Nemandinn - 01.05.1935, Síða 25

-21-
SKEMMIIIEGASTA ARSTÍÐIF.
Vorid er sl?emmtilegasta árstídin,tá leysir snj<íinn,þirí sdlin skín ■
svo skœrt,ad allt lifnar. Þá koma fuglarnir ,sem fáru á haustin,og gera
sár hreidur og verpa eggjum. Þad er gaman ad sjá litlu ungana,þegar
Þeir koma iír egginu. Þá fmrir mádirin þeim mat Joangad til ]peir eru
ordnir svo stárir ad þeir geta bjargad sár sjálfir.
Á vorin lifna ó’ll hlámin og tánin verda grœn. Þá fmdast. litlu
lómhin, allavega lit. Þad er gaman ad sjá þau ,þegar pau ‘eru ad hlaupa
x kring um mómmu sxna. Oft eru ærnar reknar inn x hás og mjálkadar
og lómhin mörkud. Stundum er. fært frá og lömhin rekin á fjall, en
sum lömh mega vera med mædrum sínum allt sumarid, og þau eiga gott,
jáhanna álafsdáttir 13 ára
Selhásum
• -X 'Á :
HESTALEIT.
Einu sinni,sem oftar var eg sendur ad sækja hesta. Eg hjást vid ad
þeir væru í svonefndum Vestdal,sem er á austurlandi,skammt frá Seydis-
firdi. Hjánin,sem eg var hjá hátu, Halldár og Sigrán,og voru þau
mjög gád vid mig . Eg fákk einn fálaga minn med már,því hestarnir
sem sækja átti, voru tveir. Þeir vorú styggir, og nád-um vid þeim ekki
nema med því ad snara þá. Þegar vid komum heim fárum.víkt: ad horda og
lögdum svc á hestana,því vid ætlud-um ad fara á herjamá.
Vid fárum af stad á herja~máinn ,höfdum med oklcur nesti og
stára fc’tu til ad tína £ herin. Þegar vid komum á áfangastadinn, sleppt-
um vid hestunum og fárum ad tína herin.
Ragnar Magnásson 13 ára
Reykjanesi ■
FRÁFJERUR.
Eg vaknadi snemma ,þennan morgun, og sálin skein inn um gluggann.
Þed voru allir komnir á fætur,og eg íljftti már nidur £ eldhás.
Karlmennirnir voru ad átháa sig £ smalamensku,þv£ £ dag átti ad færa
frá. Þegar eg kom nidur sagdi pahhi már ad eg ætti ad smala med þeim
Eg flýtti rnár þv£ ad háa mig,og lögdum vid s£dan af stad,
Oklcur gekk vel ad smala ,og er heim kom rákum vid fád £ rátt
og fárum heim og fengum kaffi og lummtj:. S£dan fárum vid át £ rátt- »