Morgunblaðið - 28.06.2021, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. JÚNÍ 2021
✝
Björn Þórðar-
son fæddist í
Kaupmannahöfn 4.
september 1927.
Hann lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
15. júní 2021.
Foreldrar Björns
voru Þórður
Björnsson prentari,
f. 19.11. 1904, d.
23.5. 1971, og Lára
Salóme Lárusdóttir
saumakona, f. 20.4. 1906, d.
17.2. 1990. Tæpra tveggja ára
var hann sendur í fóstur til föð-
ursystur sinnar, Guðmundu
Guðjónsdóttur f. 1.10. 1894, d.
14.4. 1967, og eiginmanns henn-
ar, Odds Jónssonar vélstjóra, f.
3.10. 1894, d. 13.2. 1952, og ólst
Björn þar upp.
Systkini Björns eru Guðrún
Oddsdóttir f. 13.6. 1933, d. 28.1.
2006, Hreinn Oddsson, f. 28.6.
1937, Einar Grétar Þórðarson, f.
17.12. 1933, d. 30.4. 2017, Elsa
Þórðardóttir, f. 18.9. 1936, Ásta
Salvör Þórðardóttir, f. 4.1. 1941,
Lennart Värnhed, f. 3.12. 1940,
og Sigrun Värnhed Reynolds, f.
30.3. 1945.
Björn lærði til prentara við
Iðnskólann í Reykjavík og hélt
1.1. 1992, Luke, f. 9.3. 1993, Se-
raphina, f. 15.6. 1994, og Christ-
opher James, f. 27.10. 1995.
Ragnar Davíð, f. 7.11. 1976, d.
10.11. 1976.
Jon Edmund, f. 12.11. 1989. 3.
Susan Ann Björnsdóttir, f. 21.3.
1955. Börn hennar: Heiða
María, f. 16.7. 1972, börn henn-
ar: Jón Kristinn, f. 3.4. 1996, og
Rebekka Sif, f. 30.9. 1998. Gunn-
laugur, f. 27.9. 1973, börn hans:
Guðlaugur Jóhann, f. 18.12.
2004, og Elínora Ösp, f. 20.3.
2006. Davíð Árni, f. 19.5. 1976,
börn hans: Nataly Lind, f. 21.7.
1998, og Jennifer Elisa, f. 1.10.
2002. Hafdís Ósk, f. 5.7. 1979,
börn hennar: Eiríkur Richard, f.
18.5. 2001, Leifur Kári, f. 27.8.
2012, og Elísa Rut, f. 18.7. 2015.
4. Jón Yngvi, f. 7.9. 1959. Börn
hans: Ester Rós, f. 15.12. 1983,
börn hennar: Benjamín Bjartur,
f. 20.8. 2013, og Hinrik Logi, f.
13.5. 2019. Andrea Ýr, f. 9.8.
1987, börn hennar: Aríela, f. 6.9.
2014, og Yrja, f. 8.9. 2017. 5.
Helena, f. 8.8. 1964. Börn henn-
ar: Mikael Andri, f. 22.8. 1984,
börn hans: Isak, f. 31.1. 2011, og
Noah, f. 17.7. 2014. Ingi Björn, f.
1.6. 1988. Jakob Yngvi, f. 7.9.
1992, barn hans er Wilmer, f.
3.3. 2018.
Útförin fer fram í Garða-
kirkju í dag, 28. júní 2021,
klukkan 13.
síðar til London í
tveggja ára fram-
haldsnám. Hann
kvæntist Doris
Audrey Þórðarson,
f. 23.4. 1927, d.
14.3. 2020, 22.9.
1956 og gekk hann
þá dætrum hennar í
föður stað. Síðar
bættust tvö börn í
barnahópinn. 1)
Janis Carol Niels-
son Walker, f. 28.11. 1948. Börn
hennar: Benedikt, f. 23.03. 1967,
börn hans: Sandra Dís, f. 17.10.
1990, Elín Ólöf, f. 13.1. 1994, og
Kolbrún Tinna, f. 24.10. 1998.
Tanya Marie, f. 8.11. 1968, börn
hennar: Jamie Mark, f. 7.11.
1989, Svava Marie, f. 10.9. 1991,
og Hafdís Jana, f. 5.6. 2001.
Sandra Björk, f. 31.10. 1973,
börn hennar: Oliver Björn, f.
13.8. 2007, og Freyja Björk, f.
21.11. 2019. Kingsley Sean, f.
7.11. 1991, barn hans: Reuel
Amaru, f. 17.11. 2019. 2. Linda
Christine W. Björnsdóttir, f.
18.8. 1950. Börn hennar: Róbert
Árni, f. 27.7. 1969, barn hans er
Gilbert Bryon, f. 19.9. 1993.
Richard John, f. 11.11. 1970.
Börn hans: Gemma Elizabeth, f.
Pabbi minn er farinn og eftir
sit ég fátækari, en að sama skapi
ríkari af því að hafa kynnst hon-
um og fengið að kalla hann pabba
minn.
Hann var sá maður sem tran-
aði sér aldrei fram, heldur hélt
sig í skugganum af ástvinum sín-
um, hæglátur og traustur, hann
bað aldrei um neitt og hafði meiri
ánægju af að gefa en þiggja.
Pabbi unni mömmu minni svo
heitt og skildi aldrei hví hann var
svo heppinn að hún yrði hans og
þegar hún lést fyrir rúmu ári
hrundi heimur hans og við tóku
erfiðir tímar.
Við fengum ekki að heimsækja
hann og okkur fannst hann vera
einn í sorginni. En svo var ekki,
starfsfólk á Hrafnistu í Hafnar-
firði hélt um hann fyrir okkur
með blíðu og góðsemi og sjaldan
hef ég lofað eins mikið tæknina
bæði símann og skjátíma sem
gerðu okkur kleift að sjá hann og
hann okkur.
Og eftir þessa dimmu mánuði
þegar við hittumst á ný, var hann
þar eins og áður ávallt blíður og
yndislegur maður sem hélt enn í
sína trú og vissu um að mamma
biði hans.
Og þrátt fyrir allt fengum við
að skapa nýjar minningar og átt-
um margar gæðastundir sem
munu lifa með mér.
Góða nótt pabbi minn, bið að
heilsa mömmu.
Susan Ann.
Pabbi minn, akkerið mitt og
minn nánasti vinur gegnum lífið,
hefur haldið í sína hinstu för.
Hann var einstök sál sem vildi
sem minnst láta á sér bera. Hann
var hógvær, auðmjúkur, trygg-
lyndur, hljóður og kærleiksríkur.
Hann gat líka verið dálítill einfari
og stundum svolítið þrjóskur –
svona rétt eins og ég. Við vorum
tengd einstökum böndum og nut-
um þess jafnt að spjalla, sem og
að sitja saman og njóta kyrrðar.
Þú varst alltaf mín stoð og
stytta pabbi og ég veit að þú
hefðir vaðið eld og brennistein
fyrir mig. Umhyggjuna sýndir
þú á svo margan hátt. Ég gleymi
því aldrei þegar ég kom heim
með strætó frá Verslunarskólan-
um í brjáluðu veðri og glerhálku.
Þegar strætisvagninn stað-
næmdist og ég gerði mig tilbúna
til að ganga út í veðrið, sé ég þig
koma hálf skríðandi upp brekk-
una frá heimili okkar til þess að
taka á móti mér og koma mér
heilli heim.
Þannig varst þú, settir alltaf
alla aðra enn sjálfan þig í for-
gang.
Þakklæti var þér alltaf efst í
huga fyrir allt sem þú hafðir upp-
lifað í lífinu. Þér fannst þú líka
heppnasti maður í heimi þegar
þið mamma genguð í hjónaband
og kærleikur ykkar og vinátta
hélst jafn sterk allt ykkar hjóna-
band. Þið voruð ljós og styrkur
hvort annars.
Þegar ég flutti utan fyrir 26
árum hafði ég áhyggjur af því
hvernig við gætum ræktað sam-
bandið úr fjarska. Þær áhyggjur
reyndust óþarfar, því fyrir utan
símtöl og bréfaskriftir heimsótt-
uð þið mamma okkur á hverju
sumri lengst af. Við brölluðum
margt á þessum ferðum ykkar,
en skemmtilegast af öllu þótti
ykkur bara að fá að vera hluti af
fjölskyldunni. Fara saman á
kappleiki hjá strákunum, hlusta
á lúðrasveitina, fylgjast með
skíðakeppnum, golfi og skóla-
skemmtunum. Með sólstóla og
tesopa að vopni voru ykkur alltaf
allir vegir færir og áhuginn og
stoltið leyndi sér aldrei. Þið urð-
uð að lokum svo þekkt í okkar
litla samfélagi í Noregi að þið
voruð kölluð „amma og afi“ af
mörgum.
Þegar heilsu ykkar hrakaði
voru ferðir til Noregs of krefj-
andi. Þá kom það í minn hlut að
fljúga oftar til Íslands og reyna
að létta aðeins undir með ykkur
meðan á dvöl stóð. Að lokum var
ekki umflúið að kveðja litla rað-
húsið ykkar og flytja að Hrafn-
istu. Mamma fékk þó aðeins not-
ið þeirrar aðhlynningar stuttan
tíma. Við fráfall mömmu var eins
og fleyið þitt missti stjórn, en
með einstakri þrautseigju
ákvaðstu að segja já við hverju
því sem starfsfólkið bauð þér að
taka þátt í. Smám saman lyftist
brúnin, þótt sorgin væri alltaf
rétt innan við augnlokin. Þú
deildir ötullega út hrósi til starfs-
fólksins og hældir umhyggju
þeirra og góðmennsku í hástert í
okkar daglegu símtölum.
Það er erfitt að skilja hvernig
lífið heldur nú áfram, en ég er
full þakklætis fyrir allt sem við
áttum saman. Ég veit að mamma
hefur nú tekið á móti þér með op-
inn faðminn og að þið njótið loks
samveru á ný. Þitt jákvæða við-
horf og góðu gildi mun ég bera
með mér og deila áfram, um
ókomna tíð.
Ég kveð þig, elsku pabbi minn,
með síðustu orðunum sem þú
sagðir við mig: Ég er svo stolt af
þér og ég elska þig. Góða nótt.
Helena.
Tengdafaðir minn Björn Þórð-
arson lést 15. júní sl. Bjössi var
af þeirri kynslóð sem lifði einna
mestar þjóðfélagsbreytingar í
okkar sögu. Hann ólst upp á
Ljósvallagötunni og hafði alla tíð
gaman af að segja sögur úr mið-
og Vesturbænum, hann var sann-
ur Reykvíkingur. Ég man eftir
mörgum sögum frá stríðsárun-
um, sem voru honum, unglings-
stráknum, ævintýratímar, hann
komst í kynni við hermenn í setu-
liðinu og grunar mig að þau
kynni hafi kannski verið upphaf-
ið að forvitni hans og áhuga á öllu
sem enskt var. Þegar hann var
búinn að læra prentiðn fór hann
til London í framhaldsnám.
Hann sagði þó oft að hann hafi
ekki mikið lært í byrjun, því
borgin var svo spennandi og
stórkostleg að annað fangaði
hugann. Þegar hann kom heim,
setti hann auglýsingu í breskt
blað þar sem hann óskaði eftir
pennavini. Hann fékk mörg svör
og meðal annars frá einstæðri
þriggja dætra móður frá Lond-
on, fór svo á endanum að hún
kom til Íslands og var þar með
framtíð þeirra ráðin, þau deildu
lífinu saman eftir það og voru
einstaklega samhent og samrýnd
hjón.
Þegar ég kynntist Bjössa var
ég aðeins 18 ára stúlkukorn. Ég
tók mjög fljótlega eftir því að
Bjössi var ákaflega fámáll og
ákaflega rólyndur. Hann hafði
ekki mikinn áhuga á að vera í
sviðsljósinu enda fannst honum
alltaf að hann hefði kannski ekki
mikið fram að færa. Stúlkukorn-
ið ég kunni vel að meta kosti
Bjössa og urðum við mjög góðir
vinir og bar aldrei skugga á þá
vináttu. Hann hafði einstaklega
góða nærveru og það var meira
að segja mjög gott að þegja með
honum, það þurfti ekki svo mörg
orð.
Bjössi minn hafði ekki mikinn
áhuga á að fylgjast með
tækninni, vildi helst ekki eiga
farsíma, nema bara til að hringja
í Dorrie sína og láta hana vita af
sér. Hann notaði ekki tölvu og
fannst nýmóðins sjónvörp dálítið
flókin, en hann naut þess meira
að hlusta á tónlist og naut vel
stundanna sem hann átti með
tónlistinni.
Nú er Bjössi búinn að kveðja
okkur eftir langa ævi, hann fór
eins og honum einum var lagið,
hljóðlega og rólega. Ég þakka
Bjössa innilega fyrir allar stund-
irnar sem við nutum saman og
ég óska honum góðrar ferðar á
nýjar heimaslóðir.
Guð blessi minningu Björns
Þórðarsonar.
María Richter.
Elsku afi. Hvar sem þú varst,
umvafðir þú okkur gleði og sól-
skini. Þegar við komum til Ís-
lands var ávallt fyrst á dagskrá
að heimsækja ykkur ömmu, og
verja með ykkur eins miklum
tíma og hægt var.
Allar stórkostlegu minning-
arnar sem við eigum með þér,
munum við bera með okkur alla
okkar daga. Minningar á borð
við að finnast við alltaf svo hjart-
anlega velkomnir til ykkar
ömmu.
Að sjá hve glöð þið amma vor-
uð þegar við komum í heimsókn.
Að upplifa hve innilega þakklát-
ur þú varst fyrir allt jákvætt í líf-
inu. Að upplifa einlægan áhuga
ykkar ömmu á öllu sem við tók-
um okkur fyrir hendur. Hvernig
þið amma „spilltuð“ okkur af eft-
irlæti og gaukuðuð að okkur sæl-
gæti, juicy fruit og kókómjólk.
Að mega verja sumarfríunum
með ykkur. Að spila með þér
körfubolta í garðinum. Að heyra
ykkur ömmu hvetja okkur frá
hliðarlínunni á knattspyrnuleikj-
um. Að við gátum deilt með ykk-
ur hugsunum okkar og tilfinn-
ingum. Að fá að upplifa hve
yndisleg þið voruð langafa- og
langömmubörnunum. Hve bros
þitt og hlátur var smitandi. Að
læra af ykkur og geta miðlað
áfram til okkar barna, ykkar
góðu viðhorfum og gildum í líf-
inu. Þá tilfinningu sem við fund-
um alltaf fyrir í ykkar návist, að
við værum heimsins mikilvæg-
ustu drengir. Við upplifðum allt-
af að þið amma sáuð okkur,
hlustuðuð á okkur og elskuðuð
okkur.
Við erum svo innilega þakk-
látir fyrir allar minningarnar
sem við eigum með ykkur ömmu.
Við erum þakklátir mömmu, sem
hafði með sér ykkar frábæru
gildi í farteskinu og sem hún hef-
ur deilt með okkur.
Við munum gera allt sem í
okkar valdi stendur til þess að
langafabörn þín munu vera stolt
og þakklát þeim einstaka langafa
sem þau áttu.
Afi, þú ert virkilega það sem
við köllum á norsku: „En beste-
far“.
Við elskum þig og söknum þín
afi.
Mikael Andri,
Ingi Björn og
Jakob Yngvi.
Björn ÞórðarsonSævar mikill fjörkálfur ogskemmtilegur bæði til orðs og
æðis. Engum manni hef ég hlegið
með eins mikið enda var Sævar
uppátækjasamur með endemum
og stríðinn og bjó líka yfir þeim
eiginleika að geta tekið stríðni og
hlegið að öllu saman. Sævar hafði
mikið gaman af veiði, bæði með
byssu og stöng, upp til fjalla og
úti á sjó, og hægt væri að skrifa
margar bækur um ævintýri okkar
félaga á þeim vettvangi enda
sjaldan komið heim með tóman
pokann úr þessum ferðum okkar
um landið. Þá má ekki gleyma
húsbílaferðum okkar félaga með
eiginkonum og börnum, en Sævar
taldi nauðsynlegt að „viðra kon-
urnar“ að minnsta kosti einu sinni
á ári ef ekki oftar. Menn eignast
ekki marga „góða“ vini yfir ævina
en Sævar var einn slíkur að öðr-
um ólöstuðum. Sævar var vel les-
inn og mikill sögumaður og gat
gert mikið úr litlu efni með smá
kryddi og þá var hlegið. Mikið
eigum við félagarnir eftir að
sakna Sævars. Minning um góðan
mann mun lifa um ókomin ár.
Samúðarkveðjur til Ellu og
barnanna.
Þinn vinur,
Skúli Eggert Sigurz.
Í dag er borinn til grafar frá
Akureyrarkirkju hjartkær vinur
okkar, eftir langa og harða bar-
áttu við óvígan sjúkdóm sem nú
hefur lagt þennan góða dreng.
Haustið 1962 var haldið vel sótt
vélstjóranámskeið á Akureyri og
meðal námsveina voru fjórir nem-
endur sem hófu nám á undanþágu
frá dómsmálaráðuneytinu þar
sem við höfðum ekki náð 18 ára
aldri. Það er lágmarksaldur til að
taka stöðu yfirmanna á fiskiskip-
um. Þrír okkar tengdust svo
sterkum vinaböndum á þessu
námskeiði að aldrei hefur hlaupið
snurða á í öll þessi ár. Allir fórum
við á sjóinn en Sævar entist ekki
lengi þar sem báturinn sem hann
réð sig á fiskaði ekki upp á haltan
hund og okkar maður skipti yfir í
rafvirkjanám hjá Raforku á Ak-
ureyri. Það gekk allt vel nema þá
helst þegar við sjóararnir komum
í land og buðum honum út á lífið.
Að loknu sveinsprófi og hæfilegri
hvíld frá hundleiðinlegu húsaraf-
magni réðst Sævar til rafdeildar
Slippstöðvarinnar hf. Mikið var
umleikis í slippnum á þessum ár-
um, smíðaður fjöldi báta, skuttog-
arar, og fullorðin nótaskip, auk
þess að togurum var breytt í
vinnsluskip. Sævar varð meistari
í rafvirkjun og vann sig upp í að-
stoðarverkstjóra og síðan yfir-
verkstjóra. Þegar um hægðist í
slippnum stofnaði hann með fleiri
starfsmönnum fyrirtækið Rafeyri
sem sinnti alhliða verkefnum. Þar
starfaði Sævar þar til hann hóf
störf hjá Siglingastofnun fyrst á
Akureyri og síðan í höfuðstöðv-
unum í Kópavogi. Þangað fluttu
þau sæmdarhjón Sævar og Elín
Björg og komu sér vel fyrir. Þar
lauk Sævar störfum og gerðist
gamall. Leiðir okkar vinanna lágu
saman bæði innanlands og utan í
starfi, hann sem hið opinbera eft-
irlit með störfum okkar sem enn
tengdust sjónum og komumst við
ekki upp með neitt kjaftæði þegar
skoðunarmaðurinn byrsti sig, en
allt í góðu.
Alltaf kom strákurinn upp í
okkur þegar við hittumst og rifj-
uðum upp gamlar minningar um
alls kyns hrekki og voru sumar
sögurnar orðnar vel kryddaðar,
ýktar og staðreyndum hagrætt
eftir þörfum. Þá fórum við fyrr á
árum saman í margar ógleyman-
legar ferðir. T.d. þegar við kveikt-
um í fína tjaldinu, líka fengum við
göt á bæði bensíntank og vatns-
kassa, tuggnar Akra-karamellur í
bensíntankinn og tyggigúmmí í
vatnskassann, eða ferð á Flateyj-
ardal þar sem við Sævar fórnuð-
um okkur, sem oftar, í elda-
mennsku meðan aðrir veiddu. Að
lokum nefni ég ógleymanlega
ferð, söngferð með Karlakór Ak-
ureyrar til Noregs.
Að lokum vil ég geta þess að
Sævar fetaði í fótspor foreldra
sinna sem bæði voru kennarar
alla sína starfsævi. Hann kenndi
rafmagnsfræði í Verkmennta-
skólanum á Akureyri um árabil.
Elsku Ella, Sæmundur, Guð-
rún Ösp, María Sif og fjölskyldur.
Guð og allar góðar vættir styðji
ykkur og styrki, minningin um
góðan dreng lifir.
Freysteinn Bjarnason,
Ingibjörg Árnadóttir,
Valur Finnsson,
Arna Svavarsdóttir.
Sævar Sæmundsson vinur og
samstarfsmaður var rafvirkja-
meistari og með vélstjórnarrétt-
indi og starfaði sem vélstjóri á
yngri árum. Þegar við heilsuð-
umst og sögðum við hann: Heill
og sæll Sævar Sæmundsson raf-
virkjameistari, þá bætti hann
alltaf við með áherslu löggiltur.
Hann var áður eigandi og starf-
aði lengi með fyrirtæki sínu Raf-
eyri á Akureyri.
Í apríl 1995 hóf Sævar störf
hjá Siglingastofnun Íslands sem
skipaskoðunarmaður. Þótt hann
hafi unnið við allar almennar
skoðanir skipa var hann sérfróð-
ur um skiparafmagn og vann við
að yfirfara rafmagnsteikningar
og taka út búnað bæði eldri og
nýsmíðaðra skipa. Þar var hann á
heimavelli, eldklár í þessu fagi
enda unnið við skiparafmagn
mestallan sinn starfsaldur.
Við kynntumst Sævari þegar
við unnum saman hjá Siglinga-
stofnun. Sævar vann við skoðanir
á bæði stórum og einnig minni
skipum. Það var oft gaman að
vera með Sævari. Hann var létt-
ur í lund og hafði gaman af söng,
Hann var oft með lítinn ipad með
sér á ferðum sem var með fjölda
íslenskra laga, þetta litla tæki gat
hann tengt við útvarpið í bíl Sigl-
ingastofnunar og spilaði þessi fal-
legu lög á ferðum okkar um land-
ið. Svo var sungið hástöfum með.
Þetta var gaman og gerði þessar
skoðunarferðir skemmtilegar.
Sævar hafði fallega tenórrödd,
kunni vel að syngja og söng í kór.
Eitt áttum við vinirnir sameigin-
legt, við létum það aldrei við-
gangast að verða mjög svangir á
ferðum okkar, enda er matur
mannsins megin.
Við félagar áttum margt fleira
sameiginlegt. Við höfðum mikinn
áhuga á því starfi sem Siglinga-
stofnun stóð fyrir og gerðum
okkur grein fyrir því að það er
mikilvægt að vera samviskusam-
ur, sama í hvaða starfi við vorum
hjá stofnuninni.
Sævar vann við það m.a. að út-
búa skipaskoðunarskýrslur fyrir
vélskoðun, rafmagnsskoðanir
skipa og kranaskoðunarskýrslu.
Allar þessar skoðunarskýrslur
voru fagmannlega unnar, enda
vissi Sævar með alla sína starfs-
reynslu sem rafvirki, vélstjóri og
skipaskoðunarmaður nákvæm-
lega hvað hann var að gera.
Þegar Siglingastofnun Íslands
var lögð niður og við hættum
störfum héldum við nokkrir fé-
lagar á gömlu Siglingastofnun
áfram okkar vinskap, fórum sam-
an bryggjurúnt og út að borða,
oftast á Laugaás, einnig hittumst
við mánaðarlega í Perlunni og
áttum þar góðar stundir. Þar var
mikið spjallað um alla skapaða
hluti og góðar minningar frá
starfi okkar hjá gömlu góðu Sigl-
ingastofnun ræddar í þaula. Þar
hafði Sævar oft orðið því hann
var góður sögumaður og hafði
alltaf frá mörgu skemmtilegu að
segja. Stundum þurftum við að
biðja hann að tala aðeins lægra
því honum lá frekar hátt rómur.
Sævar var Oddfellow og starf-
aði mikið með stúku sinni, Sjöfn á
Akureyri, m.a. við byggingu Odd-
fellow-hússins á Akureyri. Þegar
hann flutti til Reykjavíkur gekk
hann í stúkuna Ingólf í Reykjavík
og starfaði þar til æviloka. Bless-
uð sé minning þín kæri vinur.
Ella Bogga og fjölskylda, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Sigmar Þór Sveinbjörnsson,
Eiríkur Þór Einarsson.
Jesús sagði:
Ég er upprisan og lífið.
Sá sem trúir á mig
mun lifa þótt hann deyi.
(Jóh. 11,26)
Elsku Óskar. Takk fyrir árin okkar sam-
an og það sem þú gerðir fyrir mig. Þú verð-
ur ávallt í hjarta mínu.
Kveðja,
Þórhalla.
Óskar Berg
Sigurjónsson
✝
Óskar Berg fæddist 24. maí 1948.
Hann lést 25. maí 2021. Útför hans fór
fram 5. júní 2021.