Sváfnir - 06.05.1933, Page 4

-4-
S,; he/rði aö mennimir stukku af boki
hestijnum fyrir utan og gengu hratt til kof- j
ans og á röddum Þeirra mótti marka að Þeim
vsiri' mikiö nirði fyrir. Um leið og sá fyrsti
kom inn úr dyrunum, tók stúlkan viðhragð.rak
upp skerandi óp og stökk beint á hnifinn,
Þannig að hann rakst á kaf milli brjósta
hennnr, hún féll é bak aftur og var Þegar
örend.
Þegar mennirnir höfðu náð sér eftir mesta
fátið, er komið hafði á Þá, við sjón Þá er
birtist Þeim inn í kofanum, tóku Þeir ofan
höfuðfötin og lutu niður að likunum.
Siðan tóku Þeir Þau upp og lögðu Þau hlið
við hlið á mitt kofagólfið, Þá breiddu Þeir
bre.kán, er einn Þeirrs hafði sótt út, yfir
Þau. Þvi næst gengu Þeir út. Eg horfði á
eftir Þeim og Þegar sá seinosti hvarf út um j
dymar varð mér litið til Þústarinnar á gólf-
inu, en Þá var hún horfin.
Það var sem stóru bjargi væri létt af mér,
er ég varð Þess var, að Þessum sjónleik var
lokid, en ekki var laust við að geigur og
kuldnhrollur færi um mig, er ég litaðist um
i kofanum.
Þegar ég hafði borðað brauðið og hangi-
kjötsbitann, sem ég átti eftir, teymdi ég
hestana út, lagði á, steig á bák og reið i
spretti vestur á leið.
Nú gekk mér ágætlega yfir Múlakvisl,
enda'hafði hún álað sig um néttina,
Þegar ég var kominn dálitinn spol vestur
yfir kvislina, mætti ég gömlum bónda af
Siðmmi. Við heilsuðum hvor. öðrum og stöns-
uðum. '’Hvaðan kemur Þú og hvert ætlar. Þú?"
spurði bóndinn. Og Þegar ég sagði honum, að
ég kæmi frá Hafursey, Þvi lengra heföi ég
ekki komist kvöldið áður, varð hann mjög
kyndugur ó svipinn og næstum Þvi hrópaði;
"Þú hefir Þó ekki gist sæluhúsið i nótt"?
"Jú, en heldur hefði ég viljað liggjOg^in-
hversstaðar úti á söndunum, en verða/sjá og
Þola allt Það er fyrir mig bar i húsinu".
sagði ég og horfði S gamla manninn, Þvi mig
grunaði hann vita hverju Þetta sætti. "Er
ekki krossmessan í dag" sagði karl og er ég
játaði Þvi,láut hann höfði og ég heyrði hann
tauta i barm sinn:. '*.0g Þú sást--já, að-
faranótt krossmessu, já, Það skeði aðfara- |
nótt krossmessunnar". Ég sagði honum Þá að j
ég hefði séð hræðilega sýn i nótt og spurði
hvort hann gæti gefið mér nokkra skýringu.
"Jó, drengur minn, atburöur sá, er Þú hefir
orðið vitni að í nótt, skeði fyrir rúmum
tvsimur mannsöldrum. Vertu nú sæll", og er
hann hafði Þetta mælt sló hann i hestinn,
og hafði ég ekki meira af honum að segj;
Það sem eftir var ferðar minnar gekk vel
Þegar ég nú eftir tvö ár sest niður ti..
að krota Þetta upp á blað, standa atburro:’.i
ir í sæluhúsinu eins lifandi fyrir hugskd ;s
sjónum minum? og Þeir hefðu gerst í gær
Jóhannes Kr_. Steinsson,
Ö L V U N.
Þú, sem eyðir kraft og kjarki,
kvelur vora beztu menn,
með Þinu svikna sælu snarki
særir Þá að drekka enn,
unz Þeir velts útaf f*dauðir"
eyðilagðir sljovgir blauðir.
Þú vekur hjá Þeim vonir Þýðar,
vist Þeir fjörgist sopanna við
og lifsins brautir liggja blíðar,
ljóssins aðeins sjá Þeir. hlið,
feimnin deyr, Þeim finnst Þeir. vera
færir bara allt, só gera.
Svo er á Þá svífur meira
sóma- hverfur -tilfinning.
Þeir skeyta ei hvað aðrir heyra
ekkert finnst Þeim svivirðing.
S'tjómast láta af lægstu hvötum.
löðurmenni á villugötum.
Þegar stigið Það er búiö
. Þá kemst sorg i algleyming,
ongri geta frá ei flúið,
finnst Þeim sortinn allt um .kring.
Þeim er lífið böl og byrgði,
,:blessun vínsins" einskis virði.
Eftirköstin til Þá taka
"timburmenn" og samviskan.
Þessi öra eiturtaka
eyðileggur sérhvem mann,
Fjár- Þeir verða og. -vinasnauðir.,
vesalingar sljóvgir, blauðir.
&. P.