Þjóðhátíðarblaðið - 01.08.1933, Qupperneq 4

Þjoðhátíðarblaðið
Allsherjarmót L S. 1.1932.
IIII!IIIIII!IIIIIIIIIIIIIIIII1I1III1!I!II1I1IIIII1!II!III11I1III1I11IIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIII
Héc birtist niynd af íþrótta-
göipum þeim, er K. V. sendi á
Alls'nerjarmót I. S. I. 1932.
Úrslit öll frá því móti eru
nákvæmlega birt í Þjálfa 3. tbl.
1932.
Frá v. til h. Karl Sigurhans-
son, Óskar Valdason, Karl Jóns-
son; Hafsteinn Snorrason, Ásm.
Steinsson, Karl Vilmundarson,
Grísli Finnsson, Aðalsteinn Gunn-
laugsson, Sigurjón Valdason, Júl.
S. Snorrason og Jón Olafsson.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
in, ef ekkert annað fylgir, ef íþróttamaðurinn legg-
ur ekki iíka stund á að efla drengskap og dyggð,
manndöm og menningu, félagslyndi og prúðmann-
lega framkomu, eigi aðeins hér á leikvellinum í dag
— heldur og á leikvelli iífsins.
Hiun sanni iþröttamaður leggur því stund á
líkamsíþróttir, i.il þess að auka og efla þessar
dyggðir, til þess að auka anda sinn, og styrkja
viljann til góðra og göfugra verka. Og þess vegna
vill hirrn sanni íþróttamaður heldur falla með
sæmdj í kapprauninni, en að sigra á nokkurn hátt
ódrengilega.
Hann veit að sá sem síðastur er í kapphlaup-
inu, hefir eins gott af kapprauninni, og sá sem
íyrstur er. Hann skipar því ávallt íþróttalögunum
í öndvegið, er iöghlýðinn, og fylgir jafnan réttum
kappraunalögum, við hvern sem í hlut á. Og hinn
sanni íþróttamaður, reynir að sveigja vilja sinn
undir lögmál skynseminnar, við hvern sem er að
skifta, og hvernig sem á stendur. þetta eru hin
óskiáðu lög íþiöttamannsins.
Það annað, sem íþróttamenn verða ávallt að
muna, er að standa saman um áhugamál sín, og
láta ekki dægurmálin dreifa oss né sundra. Gleym-
um því aldrei, að sameinaðir sigrum vér, en
sundraðir föllum vér.
Höfum það og jafnan í huga, að „með lög-
um skal land byggja, en með ólögum eyða.“ Ver-
um því ávalt löghlýðnir og samtaka um áhuga-
mál vor, þá mun allur landslýður komast fljótt að
raun um það, að það er íþróttastefnan sem vér
íslendingar megum sizt veta án, ef vér eigum að
efla þrek og þrótt allra landsins barna. Að þaf er
íþróttastefnan, sem gerir oss bjartsýnni og batn-
andi, en batnandi manni er bezt að lifa. Og að það
eru líkamsíþróttirnar, séu þær réttilega um hönd
hafðar, sem móta og efla bezt skapgerð manna og
lundarfar. Að það eru íþróttirnar, sem eru á ailan
hátt, mannbætandi, og því þarf enginn framar að
fara á mis við nytsemi þeirra, hollustu og hamingju.
Með öðrum orðum. Líkamsíþróttir eiga að
vera skyldunámsgrein í öilum skólum lands-
ins. Þá fyrst er þessum menningarmálum borgið.
Siðan eiga íþrótta- og ungmennafélögin að taka
við af skólunum, og halda áfram að þroska hina
ungu menn og meyjar, betur en áður. Og undir