Skólablaðið - 01.04.1975, Side 7

Ferðin sem aldrei var farin.
Það var e-ina kalda haustnótt, að það, var
ákveðið. Við höfðum setið heima hjá Hannesi, ég,
Tryggvi, og Þórður og talað um hluti, sem oftast
ber é góma er menn mætast. Ég leit yfir hópinn, þar
sem þeir sátu, með glös í hendi og robbuðu í hvim-
leiðum monotón yfir úreltum umræðuefnum og slógu
fram einhverju heimspekilegu sem hvorki þeir, né ég,
skildum. Mér var farið að leiðast þetta þvarg hjá
þeim og ákvað að breyta um umræðuefni. "Hafiði heyrt
um Saurbæ á Litlarassgati," öskraði ég og truflaði
um leið umræður um það hvort De Gaulle hafi tekið í
nefið."Heyrt hvað?" hreytti Sprettur út úr sér.
"Fáðu’þér aftur í glasið til að skola þessari þvælu
niður'.', mælti Móri með háðupgsbros á vör. Snúður
leit af mér og hélt áfram að tala um nef De Gaulles.
"Hvernig væri að þið lokuðuð trantinum í smá tíma,
svo að ég gæti komizt að," vælöi ég að þeim. Þeir
litu aftur á mig og hlógu í hálfum hljóðum, eins og
þeir byggjust við að ég segði eitthvað heimskulegt
"Allt i lagi," sagði Sprettur með glott á þykkum
vörum"hváð varstú að segja um Saurteeáá Litlarass-
gati. Ég hallaði mér aftur i stólnum fékk mér stóran
sopa af Svartadauða, kveikti mér í Camel og byrjaði:
"Eg er viss um að þið hafið áhuga á þessu. Þetta er
hlutur sem þið hafið oft spekulerað í, og viljið
framkvæma. En aldrei komið ykkur að því vegna
dugnaðarleysis og ræfismennsku en nú er ég búinn að
eygja leið til þess að hrynda þessu % framkvæmd.
"gessu hverju" hræktu þeir út úr sér."Líkrán" Það
slaknaði á kjálkunum á þeim öllum. Snúður hristi
fyrstur af sér undrunarslenið ög spurði:"Þú meinar
þetta ekki." "Jú þetta er fullkomin alvara" svaraði
ég. Þeir réttu sig við og sögðu rólegir:"Jæja,
ullaðu þessu þé út úr þér."

Klukkan var orðin ellefu og hálfrokkur var í her-
berginu. Ég blés frá mér og hóf töluna."Eærinn
Saurbær á Litlarassgati er gamall kirkjustaður og
var hér áður fyrr aðalstaðurinn i sveitinni og naut
sérstakra ......."
"Hættu þessu söguslefi og komdu þér beint að
efninu," kreisti Móri fram."Reyndu þá að hálda helv.
tunguómyndinni á þér i skefjum, svo að ég geti
haldið áfram.""Jæja þá, kirkjugarðurinn liggur fram
að háum klettum niður við sjó en klettarnir eru um
2o metra háir og þar af svona ca 5 metrar af mjúkum
jarðvegi, svo ekkert var þvi til fyrirstöðu að menn
væru grafnir niður alveg fram á blásnös. Sjórinn
hefur oft farið hamförum þarna fram með ströndum og
menn höfðu ekki rænu á að færa leiðin innar þegar
öldurnar hjóu sem ákafast úr klettunum og svo fór
að það mikið hjóst úr klettunum að bein og líkams^
leifar hruhdu niður á ströndina úr kistum sem sjór-
inn hafði brotið upp og mjög auðvelt er að ná í góð
eintök af hauskúpum og mjaðmaspöðum ef við förum
rétt að. En það er sá hængur á að ríkið keypti stað-
inn fyrir nokkrum árum og engum hefur verið hleypt
þar að. Allt er undir eftirliti.""En hvernig komst
þú að þessu?",spurði Snúður varfærnislega."Karl
faðir minn sagði mér af þessu."Svo var það ákveðið.
Haldið var á stað á lauga rdagskvöldi. Móri féki
bílinn hjá afa sínum vegna þess að hann(afinn) hafðj
fengið sitt vanabundna hægðartregðukast. Gláfca og
Skjóni vildu fá að fara-með en við skildum þau útu
útundan.Hahaha. Leiðin lá upp Miklubrautina. Drauga-
alegt myrkur grúfði yfir öllu en samt barst ljós frá
einmana ljósastaururíi i gegn. Það var væta og pollar
hér og þar á slitnu malbikinu. Allt hafði þetta svo
mikil áhrif á Snúð að hann reis upp í sætinu og þu
þuldi upp hið alkunna kvæði eftir þjóðskáldið Hannes
Höskuldsson.
"Þróun, fróun,isss.
Allt sem ég vil er
grængresið, engilblítt
og smámeyjarbrosið unaðsfrítt.
Þeysi ég minum hesti um grænan mó
eftir tvo daga verður hér malbik ó,ó,ó.
Sóun, þróun, fróun."
Hafði ljóð þetta þau áhrif að við grétum höfgum tá
tárum og tókum ekki eftir gömlu konunni sem gekk i
veg fyrir bílinn og varð samstundis að ólögulegri
skán á veginum. Sprettur leit við og sagði."Þar fór
hún." Kom þessi atburður strax aftur í jafnvægi og
gott skap. Eftir augnabliks þjór á bílastæði(vínið
átti hægðatregðusjúklingurim) var ekið sem leið lá
upp miklubraut. En við hliðin á Æskulýðshöllinni
mælti Snúður."Hvernig væri að droppa inn og taka
smá swing'.'Engar athugasemdir og bíllinn beigði snar-
lega til vinstri.
Þóroddur Sigtryggs.
1 sveitinni.
Eg hleyp berfættur um túnið
hárið strykst við vanga minn
er ég þýt á móti sólinni.
Stráin snerta fætur mína,
eins og snöggir kossar.
Ylur leikur um mig allan, þó
einhverra hluta vegna hægri fótinn.
Undarlegur ylur,
sem nær upp að ökla.
Ég stoppa, lít niður.
Ég steig á kúaskít.
1 kirkju.
Mamma, hví hangir þessi maður,
þarna á krossi?
Mamma, af hverju er hann allsber,
og allur í nöglum?
Kom presturinn með hann
hingað?
Afhvurju,afhvurj u?
"Þegiðu krakki, þetta er aðeins
skraut"
Eftir ballið.
Ö, þú neisti lífs míns,
blóð æða minna,
andi sálar minnar
undursamlega mær.
Hvert eigum við að fara?
(með lymskuglampa í augum og nýr
og nýr saman höndum.)
(Staðföst) Eg ætla ekki neitt.
ég er hrein mey og hleypi ekki
uppá mig.
(Svekktur) Hrein m.....Bless
Þóroddur Sigtryggs.
Jónína drekkur einfætt út kvemnaárið.
Það var gott að láta færa sér i rúmið. Kaffi og
kringlur með smjöri. Eg fékk alltaf meira smjör en
hinir. Það var gaman. Og þeir sættu sig við það.
Eg er miðbróðir. Hannes frændi sagði alltaf:"Hann
bjargar sér, skrattinn." Eg bjargaði mér, hvort ég
gerði. Það var alltaf svo góð lykt á Sunnudögum.
mamma stóð við maskínuna, §n pabbi var ekki kominn
á fætur. Enginn þurfti að segja mér að opna dósina
Ummmmmmmmm. Það dúaði. Lyktin. Stýrið og hanzkar-
nir féllu vel saman. Pállámóti segir eitthvað þegar
hann sér þennan. Sá gamli var orðinn nokkuð uuuu
ófínn. Jú, það er rétta orðið. Eg meina ekki beint
rétta týpan fyrir mann í minni stöðu. Hann segir
líka:" Merii seðlar meiri þægindi." Það er lögmálið.
Annars var sá gamli bara ágætur, en það vantaði
öskubakkana. Eg skil ekki af hverju Jónína var á
móti því að selja þann gamla. Eg skil ekkkert í
henni. Mér er andskotans sama þótt ég reyki ekki.
Hön er ekki úr Reykjavík og því fór sem fór.........
Jónína hefur aldrei skipt sér af því, þótt ég
opnaði dósina. Hún skipti sér af fáu. Ég veit ekki
hvað kom yfir hana’þennan Sunnudag. Og þó, það
blundar alltaf viss ofbeldishneigð í sumu fólki.
Það segir presturinn. Jónína vissi vel, að ég hef
alltaf opnað dósina. Eg þoli ekki fólk sem þykist
geta gert allt. Og vill gera allt. Hún borðar sjálf
ekki blandað grænmeti. Ég er auðvitað ekki að æsa
mig út af engu, en að hún skuli einmitt eyðileggja
þennan Sunnudag. Svo hrynti hún mér bara út um
dyrnar. Hún opnaði dósina, helvítis beljan, hún
opnaði dósina................
-Taktu ljósið frá maður minn- einsog ég segi.
Jónína hafði hegðað sér nokkuð undarlega þennan
Sunnudag. Og meira en það, hún hafði sært mig.
(Eða var það frekar stolt mitt.) Af hverju getur allt
ekki verið einsog áður. Eg var að vísu nokkuð æstur
daginn eftir, en ekki svo að...-viljið þér gjöra svo
vel að taka ljósið frá og leyfa mér að tala út- að
ég fremdi glæp. Nei auðvitað er enginn að tala um
glæp. Öhapp, vinur minn, óhapp. Ég er að koma af
skrifstofunni og einhver kona gengur yfir götuna.
Sko, þetta hefði alveg eins getað verið Sveinbjörg-
átúttuguogsexx. Sólin skein beint í augun. Eg get
ekki gert að þessu...........
Sæl Jónína, ertekkihress? Jú, ég vissi það.
Hvernig líður þér i fætinum. Nú jæja, þá þarftu
ekki að hugsa um æðahnútana lengur hahahahahajá.
Eg var að koma fra lögfræðingnum. Hann segir að ég
fái skilnað hvort sem þú vilt eða ekki. Það verður
buið að ganga frá málunum, áður en þú kemur af
spítalanum. Auðvitað færðu dagpeninga. Lífið brosir
við þér, elskan, laus frá gamla skroggnum. Ha, ein-
fætt? Já, en sjáðu til kona góð. Maður í minni
stöðu getur ekki átt einfætta konu. Það er alveg
rétt, þegar Pállámóti segir að............
Kjarnsteinn.
Dreifbýlisfélagið ritskoðað.
Það var ekki margt fallegt, sem kom uþp í huga
mér, eftir að ég hafði átt samskipti við Ríkisút-
varpið hljóðvarp c/o auglýsingadeild nú í prófunum
fyrir jólin. Jíg hafði ætlað að senda jólakveðju frá
D.B:F. til félaga þess í hljóðvarpið og láta hana í
LIFVET AR FAKTISKT SKONT
kveðjurnar sem voru óstaðsettar eða höfðu ekki neitt
sérstakt heimilisfang, sbr. grein nr ýo i málamynda-
samningi D.B.F., sem birtist í öðru tbl Skólablaðs-
ins. Hljóðaði kveðjan svo í nafni D.B.F. "Dreifbýlis-
félag Menntaskólans í Reykjavík óskar félögum sínum
gleðilegra jóla með von um gott gengi í tilhleyping-
unum."
Einn daginn í prófunum í norðangarra, þegar eg
var i viðskiptalífinu, arkaði ég mér niður að Skúla-
götu 4 til þess að láta kveðjuna inn og greiða fyrir
Gekk ég upp á 4eða 5 hæð til þess að^komast á auglýs
ingadeildina. En ekki gat ég komizt í lyftuna, þvi
erfitt var að höndla hana á þessum þeytingi sínum
upp og niður. Fann ég herbergið með mörgu stúlkunum
á auglýsingadeildinni. Voru þær allar á kjaftatörn
innar i herberginu og mátti engin þeirra vera að
ræða við mig þá stundina. "ummm".Ég ræskti mig og
kom þá að síðustu ein ljóshærð. Jók það mjög á and-
stæðurnar í andliti hehnar hversu mjög hún var máluð.
Hefði því vel mátt spyrja eins og í sjónvarpsauglýs-
íngunni " Hvaða málningu notar þú ? pomm pomm pomm"
Sagði hún, að tekið væri á móti jólakveðjunum niðrii
í anddyri hússins. Enn ein ferðin þá til og f-rá í
húsinu.
Að síðustu fann ég þessa stúlku,sem var með jóla-
kveðjurnar. Fékk ég mér sæti og byrjaði að hripa
niður þessa kveðju. Að því loknu afhenti ^ég miðann
og innfci eftir því hvað þetta kostaði. 16 x 50 eða
800 krónur. Greiddi ég það af innkomnum félagsgjöldum
sem námu ekki andvirði greiðslunnar. Þegar ég svo
ætlaði að standa upp byrjaði stúlkan að verða vand-
ræðaleg og titringur kom í munnvikin á henni. Hvað
var þetta? Var stúlkan að fá flogaveikiskast eða
leið henni svona illa? "Ég er hrædd um að þetta gangi
illa" sagði hún. Hvað gangi illa spurði ég á móti.
Þetta með tilhleypingarnar. Ég er hrædd um að þetta
fáisb ekki lesið í jólakveðjunum. A hvaða forsendum
spurði ég. Þeir uppi vilja ekki svona lagað í hljóð-
varpið.
Eg sá að lítið þíddi að tjónka við hana svo ég
sagðist skyldu láta hana hafa símanúmerið ijiitt til
þess að hún gæti þá talað við mig ef þetta væri úti-
lokað.
^Nokkru séinna hringdi hún til mín og sagði , að
stórkarlarnir vildu þetta ekki í jólakveðjurnar.
.Bað ég hana að breyta þessu úr tilhleypingum í bú-
skapinn ef það gengi. En eigi var það gjörlegt.
Vildi ég þá að þessu yrði alveg sleppt. En þess var
eigi kostur þar sei}i ég væri búinn að borga. Var mér
farið að leiðast þetta þjark, svo ég bað hana þá
bara að breyta þessu i "gott gengi á hinu nýbyrjaða
.ári." Var þá að lokum unnt að fá þetta á hreint og
.þannig birtist það á Þorláksmessudag klukkan ý eins
og þið heyrðuð öll.
Sjáum við okkur ekki annað fært en að berjast á
öðrum vígstöðvum um næstu jól, úr þvi að við vorum
ritskoðaðir svona mikið þarna niðurfrá.
F.h. D.B.F. Ráðsmaður.
7