Stjarnan - 01.12.1937, Blaðsíða 13

11-
liann ekkert hvað kann ætti að gera, til
þess að hann gœti keypt sér eitthvað
gott fyrir jolin. Einn morgun fór Hakon
ni ður í þorp til að selja "blöð, en hann
fókk það ekki, en af því að það voru
margir að selja, var honnm. sagt að Eann
skyldi koma næsta dag-, þá skyldi hann
kannske fa að selja. Hakon kom næsca
dag, en h.ann fékk ekki heldur blöð til
að selja. ífú vissi hann ekki hvernig hani
ætti að fara að því að vinna sór inn
peninga. Hakon var allan næsta dag inni
x kofanum s ínum og var að hugsa .
hvernig hann ætti annars að fara að því
að vinna sór inn aura. En hvernig sem
hann reyndi gat hann þa ð ekki. En þegar
hann var búinn að lesa "bænirnar sxnar og
var kominn upp í rúm, þa datt honum
snjallræði í hug. Strax á mor^un skyldi
hann fara til hans JÓhanns skolastjóra
og hi ðja hann að lána sór ritvél-ina, sem
hann notaði í skólanum. Pví að Johann
var góður vi ð Jfákon. Stundum þegar hann
hitti JÓhann, þá gaf hann hon-um aura,
en á jóiunum í fjcrra hafði JÓhann gefi ð
honum buxur og krónu með. Hákon ætlaði
aldrei að sofna um nóttina. ITÚ lei ð dag-
urinn, sem þeir fengu jólaleyfio, og þa
ætlaði hann.að fax*a til jóhanns. la
þurfti skólast jór inn ekki ei ns miki ð að
nota ritvólina. Daginn eftir legjjur ±íá-
kon af stað og þegar hann var kominn inn
í garðinn kemur -jóhann skólastjóri út úr
húsi sínu. !'Hvað er þór á höndum, Hákon
litli", segir skólastjórinn". "Ég - Ég -
æ - æ - ætlaði að vita hvort þú - þú
vildir gjöra svo vel og lána mór ritvélh
ina þína í 2 daga". "Hva ð ætlarðu að gera
vi ð ritvólina";' "Ég eetla að reyna að
gefa út f áei n blöö, svo 'ætla óg að selja!
þau, til þess að óg geti keypt mór góðani
mat á jólunum". "ketta er fallegn hugsað,j
drengur minr*. Ég held samt að þu getix* j
þetta ekki", segir jóhann. kú þegja^þeirj
og Johann lít\xr á Hákon um stund. lá
segir JÓhann. "Ég skxl sja um að þer
líði vel á jólunum. Ég skal taka þig o.ð
mór og þú mátt kalla mig pabba hór eftiri
Viltu það fTakon"? "já", sagði Hákon
feiminn, því hann trúði varla sínum eigy-i
in augum. Hákon litli varð hjá Johanni
skólastjóra og þurfti því ekki lengur að
kvíða fyrir jólunum vegna fátæktar.
ífegnús B. JÓnsson,
JOIÁSYEIíTAHin B .
Einu sinni bjuggu fátæk hjón, krist
og Ásmu2idur, á bæ, sem HÓll het, lau
áttu 5 börn og þau hótu: Sigrxður, Jon
jígús t, Anna og Bigrtín. á dagirm vo.ru.
hrakliarnir alltaf að leika sér uti cg
fóru þá oft ujxp í fjall að gaxani sinn,
því bærinn stoð shammt frá því, Er beh
vi ð það var annað fjall og upp' á þvTí
bjó hún G-rýlo, gamla og Leppalúð:. meo 5
jólasvei num, sem þau attu, en þa sendu
þau til að færa krökkum jólagjafir á
jóiunum. Elsti jólasveinninn hst Sprett-
fétur. , lað var- hann kallaður af því hárn
hljóp allt, sem hann fór, ITæsti het Sxð-
stalckur, af því hann var í síðri kapu,
mðji hót Sleðasveinn, af því hann var
alltaf með sleðsl. Fjórði hót Stuttbrók,
af því hann var í stuttum buxnm. og fimm-
hét Tröllasveinn, af því hann var svo^
trollalegur. Svo vsc það fyrir ein jo.lí
að Ásmundur var búinn að vera í burtu.
og kom ekki heim fyr en á þorláksmessu,
en þá voru krakkarnir orðnir svo dapr-ir
í huga, af því þau hóldu að þau feng-ju.
nú sngax jólagjafir og voru. nú alltaf r,
hugsa um hvað þau ættu nú hágt. En lol
ins kom kvöldið og pabbi þeirra sagði
þeim, að þau yrðu að fara að hátta og
sofa, því nú væri orðið svo fram.rðiö,
En þegar krakkarnir voru sofnaðir, td
pabbi þeirra sokkana og hengdi þa ut í
glugga og fór síðan að hátta sjalfur,
því hanr bjóst vi ð a ð j ólasveintirnir
kæmu urn nóttinx með gjafir handa bcrr-
um, svo hanri sofnaði rótt strax, Hu ot
að segja fra (Jrýlu og jólasveinunum.
legar kvöldið kom,sendi hún þá út um
sveitirnar með gjáfirnar, sem hún ætlaði
að gefa börnunum. heir lögðu nú af stað.
Fyrstur fór Sprettfátur. Hann hljóp fyr
heim að HÓli og fylti báða sokkana, sem
Sigurður litli átti. Svo fér hann á bæ-
ina þar í grenndinni og fór síðan til
G-rýlu af'tur að ná í meira, til að fara.
með annað. Hæstur fór Síðstakkur. Hann
fór fyrst að HÓli og fyiti báða. sokkaae..
sem jón átti og fór svo líka a bæina í
kring og til Grýlu aftur. Svo fór nu
Sleðasveirm. Hann renndi sér niður fja.h
hlíðiria, labbaði upp hitt^f jallið og up
á brún. lar renndi hann sér alla leið^
heim a.ð HÓli. lar stoppaði ýoarin og tróð
fulla báða sokkana, sem ngúst litli atti