Heilsuvernd - 01.02.1972, Síða 6

SÉRA HELGI TRYGGVASON YFIRKENNARI
Kapp meö forsjá
Við skulum fyrst heyra sögu vestan úr Kanada, sem prestur
nokkur sagði mér, bræðrungur minn, þegar hann sýndi mér land
og akra, sveitabæi og kirkjur.
„Við létum fara fram svo gagngera endurbót og breytingu á
kirkju þessari, að við eigandi þótti að vígja hana á ný. Og nú var
stundin runnin upp. Ég hafði sagt hringjaranum nákvæmlega,
hvenær hann ætti að byrja að hringja hátíðlega, — þegar fyrstu
menn í skrúðgöngu prestanna, sem báru hina ýmsu kirkjumuni,
væru komnir á vissan punkt. Nú nú, við nálguðumst síðan kirkjuna
hægt og tígulega, en heyrðum enga hringinguna. Hins vegar sáum
við þrjá menn krunka þétt hver framan í annan, auðsjáanlega í
óðum kappræðum. Þegar við vorum komnir of langt og ískyggilega
nálægt kirkjunni, leit einn þessara þriggja allt í einu upp, hrökk
heldur en ekki við, tók stökk mikið að kirkjudyrunum, stakkst
framyfir sig, en stóð jafnsnögglega upp og hentist inn í kirkjuna,
— og eftir örfá augnablik skall á ofsaleg brunaliðshringing! Allar
klingingar klukknanna skyldu þó skila sér, þó að tíminn væri
naumur orðinn! En trúa máttu því, frændi góður, að við prest-
arnir í skrúðgöngunni urðum að taka drjúgum á, til þess að
halda andlitum okkar í hátíðlegum skorðum,“ sagði séra Bjami
Bjarnason að lokum og kímdi.
Sumt fólk reynir að grípa til líkrar aðferðar og hringjarinn,
þegar það vaknar við vondan draum eftir að hafa vanrækt eðlilega
6
HEILSUVERND