Reginn - 30.07.1941, Side 1

BLAÐ TEMPLARA
4. árgangur
Siglufirði, 30. júlí 1941
SIGLUFIRÐI
6. tölublað
Sjómanna-
heimili
og gesta-
Siglufjarðar.
Síldin er orðin ómissandi þáttur
í afkomu þjóðarbúsins. Og það er
hún, sem dregur fjölda fólks til
Siglufjarðar á hverju ári.
Margt af því fólki, sem hér dvelur
við landvinnu, á hér engin heimili.
Og þegar mörg skip liggja inni,
er það fjöldi sjómanna, sem eiga
engan stað til að víkja að. Þeir
hafa ekki átt annars úrkosti, en að
dvelja í óvistlegum síldarskipum
og »brökkum* eða leita á náðir
svartadauðans og kaffihúsanna til
að eyða tímanum. Því miður taka
of margir þennan síðari kost.
Ekki skal hér kastað þungum
steini á neinn fyrir þessa þróun.
En það er augljóst, að það er
þýðingarmikið menningarmál fyrir
sjómannastéttina og þjóðina í heild,
að sjómönnunum sé gefinn kostur
á að eyða þeim tíma, sem þeir
dvelja i landi, sjálfum sér til gagns
og blessunar, en ekki hið gagn-
stæða, og þeir eigi einhvern stað
til að víkja að, þar sem fúslega er
fyrir þeim greitt.
Það fór hér sem oftar, að um-
bæturnar komu ekki ofan frá.
Flestar umbætur koma venjulega
frá hópum áhugamanna, sem hafa
dug til að framkvæma hugmyndir
sínar. Undanfarið hefur starfað á
Siglufirði góðemplarastúkan Fram-
sókn nr. 187. Hún hefur starfað
með ágætum undir stjórn Péturs
Björnssonar. Brýn þörf var á þessu
vígi Reglunnar gegn áfengisnautn-
inni í bænum. En þessum áhuga-
sömu bindindismönnum var það
ekki nóg að halda hér uppi bind-
indisstarfi. Jafnskjótt og stúkan
hnfði cignast hús var byrjað að
brjótast í því, að starfrækja það
sem sjómannaheimili að sumrinu.
Undanfarin tvö sumur hefir svo
verið rekið sjómannaheimili í húsi
stúkunnar, og er almennt talið,
að sú starfsemi hafi gefið góða
raun og bætt úr brýnni þörf. Hér
er af góðum skilningi verið að
koma á móts við þá sjómenn og
verkamenn, sem hér eru yfir síld-
veiðitímann, til að greiða fyrir þeim,
og gefa þeim kogt á að verja
tómstundum sínum á heilbrigðan
hátt. Hér hafa menn getað Iesið
blöð, hlýtt á útvarp, og fengið
ýmsa fyrirgreiðslu. Nú hefur bætzt
við töluvert gott bókasafn, sem
fengizt hefur að sumu leyti fyrir
frjáls samskot frá síðastliðnu sumri.
Eg held líka, að sjómönnum og
verkamönnum sé að verða það
Ijóst, að hér er unnið gott og ó-
eigingjarnt starf. Það sýndi sig
meðal annars á því, að allmörg
skip og útgerðarmen styrktu þessa
starfsemi með fjárframlögum í fyrra
sumar. Gekk sumt það fé til bóka-
safnsins, en hitt til endurbóta á
heimilinu sjálfu. Ef fleiri skipshafnir
viðurkenndu þetta í verki, væri
sennilega hægt að bæta heimilið
mikið, meðal annars með þvi að
koma upp baði, sem forvígismenn
sjómannaheimilisins hafa fullan hug
á að gera svo fljótt sem unnt er.
Á meðan ekkert sjómannaheim-
ili var hér til, var tæplega hægt
að dæma sjómennina hart fyrir að
eyða timanum með því að ganga
breíða veginn í áfengisbúðina og
þaðan í kaffihúsin. En nú þegar
sjómannaheimilið með lesstofu, út-
varpi og öðrum þægindum er hér
opið fyrir hvern sem er, horfir
málið öðruvísi við. Þetta er nokkur
prófsteinn á það, hvort sjómenn og
verkamenn kunna að meta slíka
menningarstofnun.
Athugum þetta ofurlítið nánar.
Hugsum okkur tvo háseta á sama
skipi. Skipið er komið inn á Siglu-
fjörrð til að landa, Það þarf að