Nýr dagur - 20.08.1933, Blaðsíða 3

styrkþega bæjarins. Nei, „ó-
fremdarástandið" liggur auðvita*
ekki í þessu að dómi Jóhanns,
Tangaherrans, heldur hinu, að
ekki skuli vera svínað meir en
gert er á „þurfalingunum", sem
Jóh. nefnir svo, „því ástandi,
sem nú er, verður því að breyts
í betra horf“, segir Jóhann, og
þetta „betra horf“ er auðvitað
ermþá ósvífnari meðferð á styrk-
þegum bæjarins en hingað til,
eða hvorki meira né minna en
þrælahald. Bærinn (þ. e. Jóhann
og hans nótar) skulu fá óskorað-
an yfirráðarétt yfir vinnuafli
„þurfalinganna“ og vera heimilt
að leigja þá út sjálfum sér og
öðrum fyrir lítið gjald. Kaupið á
sem sé að vera lægra en nú ger-
ist. Jóhanni, Hjálmi og þeim
herrum þykir ekki nóg að fá á-
góðann af verzluninni með nauð-
synjar þeirra, sem fá styrk hjá
bænum. „Meira blóð í kúnni!“ —
Bærinn á að taka að sér foryst-
una í launalækkunarherferðun-
um á hendur verkalýðnum. Með
beinu þrælahaldi skal láta Tang-
anum og öðrum burgeisum hér í
té ódýrara vinnuafl.
Til þess að reyna að klora yfir
þennan óþokkatilgang, er í grein-
inni þvoglað um, að þetta nýja
fyrirkomulag eigi að koma þeim,
sem bæjarstyrks njóta, sjálfum
að góðu. Seint mun Jóhanni tak-
ast að telja verkalýðnum trú um
að launalækkanir verði til þess
að bæta kjör hans — og litla
hvöt mun verkalýðurinn finna
hiá sér til þess að fara að gefa
burgeisunum hér hús og trillu-
báta, til viðbótar því, sem þeir
þegar hafa í ránskíóm sínum.
Það er hentugt fyrir Jóhann að
geta gripið til Sig. Schevings,
þessa pólitíska þurfa’ings síns, til
þess að skrifa undir greinar sem
þessa. „Fíflunum skal á foraðið
etja“.
Verkalýðurinn mun svara þess-
um svívirðingum Jóhanns, sem
öðrum, með því að fylkja sér
saman um samtök sín, til varnar
gegn árásum auðvaldsins — og
til sóknar á hendur því. —
Níður
með fasÉsmann
í Verklýðsblaðinu og á mann-
fundum hefir Jóhann Þ. Jósefs-
son verið afhjúpaður sem einn
af aðal styrktar- og forvígis-
mönnum hins nýstofnaða fasista-
flokks hér á landi og njósnari
Hitlers. — Hér í Eyjum hefir
hann otað fram fyrir sig í hir.ni
ógrímuklæddu fasismaútbreiðslu
ýmsum fasistiskum smápeðum,
sem hefir þó brostið kjark til
þess starfa fram að þessu og
þráfaldlega afneitað fasismanum
aí ótta við almenningsálitið.
Sjálfur hefir Jóhann nú „sýnt
lit“. Þegar þýzka skemmtiskipið
kom hingað fyrir nokkru, dró
hann upp flokksfána þýzku Naz-
istanna og sýndi með því á hinn
ótvíræðasta hátt hollustu sína og
undirlægjuhátt gagnvart múg-
morðingjanum Hitler. í slíkum
skriðdýrshætti íslenzku yfirstétt-
arinnar fyrir hinum þýzka blóð-
hemaði liggur ótvíræð ógnun tii
verkalýðsins og allrar alþýðu á
fslandi, — ógnun um enn ægi-
legri neyð og ofsóknir en nú
þekkist hér, sem sé ógnunartíma
morða og pyndinga, eins og nú
ríkja í Þýzkalandi undir stjórn
Nazistanna, fyrirmyndar íslenzku
íasistanna. Hver sá, sem sýnir
hér hakakrossinn, hvort sem það
er með því að draga hann á
stöng eða á annan hátt, fram-
kvæmir þessa ógnun og særir um
leið stéttarvitund alþýðunnar og
samúðartilfinningu hennar með
þýzku alþýðunni, sem nú er kval-
in og ofsótt á allar lundir undir
þessu merki.
Jóhanni hefir heldur ekki dulist
að hann var með þessu að ganga
í berhögg við almenningsálitið.
Eigi alls fyrir löngu flutti hann
flaggstengur sínar upp á svalir
húss síns svo að örðugra væri
fyrir andstæðinga fasismans að
komast að þeim. Það var undir-
búningurinn undir þetta frum-
blaup á hendur verkalýðnum —
og öllu vinnandi fólki hér. Þar
sem hann heldur að hann í skjóli
fyrir réttlátri reiði fjöldans, dreg-
ur Jóhann upp morðfána Hitlers
og gerir hann, frammi fyrir öll-
um almenningi, að sínum fána,
— stefnu hans að sinni stefnu, —
fleygir sér hundflötum að fótuni
hans!
Hinn stéttvísi verkalýður, sem
fylgst hefir með stéttabaráttunni
hér, þekkir Jóhann sem fasistiskt
sinnaðan stóratvinnurekanda og
verklýðskúgara. í hans augum er
þetta frumhlaup Jóhanns aðeins
ein sönnunin enn fyrir þeirri
staðreynd. En hvað segið þið, al-
þýðufólk, sem Jóhanni hefir tek-
ist að blekkja til fylgis við sig?
Þekkið þið Jóhann nú? Vitið þið
nú hvers þið megið vænta af
honum og yfirstéttinni yfirleitt?
Látið ykkur þetta að kenningu
verða! Fylkið ykkur við hlið
okkar hinna, sem viljum, eins og
þið, fasismann feigan!
Niður með hakakrossinn!
Niður með fasismann!
Verkamaður.
Atvinnuleysið
í Vestmannaeyjum.
Ein af fylgjum auðvaldsþjóð-
félagsins er atvinnuleysið. Þegar
auðmennirnir sjá ekki fyrirfram
vísan gróða, af því að láta vinna,
stöðva þeir framleiðslutæki og
framkvæmdir. Þúsunair manna
verða atvinnulausir, neyðin hel-
tekur hverja fjölskylduna eftir
aðra, andlegri og líkamlegri heil-
brigði er misþyrmt.
Síðastliðin vertíð var mjög
tekjurýr fyrir sjómenn, þrátt fyr-
ir vökur og þrældóm, urðu þeir að
viðhafa ítrasta spamað á lífs-
nauðsynjum. Orsökin er hin ill-
ræmda hlutaráðning, sem banka-
og Tángavaldinu hefir tekizt að
þröngva upp á menn.
Þegar þannig vinna verka-
manna og sjómanna, er gerð að
engu, aðalbjargræðistímann, er
ekki von að lífskjör almennings
séu góð, enda mun þá Tangamenn
og aðra stóratvinnurekendur hafa