Nemandinn - 01.05.1935, Blaðsíða 14

J-O u'-*
ninni hita eftir því, sen nær drcfg lauginni. En mí var ákvediÆ ad bæta
lír þessu, en þad var ekki gert ned ödru náti betur, en ad fá hellur og
leggja y.fir slcurdinn og láta svo torf þar. ofan yfir. Hellurnar var hægt
ad fá inni í holtinu, þar fyrir innan,' en hvernig átti ad kona £ein hein?
Hár var enginn bíll, adeins einn ganall kerruhestur og ein kerra ennþá
eldri, heft sanan ned snærun. En £>á datt einhverjun þad rád í hug, ad
bera hellurnar á balcinu og þad þátti öllum snjallrædi, merkilegt ad eng-
inn skyldi stinga upp á þessu fyr.
Vegna þess ad bakid er ad aftanverdu á hverjum manni, þá sást þád
sídur, en þad, sem nadur sár ekki sjálfur er oft ekki metid ad verdleik-
un. M voru allir .bodi strákar og stelpur þrannandi med stárar þunnar
hellur. Flestir báru þær á bakinu, sumir á nagan-um og jafnvel nokkrar
stelpur þr/stu þeim ad brjástum sár eins og þær væru þar ned elskulega
hvítvodunga. Ef til vill ná um þad segja, ad snemma beygist krákurinn,
ad því, sen'verda vill. Þannig var haldid áfran þangad til báid var ad
þekja allt ned grjáti og rista torf yfir, en torfid var hægt ad fá vid.
Þegar verkid var báid, var. ordid dimmt. Vedur var hl/tt, dálítil
rigning, en allhvasst. Þegar hætt var fáru allir í laugina og syntu vid
skínandi rafmagnsljás. Allir voru gladir‘'Og ánægdir, eins og heilbrigd
æska er vön ad vera.
Gudmxmdur G. Gudmundsson
Helganesi.
V 0 R D A G U R’.
Þad var einn fagran dag, ad ág gætti kinda um saud-
burdinn. Þad vor var ág á Eidi á Langanesi. Eg fár
snemma á fætur, til þess ad vitja um ærnar, þær
voru í nátthaga skamnit frá bænun. Eg hafdi hund
med már, sem ág átti. Eg gekk inn eftir táninu,
þad e'r mjög stárt og liggur medfram stáru vatni.
Eg var ad leika nár vid hundinn, lát hann sækja
spýtur át f vatnid. Hann hafdi ganan af ad synda
og vard kátur þegar hann kom med spýturnar og fladr-
adi upp um mig allan. Eg klappadi honum, því þetta
var gádur leikfálagi minn. Eg hradadi ferd ninnil heldur, til þess ad
komast sem fyrst inneftir. Ná kom ág ad hlidinu, opnadi þad og beid
eftir h\mdinum, svo.hann þyrfti ekki ad skrída gegnum vírinn, því hann
gat meitt aig á því. Þad lágu nokkrar kindux vid hlidid, 'þtar lang-