Víkurfréttir - 06.02.2020, Síða 14

14 // VÍKURFRÉTTIR Á SUÐURNESJUM Í 40 ÁR fimmtudagur 6. febrúar 2020 // 6. tbl. // 41. árg.
Jón Pétur Jónsson, afi Samúels
Darra Eyþórssonar, tveggja ára:
„Við eigum fjögur barnabörn
og höfum komið með þau í
sunnudagaskólann. Það er alltaf
gaman að koma hingað í þetta
fallega hús og hlusta á sögur og
söngva með barnabörnunum.
Svo endum við á súpunni. Mér
finnst við vera að setja eitthvað
gott í huga barnanna og manni
líður vel hérna.“
Ragnhildur Ævarsdóttir, amma
Ragnhildar Lilju Skarphéðins-
dóttur:
„Þetta er gæðastundin mín með
barnabarninu. Hér er hún að
læra um Jesú og trúna. Sjálf er
ég alin upp í trú eins og flestir.
Það gefur styrk og hlýju, kennir
manni umburðarlyndi og kær-
leika fyrir náunganum. Þetta er
partur af uppeldinu og gefur hlýju
í hjarta finnst mér. Ömmur og afar
geta átt þessa góðu stund hér í
kirkjunni með barnabörnunum.“
Jenný Þorsteinsdóttir, mamma
Elvu Rósar Jóhannsdóttur:
„Við komum eins oft og við
getum. Hún nýtur sín svo vel og
finnst svo gaman í barnastarfinu.
Þetta er skemmtileg stund. Ég
fór alltaf sjálf sem barn í sunnu-
dagaskóla og á góðar minningar
þaðan. Þegar ég flutti aftur til
Keflavíkur þá vildi ég leyfa henni
að upplifa þessar stundir í kirkj-
unni því mér fannst þær gefa mér
góða upplifun sem barn. Þetta
er stundin okkar. Hún vil mæta í
kjól því hún elskar að vera í kjól.
Keflavíkurkirkja hefur reynst okkur
vel, bæði í gleði og sorg.“
Það var gaman að koma í sunnudagaskólann í Keflavíkurkirkju klukkan ellefu og fylgjast
með börnunum eldhressum á sunnudagsmorgni. Þennan morgun var rigning og híf-
andi rok en það virtist ekki hafa mikil áhrif á mætinguna.
Áður en hinn eiginlegi sunnudaga-
skóli hófst þennan dag þá byrjuðu
börnin á að syngja fyrir framan full-
orðna fólkið sem var mætt í messu hjá
Rótarýfélögum, við mikinn fögnuð
viðstaddra. Börnin ljómuðu þegar þau
sungu Gleði, gleði, gleði. Sum voru
feimnari og vildu standa til hliðar en
þau voru þó nokkur sem þorðu að láta
ljós sitt skína og sungu hástöfum.
Hjá Keflavíkurkirkju er sunnudaga-
skóli starfræktur yfir veturinn fyrir
börn á öllum aldri. Sá háttur er hafður
á að hefðbundin messa fer fram í kirkj-
unni, á sama tíma hittast börn og að-
standendur þeirra í safnaðarheimilinu.
Síðan sameinast báðir hóparnir á hádegi
í girnilegri súpu og nýbökuðu brauði.
Notaleg stund.
Gaman að vera með börnum
Jóhanna María Kristinsdóttir heldur
utan um og stýrir sunnudagaskóla
Keflavíkurkirkju og gerir það á líflegan
hátt, enda snúa börn sér að öðru ef það
er ekki líf og fjör í starfinu. Þennan
morgun voru afar og ömmur, mömmur
og pabbar mætt í sunnudagaskólann
með börnin sem voru allt frá eins árs
til tíu, ellefu ára gömul. Börnin virtust
skemmta sér konunglega og einnig
fullorðna fólkið. Söngurinn ómaði.
Stundum var söngur og hreyfing með,
krúttlegt og skemmtilegt. Við spurðum
Jóhönnu út í barnastarfið.
„Ég fór sjálf alltaf í sunnudagaskóla
þegar ég var lítið barn með mömmu
minni og fannst það ótrúlega skemmti-
legt. Ég man hvað mér fannst gott að
koma í kirkjuna sem barn og ég tengdi
við skilaboðin og sögurnar sem verið
var að segja mér um Jesú. Þetta gaf mér
öryggi í barnshjartað. Jesús var þessi
fasti punktur sem fylgdi mér. Börn
eru svo tær og þau tengja við þetta
góða í trúnni. Ég hef verið í kirkju-
kór Keflavíkurkirkju og byrjaði sem
aðstoðarmanneskja í sunnudagaskól-
anum hjá Systu árið 2016 en svo var
mér boðið að taka að mér þetta starf
síðastliðið haust, ég ákvað að slá til og
finnst þetta spennandi áskorun. Þetta
er líflegt starf og skemmtilegt að fræða
börnin um Jesú því þau eru svo einlæg.
Trúin getur verið svo hátíðleg hjá okkur
fullorðna fólkinu en með börnunum er
trúin allt öðruvísi. Börn eru hispurs-
laus, frjáls og opin. Það er tær gleði í
þeim og þau elska að syngja. Mér finnst
æðislegt að eiga þessi samskipti við
börnin og þau hjálpa mér að efla mína
lifandi trú. Stærsta verkefni mitt er
að koma boðskapnum til barnanna
á áhugaverðan og lifandi hátt. Skila-
boðin þurfa að vera einföld svo börnin
skilji það sem verið er að segja. Börn
eru opin fyrir fallegum boðskap um
Jesú og þau tengja við sig sjálf. Þetta
er mjög gefandi starf. Ég er ekki ein í
þessu barnastarfi því með mér er frá-
bært samstarfsfólk, Helga Sveinsdóttir
og Ingi Þór er aðalgítarleikarinn en í
dag leysti Siddi hann af. Það er svo gott
fólk sem starfar hér í Keflavíkurkirkju
og gaman þegar við endum sunnudaga-
skólann á því að borða saman súpu með
þeim sem voru í fullorðinsmessu. Þá
koma fermingarbörnin og fullorðnir
saman með börnunum og við eigum
saman notalega stund í lokin. Þetta
er góð byrjun á góðum sunnudegi,“
segir Jóhanna.
Börn eru svo tær og tengja við það góða
Marta Eiríksdóttir
marta@vf.is
Börnin sungu Gleði, gleði, gleði fyrir fullorðna fólkið í kirkjunni.
Helga Sveinsdóttir, Jóhanna María Kristinsdóttir og Sigurður Friðrik Gunnarsson.
Einar Sigurpálsson:
„Nei, ég óttast það ekki og er ekk-
ert að hugsa um þetta. En ef ég
byggi í Grindavík þá hefði ég meiri
áhyggjur.“
Guðný Kristín Bjarnadóttir:
„Nei, það geri ég ekki. Ég er ekkert
stressuð yfir þessu, hef upplifað snjó-
flóð fyrir vestan og það var meira
ógnvekjandi.“
Harpa Sigurjónsdóttir:
„Ég er voða róleg og í rauninni óttast
ég ekkert. Við stjórnum ekki nátt-
úrunni, það sem kemur, kemur.“
Sigurður Kolbeinsson:
„Nei, ekkert sérstaklega, ég fylgist
með en er rólegur.“
SPURNING VIKUNNAR: ÓTTASTU NÁTTÚRUHAMFARIR?