Vesturbæjarblaðið - jan. 2020, Blaðsíða 4

Alþjóðaheil­brigðismála­s to fn ­un ­in ­ (WHO)­til­eink­ar­ árið­ 2020­hjúkr­un­ar­fræðing­um­ og­ ljós­mæðrum.­
Ákvörðunin­er­meðal­ann­ars­ tek­
in­ til­ heiðurs­ minn­ingu­ breska­
hjúkr­un­ar­fræðings­ins­ Florence­
Nightingale­ en­ þann­ 12.­ maí­
2020­eru­200­ár­liðin­frá­fæðingu­
henn­ar.­ Mark­miðið­ með­ þess­ari­
ákvörðun­ er­ að­ vekja­ at­hygli­ á­
störf­um­ hjúkr­un­ar­fræðinga­ og­
ljós­mæðra­ og­ stuðla­ að­ því­ að­
störf­þeirra­séu­met­in­að­verðleik­
um.­ Jórunn­ Ósk­ Frímannsdóttir­
Jensen­ er­ hjúkrunarfræðing­
ur­ og­ forstöðumaður­ Drop­
laugarstaða­ hjúkrunarheimilis­
við­Snorrabraut.­Hún­býr­einnig­
á­ völdum­ ef­ ekki­ földum­ stað­ í­
Vesturbænum­ í­ húsi­ sem­ hafði­
nafnið­ Gamli­ Ólafsdalur,­ var­
síðan­ kennt­ við­ Kaplaskjólsmýri­
en­ tilheyrir­ nú­Einimel.­ Er­ innst­
inni­ í­ horninu­ á­ Einimelnum.­
Heilbrigðis­málin­ ­ eru­ Jórunni­
hugleikin.­Hún­hefur­áhyggjur­af­
því­hvernig­málin­ séu­að­þróast.­
Það­er­mikil­vöntun­á­hjúkrunar­
fræðingum­ og­ það­ þarf­ að­ auka­
faglega­vitund­hjúkrunarfræðinga­
og­metnað­fyrir­faginu.­Hún­segir­
að­auka­þurfi­vigt­hjúkrunarnám­
sins­og­ finna­ leiðir­ til­þess­að­ fá­
hjúkrunarfræðinga­ að­ störfum­
í­ heilbrigðisgeiranum.­ “Ég­ veit­
mörg­ dæmi­ þess­ að­ útskrifaðir­
hjúkrunarfræðingar­ hafa­ sótt­
í­ önnur­ störf.­ Allt­ of­ margir­
hjúkrunar­fræðingar­kjósa­heldur­
að­ starfa­ við­ annað­ en­ hjúkrun.­
Jafnvel­þar­ sem­er­unnið­á­vökt­
um­ ­­unnið­bæði­daga,­helgar­og­
nætur­ en­ eitthvað­ er­ það­ sem­
dreg­ur­ að.­ Eflaust­ betur­ borg­
að­ og­ trúlega­ eru­ ýmis­ önnur­
störf­ betur­ borguð­ en­ að­ starfa­
í­ heilbrigðis­geiranum­ en­ það­ er­
hvergi­ skemmtilegra­ að­ vinna,­
ég­get­vitnað­um­það.­Launin­og­
álagið­kunna­líka­að­draga­fólk­til­
annarra­starfa.”­segir­Jórunn­sem­
spjallar­við­Vesturbæjarblaðið­að­
þessu­sinni.
“Nei – ég er ekki gróin Vestur­
bæingur þótt ég búi í horninu á
Einimelnum. Ég á mér nokkuð fjöl­
breytta búsetusögu. Ég er fædd í
Grundarfirði en fluttist ung með
móður minni og bróður suður.
Móðir mín er frá Eskifirði og faðir
minn frá Siglufirði. Mamma missti
foreldra sína ung að árum og
fluttist þá til Reykjavíkur hún hefur
oft sagt frá fyrstu jólunum sínum
eftir að foreldrar hennar dóu en
þeim eyddi hún í vinnu á Grund og
eru þau jól henni mjög eftirminni­
leg. Áður en foreldrar mínir fluttu
til Grundarfjarðar leigðu þau
bæði á Fálkagötu og Lynghaga á
meðan faðir minn lærði skipasmíði
í Slippnum. Skólaganga mín er
álíka fjölbreytt og búsetusagan. Ég
byrjaði í Kársnesskóla í Kópavogi,
var um tíma í Hólabrekkuskóla í
Breiðholti og síðan í Álftamýrar­
skóla. Eftir Grunnskólann fór ég
í MS ­ Menntaskólann við Sund.
Hvernig ég svo endaði í vestur­
bænum er í raun bara tilviljun. Ég
og fyrrverandi eiginmaður minn
skyldum árið 2010 og ég eignaðist
þá íbúð við Selvogsgrunn. Þegar
ég kynntist núverandi eigin manni
mínum, Herði Ólafssyni lækni
ákváðum við að leigja íbúðirnar
okkar út og leigðum okkur saman
hús út á Seltjarnarnesi. Við vorum
varkár og vildum láta reyna á
hvernig búskapur okkar gengi
áður en við myndum festa okkur
sameiginlega eign. Búskapur inn
gekk vel og við ákváðum að selja
báðar íbúðirnar okkar og finna
okkur saman eign. Við vildum
vera í göngufæri við miðbæinn
en þó ekki alveg í bænum. Nesið
var of langt í burtu að okkar mati.
Norðurströndin er löng og ég gat
ekki hugsað mér að búa þar ytra til
frambúðar. Fannst eins og ég væri
komin svolítið út úr samfélaginu.
Gamli Ólafsdalur
varð fyrir valinu
Þá hófst leit að nýju húsnæði
sem endaði með því að Gamli
Ólafs dalurinn við Einimelinn varð
fyrir valinu.” Jórunn segir að húsið
hafði verið byggt 1932 löngu áður
en nærliggjandi svæði hafi verið
byggt og því í allt öðrum stíl en
umhverfið. “Við vorum búin að
leita að húsi í dálítinn tíma og
skoða margt. Það var strax eitt­
hvað við þetta hús. Ég man eftir
því þegar við komum út í bíl og ég
var búin að vera að hugsa hvernig
ég ætti eiginlega að orða það að
þetta væri húsið og hvernig ég ætti
að sannfæra manninn minn um
alla þá möguleika sem voru í því.
Þarna var komið hús sem hægt var
að gera eitthvað með. En áhyggj ur
mínar voru algerlega óþarfar, hann
hafði fengið sömu góðu tilfinnin­
guna og ég og við litum einfaldlega
hvort á annað úti í bíl og vissum að
þetta var húsið okkar. Við fórum
beint á fasteignasöluna og gerðum
tilboð í húsið og feng um það. Við
höfum ekki séð eftir því og liðið
óskaplega vel hér. Við fórum strax
í að endurskipu leggja og breyta
og við höfum unnið að ýmsum
lagfæringum. Þótt við höfum
gert breytingar er gamli andinn í
húsinu. Við fundum hann strax. Við
opnuðum til dæmis á milli eldhúss
og stofu og þurftum því að saga
niður vegg. Settum líka hurð út
úr borðstofunni og pall þar útaf.
Þá kom í ljós að veggirnir voru
ofboðslega þykkir og mikið mál
að saga þá í sundur. Maður borar
heldur ekki auðveldlega í þá. Ekki
einu sinni til að hengja upp myndir.
Svona vönduðu menn til verka á
þessum tíma. Eigum við að segja
í gamla daga. En húsið heldur vel
utan um mann. Hjónin sem byggðu
húsið bjuggu þar alla sína ævi.
Talsvert af landi mun hafa fylgt
Gamla Ólafsdal sem síðar var byggt
á. Stór garður var og er í kringum
húsið og mikið af gróðri. Sagan
segir að hjónin hafi nýtt garðinn
vel. Bæði til ræktunar og úti­
veru á góðviðrisdögum. Rifsberja­
runnarnir eru ótrúlega miklir, ég
nýt þess á haustin að sulta með
tengdadætrunum og dóttur minni.
Við gerum úr þessu skemmti legan
dag. Í haust tókum við þrjár full­
ar fötur af rifsberjum og sultuðum
úr þeim. Það er ekki keypt sultu­
krukka á okkar heimilum. Við
erum að verða búin að vera sjö
ár í Gamla Ólafsdal. Nú síðustu
tvö árin bara þrjú, ég, maðurinn
minn og hundurinn okkar hann
Gormur. Börnin eru öll orðin full­
orðin og flogin úr hreiðrinu. Við
eigum alveg óskaplega vel gerð og
dugleg börn. Ég á tvo stráka fædda
´90 og ´91 og stelpu fædda ´97.
Hörður á einn son fæddan ´00. Tvö
þau yngri eru erlendis í námi og
strákarnir elstu báðir komnir með
fjölskyldur, annar með einn lítinn
fimm mánaða gaur og hinn á von
á einum nú í maí. Já það breytist
4 Vesturbæjarblaðið JANÚAR 2020
Verðum að auka faglegan
metnað hjúkrunarfólks
- segir Jórunn Ósk Frímannsdóttir Jensen hjúkrunarfræðingur og forstöðumaður Droplaugarstaða
Jórunn og Hörður að leggja af stað í göngu. Hún segir þau fara í gönguferð að jafnaði tvisvar í viku.
Nesvegur 100
Símar 562-1070, 896-4243
Opið virka daga kl. 10 - 18:30
MIKIÐ ÚRVAL SPENNANDI FISKRÉTTA
VERIÐ VELKOMIN
FERSKUR FISKUR
DAGLEGA
Hjúkrunarfræðingar sækja of mikið í önnur
störf. Eflaust er eitt og annað sem veldur því.
Oft getur verið mikið álag á þeim og launakjörin
ekki eins og þeir myndu óska. Umræðan á að
mínu mati líka sinn þátt í þessu. Við verðum að
ná að auka faglegan metnað fólks sem leggur
nám í hjúkrun fyrir sig.