Jónas - 28.05.1936, Side 3

jönas
3
Slefsögur
um ýmsa merka menn o.fl-
Oft lýgur almannarómur.
Altalað er pað um allan bæinn að
pað hafi verið Guðmundur Hlíðdal
landsímastjóri er varaði Ragnar Stjúp-
móðurson sinn við símanjósnunum;
pann sem rak, og rekur enn að sagt
er, leynisölu sína á Sellandsstíg. Einn-
ig hvað Ragnar pessi hafa fult sam-
pykki og íulla aðstoð við verslun
sína frá hærri stöðum svo sem Afeng-
isversluninni sjálfri.
En vitanlega vara ég lesendann við
að leggja trúnað á petta bæjarslúður.
Frá Sigurði Jónassyni.
Eins og allir vita^ hafði hinn frægi
Steddy farm-sölumaður með sér frá
Ameríku, sjö púsund króna lúxus-
bíl, sem enginn veit hvernig hann
hefur snuðað par út eðalaumað hér
inn í landið; pví ótrúlegt pykir að
honum hafi tekist að plata gjaldeyris-
nefnd um pessa valútu. Ekki
síst pegar pað fylgir sögunni að
bilinn sem hann keypti í fyrra
hafi hann orðið að láta upp í brenni-
vínsskuldir við „Ömmu“ og Ragnar
landsímastióra-hálfbróður. Að minsta
kosti sportar Ragnar sig í bílnum
og flytur i honum vörur á milli A-
fengisverslunarinnar og útbúsins á
Sellandsstíg,
Eftir pessu er pá kreppan fan'n
að gera alvarlcga vart við sig hjá
Sigurði. Svo er einnig að sjá sem
hún sé farin að koma i ljós i hinni
viðfrægu ásjónu hans, ef dæma skal
eftir mynd sem nýlega hefur verið
tekin af honum og birt verður hér i
næsta tbl,
Mun pá forsending hans til Vest-
urheims hafa verið einskonar björg
og styrkur frá pvi opinbera til pessa
heiðursmanns, frá hinum gömlu pjór-
félögum hans í ríkisstjórn og fiski-
málanefnd.
En ekkert skal pó um pað fullyrt
og trúi hver pví sem honum sýnist.
Hjá brennivínslækninum.
A öðrum stað hér í blaðinu, er pað
látið i ljósi, að æskilegt mundi
vera ef brennivínslæknirinn Jón Nor-
land drægi nokkuð úr pessari starí-
semi. Bendir eftirfarandi saga, sem
nú gengur staflaust um bæinn, á að
’læknirinn sjálfur sé byrjaöur að líta
svipuðum augum á málið. ,
Vinnukonur nokkrar, sem hleruðu
hana hjá öðrum sem höfðu hana eftir
heýrnarvottum, fluttu jónasi söguna
í samtalsformi og birtist hún pannig
orðrétt hér á eftir:
Þórður: 20 ára og blindfullur, hefur
verið sendur til læknisins.
Lækn.: Viljið pér hætta að drekka
æfilangt.
Þórður: Nei, fjandinn hafi pað, ekki
vil ég lofa pví,
Lækn.: Jæja, enn við skulum segja
í 20 ár.
Þórður: Nei, pá verð ég fertugur
pegar ég verð fullur n;.est,
og með pví missi ég besta
fylliríistímann af æfinni,
Lækn.: (Eftir að hafa gert nokkrar
ítrekaðar en árangurslausar
tilraunir með að stytta tím-
ann). „Nú ekki pað, pá sé
ég ekki önnur ráð með yður
en að gefa yður recept upp
á einn hundaskamt, svo
pér getið haldið áfram.
Og Þórður pakkaði fyrir sig og fór.
Sýnishorn
ný-íslenskra bókmenta
Framvegis mun „jönas“ leitast við eftir pví sem rúm
leyfir, að reyna að gefa pjóðinni, smátt og smátt tæki-
færi til að kynnast ýmsu hinu helsta úr nýustu fagur-
iræðis-bókmentum íslendinga. Mun úrval petta oítast
verða tekið úr óprentuðum riturn merkra höf., — ritum
sem pjóðin á eftir að eignast í heilu Iagi- Þess skal
getið að sýnishornin verða ávalt birt með fullu leyfi
höfundanna, ef pess er nokkur kostur. Annars verður
peim umsvifalaust stolið,
Eftirfarandi sýnishorn, er úr nýustu bók stórskálds-
ins og spámannsins Þorsteins Björnssonar úr Bæ, og
sem mun verða höfuðverk hans. Ritvertí petta er
skáldsaga alllöng, sem mun skapa stórfeld timamót í
skáldsagnagerð pjóðarinnar og giörbreyta listasmekk
fólksins. Nefnir skáldið söguna „Stóradóm“.
Má í pessu sambandi geta pess, að nokkrir merkir
mentamenn, hér í bænum, bundust samtökum í vetur
til að koma öllum ritverkum Þorsteins á prent, í heild-
arútgáfu, (Samlede Værker), sem mjög mun vandað til.
Sagan „Stóridómur“ er „symbólsk“ og lýsir lífi ey-
pjóðar nokkurrar. Fjallar eftirfarandi kafii um nokkra
menn af kynflokkum, sem höf, nefnir Saurmenn og
Blendinga. Hafa peir komið til höfuðb.organnnar í
Svartey og flutt með sér sýki eina hryllilega, er svína-
sýki nefnist. Er pað aðallega fegurð og myndauðgi
lýsinganna, sem yekur aðdáun.
»Svo er sagt um Saurmenn og Blendingsmenn
að svínasýkin pjáði ei ið minsta, þótt á f>á
sækti. En i annan stað hatði hún þá verkun, aá
hún gerði þá enn óhreinni í art og eðli, en áður
voru þeir, og mátti jiá segja að lengi náir ilt að
spillast. Nú urðu peir allir miklu óðari til »fjanda«
drykkju en fyr; og par með að öllu ómannlegri
til athafna sérhverra. En hjá þeim sem iengst
voru leiddir, snérist alt eðli peirra við; svo Jieir
urðu illum púkum ápekkari en mönnum í aðför-
um sínum. Nokkrar af pessum saursjúku skepn-
um lentu innan borgar; pó kongur hefði lagt ailar
leiðir til, að pær yrðu paðan úti luktar. — Þá er
af að segja, að pað fólk varð svo munaðargjarnt
að stórundrum sætti. Konur klæddust nú ei mei,r