Bæjarins besta - 13.06.2001, Blaðsíða 9

MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNÍ 2001 9
anum á Ísafirði. Þeir fengu
styrk frá bænum til að borga
sér og leikstjóranum einhver
laun. Ráðamenn bæjarins
voru mjög hrifnir af þessu og
úr varð að bærinn ákvað að
starfrækja svipað leikhús.
Morrinn hefur fengið mikla
athygli á landsvísu, sem er
mjög gott fyrir sveitarfélagið
allt. Það er nefninlega ekkert
algengt og þykir heldur ekkert
sjálfsagt að svona mikið sé
gert fyrir ungt fólk. Þess vegna
finnst mér mjög gott hvernig
þetta dregur athygli manna að
því góða sem gerist í bænum.“
Leiklistin númer eitt
Nú fer í hönd þriðja sumarið
sem Elvar Logi stýrir Morr-
anum. Hann gerir væntanlega
lítið annað í sumar, eða hvað?
„Ætli það, undanfarin ár hefur
allavega verið fullt að gera
hjá okkur og vonandi verður
það þannig í sumar líka.“
En hvað hefur Elvar Logi
verið að gera í vetur? „Ég hef
verið í hinu og þessu. Ég byrj-
aði í vetur á því að leikstýra
hinu nýupprisna Stúdentaleik-
húsi og setti upp með þeim
leikritið Stræti. Á sama tíma,
og reyndar í allan vetur, var
ég að kenna leiklist í Grunn-
skólanum á Ísafirði og á Flat-
eyri og í Menntaskólanum.
Sem betur fer var haustið gott
og alltaf hægt að fljúga, þann-
ig að maður komst alltaf á
milli.
Svo var ég með leiklistar-
námskeið í Listaskóla Rögn-
valdar sem mér finnst alveg
stórsniðugur skóli sem bráð-
nauðsynlegt er að hlúa að.
Eftir áramótin leikstýrði ég
leikritinu „Land míns föður“
í Menntaskólanum. Sýningin
tókst vonum framar og að-
sóknin var ótrúlega góð. Einn-
ig las ég vestfirskar þjóðsögur
inn á hljóðsnældu sem Vest-
firska forlagið gaf út. Sögur-
nar eru bæði gamlar og nýjar.
Þær gömlu ritaði Jón Árnason
og félagar en nýju sögurnar
ritaði Gísla Hjartarson. Þetta
mæltist bara nokkuð vel fyrir
og má því eiga von á fleiri
vestfirskum þjóðsögum á
hljóðformi um næstu jól.
Maður hefur verið að dútla
við hitt og þetta undanfarið.
Leiklistin hefur alla tíð verið
aðaláhugamálið mitt og mér
finnst alveg meiriháttar gaman
að geta starfað við hana líka
og vona bara að það verði
þannig áfram.“
Elvar Logi Hannesson.
Pétur Albert Sigurðsson
múrari var búinn að koma
sér nokkuð vel fyrir á höf-
uðborgarsvæðinu síðasta
vetur. Hann og heitmey
hans, Margrét Ósk Jónas-
dóttir, höfðu keypt sér ein-
býlishús í Hafnarfirði og
unnið að því að gera það
upp þegar þau ákváðu í vor
að flytja aftur á heimaslóðir
vestur á fjörðum. Pétur
keypti sig inn í fyrirtækið
Múrkraft á Ísafirði sem
hann rekur nú ásamt Her-
manni Þorsteinssyni, múr-
arameistara og hundafang-
ara, en Margrét fór að starfa
hjá Löggiltum endurskoð-
endum á Vestfjörðum. Þau
búa nú á Flateyri og líkar
vel. „Það hefur þó engin
ákvörðun verið tekin um
það hvar við ætlum að búa í
framtíðinni. Ég er Ísfirðing-
ur og Margrét er Flateyr-
ingur og mér líkar vel að
vera á Flateyri og henni líkar
Ísafjörður ágætlega þannig
að ég býst ekki við miklum
átökum um það hvar við
búum.“
Þénaði eins
og vitleysingur
Pétur er sonur Sigurðar
Gunnarssonar bifvélavirkja
á Ísafirði og Lindu Krist-
jónsdóttur, starfsmanni
Landsbanka Íslands. „Ég
ólst upp á Ísafirði en flutti
suður átján ára gamall.
Sumarið 1994 kynntist ég
nefnilega Margréti, en hún
ætlaði suður í Verslunarskól-
ann um haustið. Að sjálfsögðu
neyddist ég til að elta hana til
Reykjavíkur.
Fyrst um sinn vann ég hjá
byggingafyrirtæki í Reykja-
vík, en kom vestur sumarið
eftir til að vinna hjá Vegagerð-
inni eins og ég hafði gert sumr-
in þar á undan. Svona gekk
þetta í tvö ár eða svo, en þá
fór ég að læra til múrara. Ég
kláraði námið og samninginn
fyrir nokkru og vann þá um
tíma hjá fyrirtæki sem heitir
Gler og Speglun, en múraði
alltaf á kvöldin og um helgar,
enda var miklu meira en nóg
að gera fyrir iðnaðarmenn í
góðærinu. Ég þénaði alveg
eins og vitleysingur, enda
vann ég á tímabili ekki minna
en 300 tíma á mánuði.“
Fáránlegt
fasteignaverð
Pétur og Margrét voru
nokkuð viss um að þau ætluðu
að búa fyrir sunnan. „Við
keyptum okkur íbúð á tíundu
hæð í blokk í Kópavoginum
fyrir þremur eða fjórum árum.
Það að íbúðin skyldi vera á
tíundu hæð var mikill ókostur
þegar við eignuðumst okkar
barn fyrir tveimur árum og
ákváðum við því að selja
hana.
Þetta var árið 1999 og
fasteignaverðið í Reykjavík
og nágrenni var orðið fárán-
legt. Við keyptum þessa íbúð
á 7,9 milljónir en seldum hana
á 13 milljónir tveimur árum
seinna. Sú sem keypti var átt-
ræð kona sem var að flytja frá
Egilsstöðum og hafði þar selt
sitt 200 fermetra einbýlishús
á 9 milljónir.“
Örlagarík
límkaupaferð
„Við keyptum okkur rúm-
gott einbýlishús í Hafnarfirði
og lögðum mikla vinnu í að
gera það upp enda átti það að
verða okkar framtíðarheimili.
En í vor breyttust plönin. Við
fórum til Flateyrar til að fara á
Stútung, þorrablót Önfirð-
inga. Í leiðinni tók ég að mér
að flísaleggja eitthvað örlítið
í dvalarheimili aldraðra á Flat-
eyri. Mig vantaði flísalím og
fór því til Hermanns Þor-
steinssonar. Við fórum að
spjalla og hann spurði mig
hvort ég vildi ekki koma vest-
ur aftur og fara að vinna með
honum.
Eftir miklar vangaveltur og
þegar við vorum bæði búin að
fá vilyrði um örugga vinnu
við okkar hæfi fyrir vestan,
ákváðum við að flytja. Við
seldum einbýlishúsið í Hafn-
arfirði og komum vestur.“
Líst vel á sumarið
Þau Pétur og Margrét leigðu
sér íbúð á Flateyri. Bæði vinna
þau á Ísafirði, en Pétur segir
lítið mál að aka á milli á hverj-
um degi. „Það tekur ekki nema
20 mínútur. Það tók Margréti
nú 40 mínútur að keyra frá
Hafnarfirði í vinnuna á Stór-
höfða í Reykjavík, svo það er
lítið mál að keyra frá Flateyri
til Ísafjarðar. Þetta er orðið
eitt atvinnusvæði eftir að
göngin komu.“
Pétur vinnur ekki sem
launamaður hjá Hermanni,
heldur keypti hann sig inn í
fyrirtækið. „Kompaníið heitir
Múrkraftur. Við ætlum að
sinna öllu almennu múrverki,
flísalögnum, múrviðgerðum
og slíku. Svo verðum við líka
að selja fyrir fyrirtæki sem
framleiða múrefni, svo sem
Steinprýði, S. Helgason, Í-
Múr og fleiri. Við erum með
aðstöðu í Fjarðarstræti 20, þar
sem Daði Hinriksson var með
bílaverkstæði, þar sem við
geymum okkar græjur og efni.
Til stendur að bjóða fólki
upp á svokallaðar heildar-
lausnir á baðherbergjum. Fólk
kemur þá til okkar með ein-
hverjar hugmyndir, við hönn-
um baðið og smíðum inn í
herbergið frá grunni. Að sjálf-
sögðu reynum við að kaupa
alla vinnu úr heimabyggð og
fáum pípara, rafvirkja og fleiri
af svæðinu.
Við erum búnir að ráða fjóra
stráka, verkamenn, sem verða
hjá okkur í sumar og sinna
háþrýstiþvotti, sandblæstri og
svoleiðis. Það verða næg
verkefni fyrir okkur alla í
sumar og fram á haust.“
Ætlaði varla að
þekkja Suðureyri
Pétur er hæstánægður
með að vera kominn aftur
vestur. „Það má segja að
það greiðist úr magaflækj-
unum þegar maður kemur
vestur á firði. Það er ekki
sama stressið hér og fyrir
sunnan. Okkur líður báðum
mjög vel á Vestfjörðum og
búumst við því að vera
hérna áfram.
Það er alveg með ólíkind-
um hversu mikil uppbygg-
ingin hefur verið á svæðinu,
sérstaklega í bæjunum vest-
an við Ísafjörð. Mér kross-
brá þegar ég fór með Her-
manni til Suðureyrar nú í
vor, en þá hafði ég ekki
komið til bæjarins í fimm
ár. Ég ætlaði varla að þekkja
bæinn og spurði Hemma
hver andskotinn hefði eig-
inlega gerst. Það var allt
svo miklu líflegra heldur
en fyrir fimm árum og
miklu meira að gerast.
Það sama hefur gerst á
Flateyri og Þingeyri. Mér
sýnist það hafa verið viss
kjarni af mönnum sem hafa
rifið þetta áfram og hafa
verið að gera virkilega góða
hluti.“
Múrari snýr aftur
24.PM5 19.4.2017, 09:349