Nemandinn - 01.05.1935, Qupperneq 15

-11
al'i til þess ad komast lít tír nátthaganume Eg rak þær frá og for svo ad
athuga hvad margar væru bornar og hvort nokkud væri ad„ Þad voru fjtfrar
ær bomar og allt í gd’du lagi „ Eg setti mig nidur,, þegar eg var huinn
ad athu.ga fed 1 haganum?þvi þad var ákaflega he.itt , alveg -logna Eg*
horfdi á" litlu lorabin leika sé:cs hestana skokka Idtt eftir rennslé’ttum
grundunum og fuglana synda á spegilslettu yathinu* Allt var svo fagurt
'ullt af lffi. þad var eins og ég væri kominn £ annan heim. Hundur-
og
inn horfdi á þetta allt med spekings svlp og virtist vora svo áriægdur
med tilveruna0 Er ég hafdi satid þarna gáda stund heilládfor af umhverf-
inu, nundi ég eftir því? ad ág þurfti ad fara heim og bordta, ádur en eg
ræki ærnar tít ur nátthaganunu En hann var svo litill, ad ekki var hægt
ad hafa ærnar þar á daginn líka0
Eg lagdi- af stad heimleidis og fár hægt , því allt var svo fagurt
og yndislegt cg er eg lít til baka minnist ég einskis fegurra en þessa
vordagso
Anton Eiriksson
Reykjanesi®
L T I N G A L E I K U R«
/
t
\
Eg átti heiraa á
v , VuIlTO.Í,

t'i
\ X ■ i ! I 1 yff
utv1
mw
' !

W
í
/
Tlifsá i Skutulsflrdiy þegar eg var
átte. ára gomu.'Lo Eit.t sinn var é’g send á engjar med
kaffi til pa'oba míns 5 Eg lagdi af stad kát og fjor-
ug0 Þegar eg var komin yfir Ulfsá’j sem rennur eftir
dalnum, sá' ég geit, er kom á moti mer og ták ad
eita mig* Vard' ég nu rajog hrædd og vissi ekki hvern-
ig ég ætti ad losna vid geitarskommina.
Eg, reyndi ad hlaupa, en þad vard árangurslaust,
geitin fylgdi már,eftir sem ádur# Eg f<5r þá ad
íngileif Þárarinsd. kalla á pabba minn, heyrdi hann þá til m£n og kom
mer til hjálpar. Þegar hann var biiin .ad reka geitina burt, sagdi hann
mer ad geitin hefdi ekki ætlad ad gera már neitt mein, lieldur hefdi hun
adeins elt mig af því, ad hiín hefdi fundid af mér brauétlyktina.
Ingileif Þárarinsdáttir
Ulfsá,