Lýðvinurinn - 25.02.1951, Blaðsíða 3
JSýé
vmurmn
Kafaraútbúnaður.
Eitt af erfiðustu viðfangsefnum Jiugvitsmanna
heimsins um áratugi hefur verið það að finna upp
kafaraútbúnað svo fullkominn, að hægt væri með
honum að kanna dýpi hafsins og bjarga þaðan dýr-
mætum fjársjóðum, bæði gulli og skinandi gim-
steinum, sem hvíla á mararbotni í sokknum skip-
um.
Nú loks fyrir nokkrum árum tókst að fullkomna
kafaraútbúnaðinn svo, að rannsóknir á hafsbotní
og björgun þaðan fer að verða miklu auðveldari en
áður. Það, sem helzt var að öllum fjrrri útbúnaði
kafarabúningsins var, að föt kafarans vildu bila í
undirdjúpunum, og mjög illa gekk að ráða við, að
sjávarþrýstingurinn léki ekki illa kafarana, þegar
þeir voru að koma upp á yfirborð sjávar, enn frem-
ur kom það oft fyrir, að loftdælurnar um borð í
sjálfum björgunarskipunum vildu bila, en þá vortí
kafararnir dauðadæmdir niðri í djúpinu. Þess
vegna var gagnslaust að nota slíkan útbúnað, e£
kafa átti á miklu dýpi.
Með hinum nýja kafarabúningi mun verða kom-
Íð í veg fyrir slík óhöpp, að kafararnir séu í lifs-
hættu í hvert skipti, sem þeir eru að starfi sínu í
djúpi hafsins.
Þessi nýi útbúnaður hefur hlotið nafnið „járn-
þrællinn“. Hann er perulagaður og frekar klunna-
legur í öllu útliti. Hann hefur hreyfanlega hand-