Skólablað Gagnfræðaskóla Reykvíkinga - 01.10.1932, Qupperneq 3

-3-
hægt a.ð krefjast Þess af nemendum, að Þeir
auk Þess að koma með löng 03 góð kvæði,læri
margar bla.ðsíður af leiðinlegri málfræði
undir einn tima, í skóla., Þar sem markið
virðist vera Það eitt, að komast yfir sem
mest af misjafnlega.. sömdum kennslubókum a.
sem skemmstum tima.
Það má ekki lengur ganga. svo til, að gagn.
fræðingar og gagnfræðanemar Þurfi að bera.
kinnroða i hvert sinn, sem minnst er á bók-
menntir við Þá, vegna Þekkingarleysis á
ritandi hugsuðum sinnar eigin Þjóðar.
Sveinn S0 Einarsson.
ÆSKILEGAR BREYTINGAR A GAGNFRÆÐASKÖLA
REYKVlKINGA
(og gagnfrasðaskólum yfirleitt).
Eftir Baldvin Einarsson
Allir sem stundað hafa. nám við Gagnfræða-
skólann hér hafa hlotið að reka augun í
marga galla, sem á skólanum eru, en sem'ber
að lagfæra smám saman. Ég vil nú leita.st
við að skýra frá Þeim gloppum, sem ég hefi
déð á skólavoðinni, en sem ég Þó get ekki
bætt. Og skifti ég athugasemdum mínum niður
í kafla, sem fjalla um hvern hóp hinna
mörgu og óliku athugasemda..
I. kafli.
Námsgreinar.
A. Leikfimi og iÞróttir standa hér á svo
herfilega lágu stigi, að grátlegt er til
að vita. Leikfimi ætti að vera kennd hverj-
um nemanda, að minnsta kosti 2-4 stundir á
viku, hvort hann er heill eða veill. Sá. nem-
andi sem setið getur á hörðum skólabekkjunum
stund eftir stund og viku eftir viku, hefir
heilsu til að stunda likamsæfingar. Hver
sem stundar likamsæfingar er að liftryggja
sjálfan sig, auk möguleikanna. fyrir góðum
árangri af náminu og styrkja. sál og likama,
rækta lönd andans og holdsins, færa út kvi-
arnar. Það er skylda. vor gagnvart Þjóð
vorri og fósturjörð að vaxa, að minnsta
kosti að reyna að vaxa, gjöra hrausta sál
i hraustum likama..
Nú virðist sem margir skilji ekki gildi
iÞróttanna, en Þó munu fleiri sem loka
eyrum og augum, heyra. hvonki H'é sjá stað-
reyndirnar, rökin fyrir gildi likamsiðkana,
siðar meir sperra eyrun á móti boðskap
iÞróttanna..
Lengi hefir sú trú lifað i hugum manna.,
að sjmd væri að breyta Þvi sem guð hafði
skapað. Þetta væri að taka fyrir hendur fsbr-
sjónarinnar, vantreysta réttlæti hennar ,og
framsýni. Þessi hugsun er ekki almennings-
eign lengur, sem betur fer. Við erum sett i
heiminn i Þeim tilgangi að bæta og fegra,við
• eru áhöld vélar huldra afla til að a.uka-ligs-
gildið og lifsmöguleikann i mannheimi. Við
eigum að fága orð vor og athafnir, fegra lik-
ama og sál.
B. Sögukennslan(hér i skólanum) er leiðin-
leg og litt boðleg nemendum, ungiom og misjafn-
lega Þroskuðum. Nemendur eru látnir Þvæla i
sig löng\jm stjórnmálasögum, seigum og bragð-
illum, læra Þetta. utan að eins og páfaga.ukar,
hvort Þeir vilja. eða ekki, enda er sagan oft
sem bögglað roð i brjósti Þeirra. Mér finnst
sögukennslan hér á villigötum, glapstigum,
Þar sem æ er vaðinn elgur Stjórnmálanna,horf-
inna atvika sem eru leiðinleg og verða. áva'lt
til kvalar og leiðinda öllum almenningi (átt
við nemendur). Ég vil láta breyta. kennslu-
stuindunum Þannig, að landafræðin sé að minsta
kosti jafnhátt sett sem sagan. Við Þurfum að
vita um Það sem er i kringum okkur. Landaf.
bók B. S. er að mörgu leyti ágæt, en fræðsla
sú, sem Þar er saman tind \im l'sland, nær
skamt. - Sagan á aðeins að drepa á helstu
atriðin, stikla á stærstu steinunum, bestu
og heppilegustu viðunum, en láta aukaatrið-
in afskiftalaus.
C. Tungumál. Málakennsla skólans er í
mörgum greinum ág^st, en á henni eru Þó gall-
ar, sem drepið skal á. Danskan er vandræða-
mál, sem ætti að sleppa., en Þýzka er sjálf-
sögð í hennar stað. Hún (Þýzkan) er að verða
nauðsynlegt viðskiftamál, Þar sem íslending-
ar og Þjóðverjar eru tengdir og munu tengj-
ast sterkum viðskiftaböndum, en líkindi til
að verzlun og viðskifti minki milli Dana. og
íslendinga. Ef Dönum er nauðsynlegt að eiga
viðskifti við okkur geta. Þeir gjört svo vel,
Þeir góðu herrar, og lært mál vort og tungu.
Við eigum að venja okkur af Þvi, að skriða i
duftinu fyrir dönsku kúgurunxm, og árið 1943
segjum við kóngi upp vistinni. Við er\jm
búnir að halda hrófið of lengi. En mér gremst
Þó annað meira, að danska skuli kennd i
bamaskólum. Þangað má. hún ekki koma. Það
er ódaunn af henni og lyktin er fljót að
berast, málið að spillast. Bezt væri að
gjöra dönskuna landræka með öllu.