Máni - 26.01.1932, Blaðsíða 3
-3-
Því hann talaði í svefni, tautaöi hann
í sífellu Rita, Rita. Konan hans, já,
Því hann var giftur, var ósegóanlega
hamingjusöm, Því hún var fullviss um
aö hún átti hezta manninn á jarðríki,
Því aö hverri nóttu hélt hún að hann
dreymöi sig, Þegar hann hvíslaöi henn-
ar kæra nafn. Hún hét nefnilega Rita.
(Þýtt úr dönsku).
Guömundur Helgason.
SVEITASÆLA.
Eg geri ráö fyrir Því aö fólk al-
mennt geri sér grein fyrir hvers viröi
Þaö er hverjum manni,- en einkum Þó
unglingum, að fá tækifæri til Þess að
dvelja,- Þó ekki sé nema lítinn tíma
að sumrinu,- uppi 1 sveit, sem kallað
er. Mætti öllum vera Þaö ljóst, en £ó
sérstaklega Þeim er viö sjó húa,og oft
undir misjafnlega hagstæöum skilyrö-
um. Ég segi Þetta ekki út í hláinn,
Því síðe.stliðið sumar, í fyrsta sinn
á æfinni, varö ég fyrir Því láni aö
dvelja um nálega 3«je mánaöa skeiö
uppi í sveit. Verö ég Þó aö láta Þess
getiö, aö í fyrstu hálfkveið ég fyrir,
og Þaö Því fremur, Þar sem ég átti að
gegna a-ö svo miklu leyti sem ég hafði
orku til, svokölluöum vinnukonustörf-
um, en Þau voru í Því fólgin að elda
mat, Þvo Þvott, gæta harna'o.s.frv.
Tómstundir voru Því litlar, en Þrátt
fyrir Það varð dvöl mín i sveitinni
hin ánægýulegasta. Og Þaö finn ég
ástæöu til að taka fram, að ég hlakk-
aöi til og heið hvers dags með eftir-
væntingu, Þrátt fyrir Þau skyldu-
störf, sem ég Þó átti að inna af hendi
dag hvern. Ég vil Því, kæru lesendur,
henda ykkur sérstaklega á Þetta. Ger-
iö all't sem í ykkar valdi stendur til
Þess, aö afla ykkur tækifæris aö kom-
ast til góös fólks í sveit, Þó ekki
sé nema lítinn tíma aö sumrinu, og
setjið ekki fyrir ykkur Þó að Þið
eigið að hafa einhvern starfa á henð.i.
Blessuð sólin og löngu sumardagarnir
meö sínum hjörtu kveldum færa ykkur
svo mikinn líkamlegan og andlegan unaö
aö fyrir slíkt er mikið leggjandi í
sölurnar. Geymi jeg marg-
ar kærar endurminningar frá síöast-
liönu sumri og sumar Þeirra veröa mér
ógleymanlegar.
D í s a.
BETRA SEINT EN ALDREII
Það var hringt dyrahjöllunni hjá
frú Guðrúnu, og hún flýtti sér að opna
dyrnar, en varö mjög undrandi er hún
sá digran mann, sem var 1 vinnufötum.
og var ungur maður meö honum. "Hvað?,
Hver eruð Þér"? spyr frúin. "Þetta er
vatnslagningamaðurinn", svarar sá digri.
"Ha, vatnslagningamaöurinn? Hvaö viljiö
Þér hingað?" "Eg á aö líta á haðkerið".
"Á hoökeriö okkar?" "Auðvitaö kæra frú.
Hvar er Þaö?" Prúin sem var of hissa
til að geta hannað Þeim aö fara inn,
hélt ef til vill aö maöurinn hennar
hefði hringt án Þess að hún vissi um,
sýndi Þeim haðkerið. "Jó, nú svo Þaö
lekur", sagði sá digri,meöan hann var
að skoða Þaö frá öllum hliðum. "LekurJ
nei, Þaö lekur alls ekki". Nú var sá
digri undrandi. "Nú, Þið hafið Þó vist
ekki hringt til mín til að ég skyldi-
sjá aö Þið hafiö haö", sagði hann. "Eg
hef alls ekki hringt til yðar", sagöi
frúin. "Þaö Þýðir nú ekkert aö segja
Þaö, Því ég fór sjálfur í símann". Síð^
an tók hann upp vasahókina sína og las:
"Noröurgata 26 á 2. hæð til hægri"."Er
Þaö ekki hér?"Ju-ú", svaraöi frúin.
"Og Þaö var frúin sjálf, sem hringdi,
sjáið Þér, Þaö stendur frú Sigríöur".
"Frú Sigríöur, Þaö var nú nokkuð annaö.
Já, hún átti heima hérna, en hún flut+k
fyrir 2 mánuö m". "Tveimur mánuöum.'
En hvaö fólk er óforskammað, að hringóc.
eftir okkur og flytja svo".
(Þýtt úr dönsku).
Guöhjartur H. Helgason.