Dagrenning - 01.03.1935, Síða 3

Marz, 1935.
3)agrenning
3.Blaðs.
ViS allar skiftistöSvar, og dælur, hafa veriS
bygS vönduS hús fyrir þá verkamenn, erþar þurfa
stöSugt aS vera., og einnig hefir veriS séS fyrir
nægum vatns birgSum, til neytslu. MeSfram
ieiSslunni, eru til og frá varSstöSvar og gæstlu liS
til verndar leiSslunni ef þörf geríst. Flugvélar
fljúga meSfram leiSslunni daglega, til þess aS gæta
aS ef einhverstaSar væri bilun, eSa aS pípurnar
lækju. Á milli allra dælustöSva og varSstöSva
eru talsímar, teligraph og radio tengslun.sem og er
í föstu sambandi viS herstöSvar Frakka í Palmyra,
svo og viS flugherstöSvar Breta í Irak og Haifa,
svo vel virSist um hnútana búiS. og allrar varúSar
gætt.
í ræSu þeirri sem Ghasi konungur hélt í
Kirkuk, er hann opnaSi leiSsluna, sagSi hann
meSal annars; aS andleg og efnaleg framför og
vellíSan þegna sinna, bygSíst aS mestu á þeim
náttúrú auSæfum er landiS bæri í skauti sínu. og
hvaS mest á hinum auSugu olíu lindum sem nú
væru opnaSar, til arSs fyrir alla hluteigendur.
Hann lýsti því yfir. aS leiga sú, sem Irak oííu-
félagiS borgaSi ríkinu fyrir olíu réttindin, væri
sameign allrar þjóSarinnar, og skildi sú leiga ekki
brúkuS sem aSrar inntektir ríkisins, eSa neinum
einstakling til sér hagnaSar. Öllu slíku inntekta
fé, kvaS hann aS vejrja skildi beint til þjóSlegrar
menninga, sem miSaSi beint til andlegrar og líkam-
legrar viSreisnar allri þjóSinni; svo sem vegagjörSa,
brúabygginga, landuppgræSslu, skóla og kenslu
mála, og hverskins nútísku menningar. Inntekt-
irnar frá olíu félaginu, þegar allt væri komiS til
gangs, kvaS hann áætlaSar frá 9 til 16 milliónir
árlega, En hann lét og þá von sína í ljósi aS meS
tíS og tíma mundi þjóS sínni auSnast aS ná allri
framleiSslunni í sínar hendur, þaS kvaS hann vera
framtíSar markmiS þjóSar sinnar.
G. E. Eyford.
KYRKJULEG SAMVINNA.
■
■
Kyrkjulegri samvinnu milli þjóSarinnar
heima og íslenzkra trúmála flokka hér vestan hafs,
hefir nú veriS hreyft, eins og mörgum er kunnugt
um, á hinurn tveim síSustu þjóSræknis þingum.
ÞaS hafa nokkrir menn innan þjóSræknis-
félagsins beitt sér fyrir þessu máli meS hinu mezta
ofur kappi, þó þeir hinir sömu hafi ekki, fram aS
þessum tíma, getaS gefiS neitt til kvnna hvernig
slík samvinna mætti verSa.
ÞaS er þá fyrst og fremst aS athuga' þaS, aS
þjóSræknisfélagiS var stofnaS á sérstökum grund-
velli meS sérstök grundvallarlög og reglur er tak-
marka verkahring félagsins og binda þaS innan
þeirra laga og regla, eins og gefur aS skilja.
Allir félagsmenn hafa gengist undir og í
heiSri haft öll lög, reglur og venjur er félagsskap-
num tilheyrir fram aS þessum tíma. Ein sú regla
er, aS ekki má ræSa um trúmál né stjórnmál á
þingum félagsins, og engir hafa gerst svo fífldjarfir,
aS voga sér út á þann hála ís aS br jóta þessa reglu-
gerS félagsins, fyr en á síSasta þingi, aS hún var
fótum troSin af þessum trúmála (samvinnu?)
görpum er riSu þá á vaSiS.
ÞaS er ekki svo aS skilja, aS ég sé mótfall-
inn kyrkjulegri samvinnu milli þjóSarinnar heima
og íslenzkra trúmála flokka hér vestra svo framar-
lega sem slíkt væri mögulegt. En mér finst, aS
slík samvinna eigi fyrst og fremst aS hafa upptök
sín hjá kyrkjufélögunum sjálfum, beggja megin
hafsins og sé þá í hlutarins eSli sérmál þeirra og
þess vegna eigi engann rétt á sér á þjóSræknis-
þingum, ekki síst þegar meS þeim er veriS aS
brjóta þingvenjur er allir félagsmenn hafa í heiSri
haft frá stofntíS félagsins. Mér skilst, aS svona
mál eigi ekkert erindi inn á þjóSræknisþing, nema
ef vera skildi til þess, aS grípa helgustu skoSanir
íslendinga ribbalda tökum og draga þær um saur-
ugan farveg ofan í biksvart djúp heimsku og
sundrunga.
14. Marz, 1935.
Ari G. Magnusson.
Fáir eru vinir hins snauða.
Einn af hinum auSugu Vestur-íslendingum
þeim, sem heim fór sumariS 1913, gat þess
viS einn af þeim mönnum í Reykjavík, er hann
kyntist á meSann hann stóS þar viS, aS hann hefSi
eingan friS fyrir heimboSum, jafnvel frá folki, sem
hann þekti ekkert. Nú í kvöld væri hann boSinn
í veizlu hjá tveimur í senn á einum og sama tíma;
væri hann í standandi vandræSum, hvort boSiS
hann ætti aS þyggja, því aS hvorugum vildi hann
misbjóSa. *‘Ég get kent þér ráS, ” segir Reikvíking-
urinn: “SegSu þeim, aS þér hafi í dag borist sím-
skeyti vestan um haf, aS þú sért orSinn gjaldþrota,
—og vittu svo, hvort þeir misvirSa þaS mikiS viS
þig, þó aS þú komir ekki!’'
Ekki segir frá því, hvort VestmaSurinn
notaSi þetta ráS. En fáir eru vinir hins snauSa.