Morgunblaðið - Sunnudagur - 02.05.2021, Side 12

12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2.5. 2021
Þ
að er fallegt steinhúsið sem
stendur við Langholtsveg,
heimili Herdísar Önnu Þorvalds-
dóttur, viðmælandans sem blaða-
maður mælti sér mót við einn blíð-
viðrismorgun í vikunni. Það var einmitt á
rólegum og fallegum mánudagsmorgni fyrir
tæpu ári að hið ótrúlega, hryllilega og óvænta
gerðist innan veggja hússins. Herdís var í óða
önn að klára morgunverkin, á leið út í daginn,
þegar nýi leigjandinn á neðri hæðinni stóð
fyrir framan hana með hníf á lofti. Augnaráðið
var tryllingslegt og hnífshöggin dundu á Her-
dísi sem varði sig með kjafti og klóm. Það kom
sér vel að hún var í óvenjugóðu formi, en á end-
anum var hún króuð inni eins og sært dýr og sá
sér enga undankomuleið.
Herdís lifði af árásina og veit að hún er
heppin að ekki fór verr. Hún þarf að lifa með
líkamlegum og andlegum eftirköstum ódæð-
isins en er hvergi nærri búin að gefast upp.
Í kjölfarið kynntist Herdís réttarkerfinu og
segist sjá þar víða hluti sem mættu betur fara.
Herdís komst að því síðar að árásarmað-
urinn var með marga dóma á bakinu og var
nýbúinn að halda manni í gíslingu og berja með
kúbeini. Hann var svokallaður góðkunningi
lögreglunnar og stórhættulegur samfélaginu,
en var engu að síður frjáls maður. Enginn var-
aði Herdísi við þegar hún leigði honum íbúðina
tveimur vikum fyrir glæpinn.
Krafturinn frá ömmunum
Herdís býður blaðamanni inn í fallega stofu
þar sem blandað hefur verið saman á smekk-
legan hátt gömlum munum og nýjum. Veggir í
stofu eru í bleikum tónum, eldhúsið í bláum.
Hvert smáatriði er úthugsað, enda kemur í ljós
að Herdís er mikill hönnuður. Húsið hefur
lengi verið í fjölskyldunni, en afi hennar og
amma byggðu það og fluttu inn 1. des 1950. Þar
ólst Herdís upp með þremur yngri systkinum
og voru þrjár og stundum fjórar kynslóðir
saman í húsinu. Herdís stendur nú í ströngu
við að standsetja risið, eftir að hafa tekið jarð-
hæðina og fyrstu hæðina í gegn, en hluta húss-
ins keypti hún 22 ára gömul. Í dag á hún allt
húsið og hefur búið þar frá 2019.
Herdís segir móðurömmu sína, Gunnlaugu
Hannesdóttur, húsfrúna á Langholtsvegi, hafa
verið mikinn frumkvöðul og segist að sumu
leyti hafa fetað í fótspor hennar.
„Amma var einn fyrsti jógakennari á landinu
og hér var oft búið að henda öllu út úr stofun-
um og amma búin að raða jógamottum út um
öll gólf. Afi dó þegar ég var eins árs og var hún
því lengi ein. Ömmur mínar voru reyndar báð-
ar miklir frumkvöðlar,“ segir Herdís sem heit-
ir eftir föðurömmu sinni, leikkonunni ástsælu
Herdísi Þorvaldsdóttur.
„Ég held að af því að þær voru báðar lengi
einar hafi þær haft ákveðið frelsi. Þær unnu
báðar jákvætt úr sínum spilum. Þær voru báð-
ar svo kraftmiklar og duglegar,“ segir Herdís
og blaðamanni verður fljótt ljóst að dugur og
elja formæðranna hefur gengið í erfðir.
Casa Dísa sett á ís
Herdís hefur komið víða við í lífinu. Hún er
tækniteiknari að mennt, með diplóma í alþjóða-
viðskiptum, með MBA-próf og rak um skeið
þyrluþjónustuna Helo ásamt fyrrverandi eig-
inmanni. Einnig voru þau í ferðaþjónustu og
bjó hún um skeið í Bangkok þar sem hún vann
meðal annars sem fararstjóri.
Herdís, sem býr ein með þremur börnum
sínum, hugðist gera húsið þannig úr garði að
hægt væri að reka þar gistiheimili og varð þá
til Casa Dísa. En svo kom Covid og setti öll slík
áform á bið.
„Ég ætlaði alltaf að verða arkitekt,“ segir
hún en segir lífið hafi leitt sig í aðrar áttir eftir
að hún kynntist barnsföður sínum.
„Ég er hönnuður í mér, þannig virka ég. Ég
sé allt út frá flæði og funksjón, sama hvað það
er,“ segir Herdís sem skellti sér í alþjóðlegt
rólujógakennaranám á netinu þegar Covid
skall á fyrir rúmu ári, en áður hafði hún tekið
jógakennaranám í Barcelona.
„Svo byggði ég ofan á það með þessu námi.
Þetta var heilmikið nám og ég komst í rosalega
gott form og varð mjög sterk. Ég var búin að
hanga svo mikið í rólunni,“ segir Herdís sem
útskrifaðist úr því námi 1. maí í fyrra.
„Hugmyndin var að taka fólk heim í jóga-
tíma, því Casa Dísa átti að vera heilsutengd
ferðaþjónusta,“ segir hún en örlögin rifu í
taumana, fyrst vegna Covid en ekki síst vegna
árásarinnar sem hún varð fyrir.
„Ég er búin að vera að jafna mig og það hef-
ur farið mikill tími í dómsmálið, en mér sýnist
að það sé eitthvað að glæðast í ferðamanna-
bransanum í sumar.“
Ég ætla að drepa þig!
Segðu mér frá því sem gerðist.
„Ég var með tvær íbúðir hér á jarðhæð í
langtímaleigu um veturinn og þar sem ég sá
fram á að vera ekki með ferðamenn auglýsti ég
eftir nýjum leigjendum, frá og með fyrsta júní.
Ég auglýsti inni á leigusíðu á Facebook og tal-
aði við nokkra aðila, meðal annars ungan
mann, rúmlega þrítugan. Ég sýndi honum
íbúðina og hann var einn og mér leist ágætlega
á hann þannig lagað. Hann segir mér strax að
hann hafi fengið æxli í höfuðið og þess vegna sé
hann með ör og flogaveikur. Ég ákvað að leigja
honum og við hittumst hjá sýslumanni til að
skrifa undir og svo sé ég hann ekki meir því ég
fór í ferðalag stuttu síðar. Fyrsti rennur upp
og ég skil lyklana eftir í lyklaboxi og tala ekk-
ert við hann meira. Ég kom svo heim úr ferða-
laginu og heyri ekkert í honum; engin læti og
ekkert vesen,“ segir hún.
„Svo vakna ég á mánudagsmorgni fimm-
tánda júní og sonur minn fer óvenjusnemma
þann daginn en ætlar að koma aftur að sækja
körfuboltadótið sitt. Ég var inni á baði og
klukkan var ekki orðin níu. Á ég ekki bara að
sýna þér?“ segir Herdís og leiðir blaðamann
inn þröngan gang og þaðan inn á bað. Beint á
vettvang glæpsins.
„Ég er hér að setja í þvottavél og heyri
bankað og svo gengið inn. Ég kíki út um
gluggann á baðinu og sé að bíll nágrannans er
heima og hélt að hann væri að koma í kaffi. Ég
labba fram á gang og sé þá mann standa í dyr-
unum. Hann öskrar: „Ég veit hvað þú gerðir í
gær. Ég ætla að drepa þig!“ Svo gengur hann á
móti mér og ég á móti honum en kemst ekki
fram hjá honum, þannig að ég bakka,“ segir
Herdís og leikur fyrir blaðamann hverja hreyf-
ingu.
„Ég var smátíma að átta mig á því hver
Morgunblaðið/Ásdís
Þetta hefði ekki þurft að gerast
Það var einn sólríkan júnímorgun árið 2020 að ódæðismaður réðst inn á heimili Herdísar Önnu Þorvaldsdóttur og stakk hana
ítrekað. Hún lifði af en þarf að lifa með afleiðingum árásarinnar. Herdís býr enn í húsinu því hún segir það valdeflandi að gefa
þessu skelfilega atviki ekki meira vægi. Á tæpu ári hefur Herdís lært ýmislegt um réttarkerfið og segir víða brotalamir. Henni
finnst að miðað við fyrri brot árásarmannsins hefði hann ekki átt að ganga laus.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
„Þá fer maður að hugsa, ég
hefði getað dáið. Það hefði
verið hægt að koma í veg fyrir
árásina. Hér er ég borgari í
þessu samfélagi þar sem helsta
hlutverk ríkisins er að vernda
almenna borgara,“ segir
Herdís Anna Þorvaldsdóttir.