hún að far-
ast.
Gæfan var með henni þessa nótt, þvi að hún komst
klakklaust um land þetta, sem úði og grúði af ljónum.
Hún hafði flúið i klukkustund eða svo, er hún varð
þess vör, að dýr voru á ferð 1 kringum hana, urrandi
og suðandi; hún þóttist komin alllangt frá þorpinu, en
vissi hins vegar ekki, hvaða dýr þetta voru, og klifraði
öryggis vegna upp i tré til þess að láta þar fyrir berast
til morguns.
Yarla hafði hún komið sér fyrir i trénu, er húu varð
þess visari, að það stóð í jaðri skógarins; hafði kjarrið
hulið dálitið rjóður fyrir sjónum hennar.
Nú sá hún, hver dýrin voru, sem gerðu hávaðann.
I miðju rjóðrinu voru um tuttugu fullorðnir mannapar.
Þeir stóðu þvi nær uppréttir, og glampaði tunglskinið
á loðnum skrokkunum. Þeir virtust enn þá ógurlegri en
venjulega.
Stúlkan hafði skamma stund horft á þá, er fleiri
bættust i hópinn Brátt vOru aparnir fimmtiu. Á meðal
þeirra voru ungir apar, og ungar héldu sór dauðahaldi
á baki mæðra Binua. Alt i einu sló hópurinn hring um